Ο αστικός μύθος για την ιστορική παρτίδα τάβλι μεταξύ Νταϊφά-Βαρδινογιάννη και πώς χάλασαν οι σχέσεις τους

Μια ζαριά αρκεί για να αλλάξει τη μοίρα ενός παιχνιδιού. Μια παρτίδα τάβλι ήταν αυτή που άλλαξε τη μοίρα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ή τουλάχιστον, έτσι λέει η ιστορία, που θέλει τον Σταύρο Νταϊφά και τον Γιάννη Βαρδινογιάννη να έπαιξαν στο τάβλι το ποιος θα αναλάμβανε τις τύχες του Ολυμπιακού, όταν το ποδόσφαιρο έμπαινε στην επαγγελματική του εποχή. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με βεβαιότητα ότι το story ισχύει, αλλά ούτε και να βάλει το χέρι του τη φωτιά ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη και ότι απλώς κινείται στα όρια του αστικού μύθου. Άλλωστε, οι δύο άνδρες, πολύ καλοί φίλοι και κουμπάροι, έπαιζαν επί καθημερινής βάσης το τάβλι τους στη Ναυτιλιακή Λέσχη Πειραιά. Και σε ένα από αυτά τα παιχνίδια τους ήταν που έπεσε η  πρόταση ενασχόλησης με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Η μια εκδοχή λέει ότι την έκανε ο Νταϊφάς στον Βαρδινογιάννη. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ο Βαρδινογιάννης, ήταν αυτός που συμβούλευσε τον Νταϊφά να αγοράσει τον Ολυμπιακό! Το γεγονός ότι και οι δύο τους ήταν υποστηρικτές του Ολυμπιακού (όπως αναφέρουν οι γνωρίζοντες), φέρνει πιο κοντά στην αλήθεια να πραγματοποιήθηκε όντως αυτό το… ματς. Είναι γνωστό άλλωστε, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός, ότι γυναίκα αλλάζεις, αυτοκίνητο αλλάζεις, κόμμα ενδεχομένως να αλλάξεις, αλλά ομάδα ποτέ. Και με κάποιον τρόπο έπρεπε να λυθεί αυτή η διαφορά… Το ποτέ, βεβαίως, στις δουλειές δεν μπορείς να το πεις… ποτέ. Και οι δύο άνδρες, που ήξεραν τι ήθελαν να πετύχουν στις επαγγελματικές τους δραστηριότητες, είναι σίγουρο ότι δεν κινήθηκαν στην τύχη. Και κάπου εκεί είναι που αρχίζει η ταυτόχρονη ενασχόλησή τους με το ποδόσφαιρο.

Η… πράσινη καραμπόλα

Το 1979 ο Νταϊφάς αναλαμβάνει μαζί με μια ομάδα εφοπλιστών τις τύχες του Ολυμπιακού, με τον ίδιο στη θέση του προέδρου. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη παίρνει και εκείνη στα χέρια της τα ηνία του Παναθηναϊκού, με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη να κάθεται τον προεδρικό θώκο. Μάλιστα, το deal αυτό αποδείχθηκε κομβικής σημασίας για την τροπή που θα έπαιρνε η «πράσινη» ιστορία, καθώς η… σφήνα της οικογένειας Βαρδινογιάννη έβγαλε εκτός «παιχνιδιού» την οικογένεια Γιαννακόπουλου, η οποία ήταν με το… ενάμισι πόδι στην ΠΑΕ. Τελικά, οι Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος ασχολήθηκαν με τα κοινά του συλλόγου, αλλά ως επικεφαλής της ΚΑΕ.

Τέσσερα σερί «ερυθρόλευκα» πρωταθλήματα

Στον Πειραιά, αυτό που επιθυμούσαν οι υποστηρικτές του Ολυμπιακού, ήταν να πετύχει το εγχείρημα του Νταϊφά και της ομάδας του, καθώς η «χρυσή» περίοδος Γουλανδρή έτεινε να γίνει μακρινή καλή ανάμνηση. Και πράγματι, η προεδρία του αποδείχθηκε άκρως πετυχημένη. Το πρώτο πρωτάθλημα για τον Νταϊφά ήρθε στον Βόλο, στο μπαράζ με τον Άρη. Οι «ερυθρόλευκοι» με τους «κίτρινους» είχαν ισοβαθμήσει στην πρώτη θέση με 47 βαθμούς (τότε η νίκη έδινε 2 βαθμούς και η ισοπαλία 1) και οι δύο ομάδες θα έλυναν τις… διαφορές τους στην πρωτεύουσα της Μαγνησίας. Εκεί ο Ολυμπιακός επικράτησε με 2-0 και έβαλε στη συλλογή του το 21ο πρωτάθλημα της ιστορίας του.

