Η συνήθεια που θέλει, πλέον, τους περισσότερους σήμερα τα Σαββατοκύριακα να απολαμβάνουν ένα πλούσιο και χορταστικό brunch -τόσο στα σπίτια, όσο και έξω- είναι πολύ παλαιότερη, τελικά, απ΄ ό,τι πιστεύατε μέχρι πρότινος.

Μπορεί τα τελευταία χρόνια να αποτελεί μέρος της καθημερινότητας μιας μεγάλης μάζας, ωστόσο, η συγκεκριμένη «τάση» αναφέρεται για πρώτη φορά το 1895. Πρωτοεμφανίστηκε, λοιπόν, στο άρθρο του Βρετανού συγγραφέα Guy Beringer με τίτλο «Brunch: A Plea» της Hunter’s Weekly, ο οποίος στην ουσία πρότεινε μια εναλλακτική λύση των κυριακάτικων οικογενειακών συγκεντρώσεων μετά την εκκλησία. Αυτήν δεν ήταν άλλη από το brunch -το παιχνιδιάρικο μείγμα του πρωινού (breakfast) και μεσημεριανού γεύματος (lunch)- το οποίο θα ξεκινούσε με τσάι ή καφέ, μαρμελάδα και άλλα είδη πρωινού πριν την μετάβαση στο πιο βαρύ μεσημεριανό γεύμα. «Το Brunch είναι χαρούμενο, κοινωνικό και προκλητικό», γράφει χαρακτηριστικά ο Beringer.

Στην Αμερική, η λέξη συχνά αποδίδεται στον δημοσιογράφο Frank Ward O’Malley, ο οποίος βασίστηκε στις διατροφικές συνήθειες των δημοσιογράφων. Αλλά φαίνεται ότι το brunch δεν καθιερώθηκε στη χώρα μέχρι τη δεκαετία του 1930, και ακόμη περισσότερο μετά το τέλος του πολέμου. Κι αυτό γιατί οι Αμερικάνοι, αναφέρουν οι NY Times, μετά τον πόλεμο απομακρύνθηκαν από την εκκλησία, απολαμβάνοντας τα χαλαρά πρωινά της Κυριακής στο κρεβάτι, διαβάζοντας εφημερίδες και τρώγοντας στο σπίτι πλούσια γεύματα μεταξύ του πρωινού και του μεσημεριανού.

Επίσης, ένας άλλος λόγος της καθιέρωσης του brunch τη δεκαετία του ’30 στην Αμερική, λέγεται ότι ήταν και τα ταξίδια των αστέρων του Χόλιγουντ με τρένο, οι οποίοι συχνά σταματούσαν στο Σικάγο για να απολαύσουν ένα γεύμα αργά το πρωί. Ένα γεύμα που υιοθετήθηκε από αρκετά ξενοδοχεία τότε, καθώς τα περισσότερα εστιατόρια ήταν κλειστά τις Κυριακές.

Ενώ, σύμφωνα με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, Carl Degler, σε άρθρο του το 1980 στη Chicago Tribune αναφέρεται ότι το γεύμα της Κυριακής έγινε σημαντικό επειδή ήταν η μοναδική ημέρα που όλη η οικογένεια μπορούσε να βρεθεί γύρω από το ίδιο τραπέζι μετά την έναρξη της αστικοποίησης και τις εκβιομηχάνισης πριν από περίπου 150 χρόνια. Επιπλέον, ο Degler παρατήρησε ότι μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ένας μεγάλος αριθμός Αμερικανών παντρεμένων γυναικών άρχισε να εργάζεται για πρώτη φορά. Χρειάστηκαν, λοιπόν, κι αυτές μια ανάπαυλα και ανακούφιση από το μαγείρεμα, γι’ αυτό και το brunch της Κυριακής άρχισε να καθιερώνεται σε χώρους εκτός σπιτιού.