Ένα από τα μεγάλα μυστήρια των αιγυπτιακών πυραμίδων και συγκεκριμένα το πώς κατάφεραν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι να μεταφέρουν τους τεράστιους πέτρινους όγκους και να τις χτίσουν ίσως να λύθηκε έπειτα από πρόσφατη ανακάλυψη επιστημόνων.
Ειδικότερα, ερευνητές ανακάλυψαν έναν «θαμμένο» υπόγειο κλάδο του ποταμού Νείλου, που κάποτε έρεε δίπλα σε περισσότερες από 30 πυραμίδες στην Αίγυπτο. Ο κλάδος του ποταμού, μήκους 64 χιλιομέτρων, ο οποίος έρρε δίπλα από το συγκρότημα των πυραμίδων της Γκίζας, διέσχιζε έναν τομέα που εκτεινόταν από κάτω από την έρημο έως και κάτω από καλλιεργήσιμες εκτάσεις γης, για χιλιετίες, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Η ύπαρξη του ποταμού θα εξηγούσε, όπως αναφέρει η Guardian, πώς και γιατί οι 31 πυραμίδες χτίστηκαν κατά μήκος μιας πλέον αφιλόξενης λωρίδας της ερήμου στην κοιλάδα του Νείλου μεταξύ 4.700 και 3.700 ετών πριν.
Η λωρίδα κοντά στην αρχαία αιγυπτιακή πρωτεύουσα, Μέμφιδα, περιλαμβάνει τη Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας – το μοναδικό σωζόμενο οικοδόμημα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου – καθώς και τις πυραμίδες του Καφρέ, του Χέοπα και του Μυκερίνου.
Οι αρχαιολόγοι πίστευαν εδώ και καιρό ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι θα πρέπει να χρησιμοποιούσαν μια κοντινή υδάτινη οδό για να μεταφέρουν τα υλικά που χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή των πυραμίδων.
«Κανείς, όμως, δεν ήταν σίγουρος για τη θέση, το σχήμα, το μέγεθος ή την εγγύτητα αυτής της τεράστιας υδάτινης οδού στην πραγματική τοποθεσία των πυραμίδων», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Eman Ghoneim, του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας στο Γουίλμινγκτον των ΗΠΑ.
Η διεθνής ομάδα ερευνητών χρησιμοποίησε δορυφορικές εικόνες, για να χαρτογραφήσει τον κλάδο του ποταμού, τον οποίο ονόμασαν Ahramat, που σημαίνει «πυραμίδες» στα αραβικά.
Οι εικόνες αυτές έδωσαν στους ερευνητές τη δυνατότητα να «διεισδύσουν» στην επιφάνεια της άμμου και να ανακαλύψουν τι κρυβόταν από κάτω, συμπεριλαμβανομένων θαμμένων ποταμών και αρχαίων δομών», δήλωσε ο Ghoneim.
Έρευνες στο πεδίο επιβεβαίωσαν την παρουσία του ποταμού, σύμφωνα με τη μελέτη στο περιοδικό «Communications Earth & Environment».
Οι πυραμίδες της Γκίζας βρίσκονταν σε ένα οροπέδιο σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου από τις όχθες του ποταμού. «Πολλές από αυτές είχαν έναν «υπερυψωμένο διάδρομο» κατά μήκος του ποταμού προτού αυτός καταλήξει στους ναούς της κοιλάδας, οι οποίοι χρησίμευαν ως λιμάνια», εξηγεί ο καθηγητής.
Αυτό δείχνει ότι ο ποταμός έπαιξε «βασικό ρόλο στη μεταφορά των οικοδομικών υλικών και των εργατών που χρειάζονταν για την κατασκευή της πυραμίδας», πρόσθεσε.
Το πώς ακριβώς κατάφεραν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι να χτίσουν τόσο τεράστιες και μακροχρόνιες κατασκευές υπήρξε ένα από τα μεγάλα μυστήρια της ιστορίας.
Αυτά τα βαριά υλικά, τα περισσότερα από τα οποία προέρχονταν από τον νότο, «θα ήταν πολύ πιο εύκολο να επιπλεύσουν στο ποτάμι» παρά να μεταφερθούν στην ξηρά, δήλωσε η συν-συγγραφέας της μελέτης, Suzanne Onstine, του Πανεπιστημίου του Μέμφις.
«Πλέον πιθανολογείται ότι οι όχθες του ποταμού υποδέχονταν τους νεκρούς Φαραώ προτού μεταφερθούν τα σώματά τους στον τελικό τόπο ταφής τους μέσα στην πυραμίδα», συμπλήρωσε.
Το ποτάμι μπορεί, επίσης, να είναι ο λόγος που οι πυραμίδες χτίστηκαν σε διαφορετικά σημεία.
«Η πορεία του νερού και ο όγκος του άλλαζαν με την πάροδο του χρόνου, οπότε οι βασιλείς της τέταρτης δυναστείας έπρεπε να κάνουν διαφορετικές επιλογές από τους βασιλείς της 12ης δυναστείας», εξηγεί η Onstine.
«Η ανακάλυψη επιβεβαιώνει τη στενή σχέση μεταξύ γεωγραφίας, κλίματος, περιβάλλοντος και ανθρώπινης συμπεριφοράς».
