Σίγουρα, ο ρόλος της μητέρας δε βασίζεται μόνο στο γεγονός ότι είναι γυναίκα και φέρνει στον κόσμο παιδιά, αλλά εκτείνεται πέρα από αυτά τα καθοριστικά όρια.
Είναι κοινή η γνώμη ότι η «φυσική σχέση» μητέρας-παιδιού εκδηλώνεται αβίαστα κι αυθόρμητα, κάτι που θεωρείται δεδομένο μιας κι αυτή η σχέση χαρακτηρίζεται σαν ενστικτώδης. Οι περιπτώσεις βέβαια, της μητρικής εγκατάλειψης και σκληρότητας αποτελούν εξαίρεση, όπως συμβαίνει σε κάθε καθολικό κανόνα-μοντέλο.
Μια αγάπη γεννιέται
Η αγάπη για το παιδί αυξάνεται βαθμιαία και προέρχεται από τα ερεθίσματα που δέχεται η μητέρα από τη στιγμή που θ’ αρχίσει να το ανατρέφει και να το διαπαιδαγωγεί. Για τις περισσότερες γυναίκες, η αγάπη αρχίζει όταν κρατήσουν για πρώτη φορά αγκαλιά το παιδί τους και το ταΐσουν.
Το πραγματικό δηλαδή νόημα της μητρικής αγάπης, σύμφωνα με τους ειδικούς, βρίσκεται όχι στην αγάπη της μητέρας για το βρέφος, αλλά στην αγάπη της για το παιδί που μεγαλώνει. Αυτό όμως που καθορίζει τη συμπεριφορά της μητέρας προς το παιδί της είναι η γενικότερη στάση της απέναντί του, η οποία προβάλλει κάποια ιδιόμορφα στοιχεία.
Αν η αγάπη της μάνας, όπως πίστευε ο Έριχ Φρομ, προέρχεται από στοιχεία ναρκισσιστικά, αυταρχικά ή κτητικά, ανάλογη θα είναι και η συμπεριφορά της προς το παιδί της. Όταν όμως η αγάπη που νιώθει για το παιδί, είναι η αγάπη που απευθύνεται σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, τότε η συμπεριφορά της θα γίνει συνειδητά πιο ελαστική και θετική απέναντί του.
Η γυναίκα που δεν μπορεί ν’ αγαπά με αυτή την έννοια, μπορεί να είναι μια στοργική μητέρα που αγαπά μεν το παιδί της όσο αυτό είναι μικρό, αυτή όμως η σχέση θα δοκιμαστεί αργότερα στην απροθυμία της να υποστεί το χωρισμό και να συνεχίσει ν’ αγαπά και μετά απ’ αυτόν.
Μια αγάπη δίχως όρια…
Όμως η μητρική αγάπη είναι μια έννοια που δύσκολα οριοθετείται, μιας και κάθε γυναίκα αισθάνεται διαφορετικά την αγάπη. Η αγάπη είναι συνδεδεμένη με ένα πλήθος από συναισθήματα για αυτόν που αγαπάς: από απέραντη τρυφερότητα μέχρι έντονη κυριαρχικότητα, από την προθυμία να θυσιαστείς για το καλό του άλλου, μέχρι μεγάλα ξεσπάσματα οργής και επιθετικότητας.
Το να έχεις έναν τόσο στενό συναισθηματικό δεσμό σημαίνει ότι οποιαδήποτε ενέργεια του προσώπου που αγαπάς, αποκτά τεράστια σημασία για σένα. Έτσι, η μητέρα ταυτίζεται με το παιδί της κι αισθάνεται τη χαρά και τη λύπη του σαν να ήταν δική της. Χαίρεται για τα κατορθώματά του, αισθάνεται ντροπή για τα λάθη του…Υπάρχει δηλαδή μεταξύ τους μια στενή αλληλεξάρτηση.
Η μητρική αγάπη χαρακτηρίζεται επίσης από υπερβολική, πολλές φορές, ευαισθησία, που της δίνει την ικανότητα ν’ αντιλαμβάνεται τα μηνύματα του παιδιού της και ν’ αντιδρά ανάλογα.
Τη σημαντικότερη όμως ιδιότητα της μητρικής αγάπης τη βρίσκουμε σε εξάρτηση με την προσωπική ιστορία της κάθε γυναίκας. Αυτό σημαίνει ότι η δική της παιδική ηλικία είναι ο αποφασιστικότερος παράγοντας για μια θετική ή αρνητική συμπεριφορά προς το παιδί της.
Πηγή: belife.gr