Μετά από εκείνο το πρωτάθλημα ακολούθησαν άλλα τρία διαδοχικά. Το γεγονός αυτό κάνει την ιστορική ιταλική εφημερίδα GazzettadelloSport να τον χαρακτηρίσει τον Ολυμπιακό «Επαγγελματία Πρωταθλητή». Στην ομάδα εφοπλιστών που «έτρεχε» τον Ολυμπιακό εκείνη την περίοδο ήταν και ο Μιλτιάδης Μαρινάκης, πατέρας του σημερινού μεγαλομετόχου της «ερυθρόλευκης» ΠΑΕ, Βαγγέλη, ο οποίος διατέλεσε καθήκοντα εφόρου. Η σύμπτωση εκείνης της διοίκησης με τη σημερινή, έχει να κάνει με το γεγονός ότι από την πρώτη χρονιά που ανέλαβε, τα πρωταθλήματα ήρθαν σερί. Τότε οι διαδοχικές κατακτήσεις ήταν τέσσερις, ενώ η νυν διοίκηση πανηγύρισε πριν από μερικές ημέρες στο έβδομο.

Η κόντρα λόγω ενός… νεκρού

Η ταινία του 1972 του Αλέκου Σακελλάριου «Η Ρένα είναι οφσάιντ» είχε καταπιαστεί σχετικά με το θέμα των ελληνοποιήσεων ποδοσφαιριστών και ειδικά με αυτούς που προέρχονται από την Αργεντινή. Περίπου οκτώ χρόνια μετά, μια ανάλογη ιστορία ήταν αυτή που αποτέλεσε αφορμή για να χαλάσουν οι σχέσεις του Σταύρου Νταϊφά και του Γιώργου Βαρδινογιάννη. Ο Χουάν Ραμόν Ρότσα είχε έρθει στην Ελλάδα από τη Νιούελς Όλντ Μπόις το 1975 για να αγωνιστεί στον Παναθηναϊκό. Η μεταγραφή εκείνη δεν είχε αίσια κατάληξη, αλλά όταν ο Γιώργος Βαρδινογιάννης ανέλαβε την προεδρία της «πράσινης» ΠΑΕ, τέσσερα χρόνια αργότερα, έπεισε τον Αργεντινό να επιστρέψει στην Ελλάδα και να αγωνιστεί ως… Γιάννης Μπουμπλής. Οι «ερυθρόλευκοι» έψαξαν καλά την υπόθεση, καθώς είχαν βάσιμες υποψίες για τη γνησιότητα καταγωγής του ποδοσφαιριστή και πριν από το ντέρμπι «αιωνίων» στο Καραϊσκάκη κατέθεσαν ένσταση πλαστοπροσωπίας. Μάλιστα, στον… χορό των ενστάσεων μπήκαν κι άλλες ομάδας, όπως η ΑΕΛ. Ο ίδιος ο Νταϊφάς παρενέβη στην υπόθεση Μπουμπλή, κίνηση που θεωρήθηκε ιστορικής σημασίας. Στα δημοτολόγια του δήμου Αιγάλεω υπήρχε πράγματι Γιάννης Μπουμπλής, αλλά ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε πεθάνει. Το πιστοποιητικό από την Αργεντινή ήταν πλαστό και τελικά από τον Ρότσα αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια. Αυτή η ιστορία είχε διάρκεια παραπάνω από δύο χρόνια, με τους Πειραιώτες να δικαιώνονται τελικά τον Σεπτέμβριο του 1982.

