Η χθεσινή επίθεση ενόπλου με 22 νεκρούς στην πόλη Λιούιστον, στην πολιτεία Μέιν των βορειοανατολικών ΗΠΑ είναι η πιο πολύνεκρη του είδους στις ΗΠΑ από τον Αύγουστο του 2019, όταν νεαρός εφοδιασμένος με AK-47 άνοιξε πυρ εναντίον πελατών σούπερ μάρκετ στο Ελ Πάσο, κυρίως μεξικανούς και λατινοαμερικάνους, διαπράττοντας –σύμφωνα με τις αρχές– έγκλημα ρατσιστικού μίσους.
Η φονικότερη επίθεση ενόπλου στην αμερικανική ιστορία διαπράχτηκε στο Λας Βέγκας το 2017, όταν άνδρας που είχε στην κατοχή του αρκετά αυτόματα τουφέκια άνοιξε πυρ από δωμάτιο σε υψηλό όροφο ξενοδοχείου στο Λας Βέγκας. Απολογισμός: 58 νεκροί.
Οι ΗΠΑ πληρώνουν εξαιρετικά βαρύ τίμημα για την ευρεία διάδοση των όπλων στην επικράτειά τους και την ευκολία με την οποία μπορούν να αποκτούν πρόσβαση σ’ αυτά οι Αμερικανοί.
Η χώρα μετράει περισσότερα όπλα (κάπου 400 εκατ.) απ’ ό,τι κατοίκους, ενώ ο ένας ενήλικος στους τρεις έχει στην κατοχή του τουλάχιστον ένα όπλο και σχεδόν ο ένας στους δύο ζει σε νοικοκυριό με τουλάχιστον ένα όπλο.
Συνέπεια της διάδοσης τους είναι ο εξαιρετικά υψηλός δείκτης θανάτων εξαιτίας βίαιων επεισοδίων με τη χρήση όπλων στις ΗΠΑ, ο οποίος δεν χωράει καμιά σύγκριση με αυτούς σε άλλες οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες, όπως μεταδίδουν διεθνή πρακτορεία και αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
Χωρίς να λογαριάζονται καν οι αυτοκτονίες, το τρέχον έτος έχουν σκοτωθεί από σφαίρες πάνω από 15.000 άνθρωποι στη χώρα, κατά τους αριθμούς του εξειδικευμένου ιστότοπου Gun Violence Archive.
Είναι τα λεγόμενα mass shootings –οι επιθέσεις ενόπλων με τουλάχιστον τέσσερα θύματα, στην ορολογία των αμερικανικών υπηρεσιών επιβολής της τάξης– αυτά που σοκάρουν περισσότερο και μένουν χαραγμένα στη μνήμη των Αμερικανών, ενώ, κάθε φορά, αναδεικνύουν το πελώριο ιδεολογικό χάσμα των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατικών όταν τίθεται το ζήτημα πώς πρέπει να προλαμβάνονται τέτοιες τραγωδίες.
Η πρόσφατη αμερικανική ιστορία είναι γεμάτη σφαγές αυτής της φύσης, που δεν αφήνουν αλώβητο κανέναν απολύτως χώρο της καθημερινής ζωής: ούτε τους χώρους εργασίας, ούτε τις εκκλησίες, ούτε τα σούπερ μάρκετ, ούτε τα νυχτερινά κέντρα, ούτε τους δημόσιους δρόμους, ούτε τα μέσα συγκοινωνίας, ούτε τα σχολεία.
Παρά τις πολλές μαζικές κινητοποιήσεις, ακόμη και ενός εκατομμυρίου και πλέον διαδηλωτών, στην πορεία των ετών, το αμερικανικό Κογκρέσο ουδέποτε υιοθέτησε φιλόδοξο νομοσχέδιο για την οπλοκατοχή, καθώς πολλά μέλη του επηρεάζονται από το πανίσχυρο λόμπι των όπλων NRA, το μεγαλύτερο του είδους στην Αμερική.
Στη χώρα αυτή, όπου η οπλοκατοχή θεωρείται από εκατομμύρια πολίτες θεμελιώδες και αναπόσπαστο συνταγματικό τους δικαίωμα, οι μόνες πρόσφατες νομοθετικές πρόοδοι ήταν εντελώς οριακές, ιδίως η διεύρυνση των ελέγχων του ποινικού μητρώου και του ψυχιατρικού ιστορικού των επίδοξων αγοραστών όπλων.
