Ο αριθμός των νεκρών και ορφανών παιδιών στη Λωρίδα της Γάζας αυξάνεται συνεχώς. Παιδιά που έχασαν ολόκληρες τις οικογένειές τους από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς, που τραυματίστηκαν και περιθάλπονται στα υπερπληθυσμένα νοσοκομεία της Γάζας, παιδιά που δεν γνωρίζουν τίποτα άλλο πέραν από τη φρίκη του πολέμου.
Ο Hamza, που στα αραβικά σημαίνει «λιοντάρι», «δυνατός», «στέρεος», είναι ένα από αυτά τα παιδιά. Τραυματισμένος, με επιδέσμους να καλύπτουν το κεφαλάκι του, καλυμένος με αίματα και σκόνη, βρήκε καταφύγιο στην αγκαλιά ενός αγνώστου, αφού και οι δύο γονείς του σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια ενός από τους δεκάδες ισραηλινούς βομβαρδισμούς.
«Δεν κουράστηκες να τον κρατάς;»
«Και τι να κάνω; Πού να τον αφήσω; Είναι γιος μας τώρα πια»
«Το παιδί επιβίωσε. Οι γονείς του;»
«Όχι, σκοτώθηκαν. Θεός σχωρέσ’ τους»
«Είναι ο μοναδικός επιζών. Πώς τον λένε;»
«Hamza Malakeh»
Ο παραπάνω διάλογος διαδραματίστηκε σε ένα από τα νοσοκομεία της πολιορκημένης Γάζας μεταξύ αυτού που βιντεοσκοπεί και ενός άντρα που κρατάει επί ώρες ένα αποκοιμισμένο βρέφος, ένα ορφανό παιδί λίγων μόλις μηνών, στην αγκαλιά του.