Η περίοδος της έντασης

Οι σχέσεις μεταξύ των δύο ανδρών είχαν ψυχραθεί ιδιαίτερα. Το… τσεκούρι του πολέμου ξεθάφτηκε και με ακόμη δύο σκηνικά. Το «τριφύλλι» πήρε από τους Πειραιώτες τους Μάικ Γαλάκο και Γιάννη Κυράστα, ενώ τα αίματα «άναψαν» για τα καλά σε ένα ντέρμπι για το Κύπελλο τον Ιανουάριο του 1982, το οποίο ο Παναθηναϊκός είχε πάρει με 3-2, χάρη σε τρία υπέρ του πέναλτι.

Πάντως, ο Ολυμπιακός της δεκαετίας του ’80 δεν χάνει στην έδρα του Παναθηναϊκού για οκτώ διαδοχικές περιόδους! Κάτι που είχε ενοχλήσει ιδιαίτερα την «πράσινη» πλευρά, η οποία θα έπαιρνε στη συνέχεια τα ηνία στο ποδόσφαιρο της χώρας με τον «Καπετάνιο» στο… τιμόνι της.

Το τελευταίο πριν τα «πέτρινα χρόνια»

Ο Νταϊφάς κατέκτησε ακόμη ένα πρωτάθλημα, το τελευταίο των «ερυθρόλευκων» πριν αρχίσει η δεκαετής… ξηρασία. Ήταν τότε που γύρισε για τη δεύτερη θητεία του, το 1986, με το τέλος της σεζόν 1986-87 να βρίσκει τον Ολυμπιακό πρωταθλητή. Ο Παναθηναϊκός είχε κατακτήσει τους τίτλους των αγωνιστικών περιόδων 1983-84 και 1985-86, με τον ΠΑΟΚ να μπαίνει… σφήνα στο ενδιάμεσο, στο τελευταίο του χρονικά πρωτάθλημα.

Οι μοιρασμένοι τίτλοι και ο πεσμένος «γίγαντας»

Παρά το γεγονός ότι ο επαγγελματικός χαρακτήρας του ποδοσφαίρου κάνει τον ανταγωνισμό πιο αδυσώπητο, οι τίτλοι στην Ελλάδα δεν μονοπωλούνται από έναν. Ο Παναθηναϊκός έχει το πάνω χέρι, αλλά τόσο η ΑΕΚ κατακτά τέσσερα πρωταθλήματα (τα τρία σερί από το 1992 έως το 1994) όσο και η Λάρισα πιάνουν κορυφή. Αντίθετα, στον Πειραιά η γκρίνια έχει χτυπήσει… κόκκινο, με την περίοδο Κοσκωτά να γράφει τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του Ολυμπιακού. «Δεν μπορεί να γίνεται πρόεδρος του Ολυμπιακού κάποιος που έχει μπλοκ διαρκείας στον Παναθηναϊκό. Είναι σαν να αναλαμβάνει αύριο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ο Χαρίλαος Φλωράκης. Μοιραία, θα αποτύχει», είχε δηλώσει για εκείνη την περίοδο στον «αιώνιο» ο Γιώργος Βαρδινογιάννης.

Επιστροφή και εποχή Κόκκαλη

Ο Νταϊφάς ανέλαβε για τρίτη και τελευταία φορά τα ηνία του Ολυμπιακού την περίοδο των τριών σερί πρωταθλημάτων της ΑΕΚ. Ήταν τότε που έδωσε τη σκυτάλη στον άνθρωπο που έμελλε να γίνει εμβληματική φιγούρα για την ομάδα του Πειραιά. Στον Σωκράτη Κόκκαλη τον Απρίλιο του 1993.

Η απόσυρση του «Καπετάνιου»

Τον Μάιο του 2000 ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, με την πίεση των οπαδών να μεγαλώνει και την απώλεια του αδελφού του, Θόδωρου, να τον έχει κλονίσει, αποφασίζει να αφήσει τα ηνία του Παναθηναϊκού και να τα παραδώσει στον ανιψιό του Γιάννη. Εκεί ήταν που μπήκε ένα τέλος στην ιστορία που ίσως να ξεκίνησε από μια παρτίδα τάβλι σχεδόν τρεις δεκαετίες πριν. Δείτε όλα τα θέματα του Weekend