Ο πόλεμος στην Ουκρανία εισέρχεται στον τρίτο χρόνο του και η Ρωσία παρά τα πρώτα τραγικά λάθη, πλέον πετυχαίνει σημαντικές νίκες και γέρνει την πλάστιγγα υπέρ της. Ταυτόχρονα, η αμερικανική στρατιωτική βοήθεια αποστέλλεται με το σταγονόμετρο, ενώ οι Ευρωπαίοι λειτουργούν συντηρητικά, γιατί αναδιαμορφώνουν τους στρατούς τους.
Ο κλοιός σφίγγει σιγά-σιγά γύρω από το Κίεβο και η νίκη του Πούτιν διαφαίνεται στον ορίζοντα για μερικούς, ωστόσο δεν έχουν χαθεί όλες οι ελπίδες για το ουκρανικό στρατόπεδο. «Αν πρόκειται να τεθεί ένα όραμα για το επόμενο έτος -που μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τους διαθέσιμους πόρους και περιέχει ένα βαθμό επιτυχίας- είναι η προσέγγιση που περιγράφεται ως “κράτα, χτίσε και χτύπα”», είπε ο Michael Kofman, ανώτερος συνεργάτης στο Carnegie Endowment for International Peace.
Σύμφωνα με το Business Insider, ο στρατιωτικός αναλυτής υποστήριξε ότι η Ουκρανία δεν πρέπει να πολεμήσει για να πάρει πίσω τα εδάφη που έχασε. Αντιθέτως, πρέπει να διατηρήσει αυτά που διαθέτει και να ζητήσει ειρήνη που θα διασφαλίσει στο μέλλον ότι δεν θα υπάρξει ξανά σύρραξη Ουκρανίας και Ρωσίας.
Έτσι, πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην άμυνα, στην ανοικοδόμηση της πολεμικής της ικανότητας και να χτυπήσει ευάλωτους ρωσικούς τομείς. Στόχος είναι να πετύχει νίκες στο πεδίο της μάχης που θα συνεπάγονται πολιτικό κόστος για τον Ρώσο πρόεδρο, ώστε η ρωσική κοινωνία να αμφισβητήσει τη συνέχιση του πολέμου.
Παράδειγμα που περιγράφει τη συγκεκριμένη στρατηγική, είναι τα χτυπήματα ακριβείας με drone κατά του ρωσικού στόλου στη Μαύρη Θάλασσα. Από τον Φεβρουάριο του 2022 μέχρι και σήμερα, έχει καταστραφεί το ένα τρίτο και πλέον φουντώνουν οι φωνές στη Ρωσία που ζητούν να αποσυρθούν κονδύλια από το ναυτικό, που χαρακτηρίζουν «αναποτελεσματικό». Όμως η Μόσχα έχει ανάγκη τις ναυτικές δυνάμεις στην περιοχή, αν θέλει να ασκεί επιτυχημένη πίεση στο Νότο της Ουκρανίας.
Επανάληψη του εφιάλτη;
Ο Α’ ΠΠ έγινε γνωστός ως «πόλεμος χαρακωμάτων», επειδή εκατομμύρια στρατιώτες σκοτώθηκαν σε ένα στατικό οχυρωμένο μέτωπο, όπου καμία πλευρά δεν μπορούσε να κατακτήσει εδάφη. Μάλιστα, αν προσπαθούσε, πλήρωσε φρικιαστικό φόρο αίματος χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά, το συγκεκριμένο δόγμα απορρίφθηκε παγκόσμια ως αναποτελεσματικό, αλλά τώρα προτείνεται ως λύση στην Ουκρανία για να αναγκάσει τη Ρωσία σε συνθηκολόγηση.
Με βάση αυτή την πρόταση, το Κίεβο οφείλει να οχυρώσει τις γραμμές στο μέτωπο για να εξαντλήσει το ρωσικό στρατό. Αυτό θα επιτευχθεί με τεράστια ναρκοπέδια, στατικές οχυρώσεις και απόθεμα σε έμψυχο δυναμικό που θα γίνει «τροφή για τα κανόνια». Παράλληλα, θα χρησιμοποιήσει τα περισσότερα δάνεια που λαμβάνει από τη Δύση για να φτιάξει φρούρια και την αμυντική βιομηχανία. Στη συνέχεια, αν συγκρατήσει τους Ρώσους, θα πρέπει να πραγματοποιήσει χτυπήματα ακριβείας σε ευάλωτους στόχους, για να μειώσει ή δυσκολέψει τις ρωσικές επιθετικές ενέργειες.
«Δεν μπορούμε να δώσουμε τη δυνατότητα στην Ουκρανία να πάρει πίσω όλα τα εδάφη της, αλλά μπορούμε να δώσουμε την ευκαιρία να αρνηθεί στον Πούτιν περαιτέρω κέρδη», είπε η Emma Ashford, ανώτερη συνεργάτης του Κέντρου Henry L. Stimson. Επίσης, πρόσθεσε πως «υποστηρίζουμε την αύξηση των στατικών οχυρώσεων, το σκάψιμο στις ουκρανικές γραμμές, τη χρήση ναρκών κατά προσωπικού, αντιαρματικών ναρκών κτλ. Όλα αυτά τα πράγματα που έκαναν οι Ρώσοι τον τελευταίο χρόνο και έγιναν αρκετά αποτελεσματικοί στην άμυνα».
Αναλυτές υποστηρίζουν ότι η Ουκρανία πρέπει να συνάψει «συμφωνία με τον διάβολο», αφού θα προδώσει τους αρχικούς της στόχους. Ο Michael Kofman συνοψίζοντας το σκεπτικό του, ανέφερε πως «η Ουκρανία οφείλει να αποκτήσει αποφασιστική επιρροή για να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία τον τερματισμό του πολέμου, από μια ευνοϊκή θέση και στη συνέχεια να επιτύχει μια διαρκή ειρήνη».
