Σε απόσταση περίπου 15 χλμ. από την Αράχωβα και 9 χλμ. από το Λιβάδι, στο δρόμο προς το Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού, συναντάται το άγνωστο, στο ευρύ κοινό, σπήλαιο στην καρδιά του ορεινού όγκου.
Ο λόγος για το Κωρύκειον Άντρον, ένα άκρως εντυπωσιακό σπήλαιο- αξιοθέατο του Παρνασσού, το οποίο στην αρχαιότητα υπήρξε σημείο αναφοράς για τη λατρεία του Θεού Πάνα και των Νυμφών.
Είναι χωρισμένο σε δύο αίθουσες (η μεγαλύτερη έχει διαστάσεις 90 x 60 μ. και αρκετά μεγάλο ύψος) και εδώ εντοπίστηκαν τα παλαιότερα αρχαιολογικά ευρήματα που χρονολογούνται από τη μέση και νεότερη νεολιθική εποχή, τα οποία εκτίθενται στο μουσείο των Δελφών.
Στην πρώτη αίθουσα του σπηλαίου συναντώνται εντυπωσιακοί σταλακτίτες και σταλαγμίτες, ενώ προς τη δεύτερη η διαφορά του φωτός γίνεται άμεσα αισθητή. Λόγω του ότι το Κωρύκειον Άντρον είναι αθέατο και δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό από το ανθρώπινο μάτι, κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης χρησιμοποιήθηκε ως κρησφύγετο από τον Οδυσσέα Ανδρούτσο.
Δεν ήταν λίγες οι φορές, μάλιστα, που για κάποιους λειτούργησε και ως καταφύγιο κατά τους Περσικούς Πολέμους και την Τουρκοκρατία. Για την προέλευση του ονόματός του υπάρχουν δύο εκδοχές. Η μία θέλει να οφείλεται στην Κωρύκεια νύμφη, η οποία αποπλανήθηκε από το θεό Απόλλωνα, και η άλλη στο ότι οι σταλακτίτες στην οροφή του μοιάζουν με ασκιά (κώρυκες).
