Από τα πιο όμορφα, γραφικά και δημοφιλή χωριά στην Ορεινή Αρκαδία, η Βυτίνα πρωταγωνιστεί στις επιλογές των ταξιδιωτών, τόσο κατά την διάρκεια του φθινοπώρου, όσο και του χειμώνα. Ένα υπέροχο πέτρινο χωριό παραδομένο στην πλούσια φύση του Μαινάλου, που αποτελεί ιδανική επιλογή για μια αναζωογονητική απόδραση από το κλεινόν άστυ -σε σχετικά κοντινή απόσταση από την Αττική.
Έτσι δεν είναι λίγοι εκείνοι που την επιλέγουν για μια αναζωογονητική απόδραση στη φύση της ορεινής Αρκαδίας τόσο για ένα απολαυστικό διήμερο, όσο και για περισσότερες ημέρες όταν υπάρχει η δυνατότητα.
Το χωριό με την ιδιαίτερη γοητεία συναντάται σε υψόμετρο 1.033 μέτρων, στην καταπράσινη αγκαλιά του Μαινάλου. Δικαίως, της έχουν δώσει και τον τίτλο «στολίδι», καθώς οι εικόνες που αντικρίζει κανείς εδώ είναι ακαταμάχητα γοητευτικές.
Πρόκειται, λοιπόν, για ένα παραδοσιακό κεφαλοχώρι της Αρκαδίας, ιδιαίτερα αναπτυγμένο τουριστικά. Πιστεύεται, δε, ότι πήρε το όνομά της από τη λέξη «Βυθός», επειδή αρχικά ήταν κτισμένη ανάμεσα σε λόφους. Στην αρχαιότητα, στην περιοχή λατρεύονταν η θεά Δήμητρα και ο Ίππιος Ποσειδώνας. Ερείπια του ναού του διασώζονται στην είσοδο προς το χωριό Μαγούλιανα.
Η πλατεία της Βυτίνας με την πετρόκτιστη εκκλησία του Αγίου Τρύφωνα, που είναι φτιαγμένη από εντυπωσιακό μαύρο μάρμαρο, ενθουσιάζει όσους την επισκέπτονται. Κοντά σε αυτήν, βρίσκεται η Βιβλιοθήκη, με αξιόλογο ιστορικό αρχείο για την περιοχή, καθώς και το ιστορικό πετρόκιστο κτίριο του «Ελληνικού Σχολείου».
Ο «δρόμος της αγάπης» βρίσκεται στη Βυτίνα
Στο άκουσμα και μόνο της λέξης «ο δρόμος της αγάπης» καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται για έναν από τους πιο ρομαντικούς δρόμους, όχι μόνο στο χωριό και την Ορεινή Αρκαδία, αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Και έτσι είναι, καθώς μόλις αντικρίσει κανείς το συγκεκριμένο σημείο στο χωριό σίγουρα θα ενθουσιαστεί τόσο με την γλυκιά μελαγχολία που βγάζει, όσο και με τον ρομαντισμό που τον χαρακτηρίζει.
Ο δρόμος της αγάπης, λοιπόν, δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από ένα μονοπάτι καλυμμένο με αμέτρητα πλατάνια και σφενδάμους, στο δυτικό τμήμα του χωριού. Ένα παραμυθένιο σκηνικό -ειδικά το φθινόπωρο με τα ζεστά του χρώματα να κυριαρχούν στην εικόνα- που το κάνει να μοιάζει λες και ξεπήδησε από κάποιον υπέροχο πίνακα ζωγραφικής.
Το όνομα του οφείλεται κατά κάποιον τρόπο στη «χρήση» του κατά τα παλαιότερα χρόνια. Πιο συγκεκριμένα σε αυτόν έδιναν ραντεβού τα ερωτευμένα ζευγάρια του χωριού αλλά και των γειτονικών περιοχών, προκειμένου να γνωριστούν καλύτερα, ανταλλάζοντας μόνο βλέμματα και κουβέντες, ακολουθώντας πιστά τα ήθη της τότε εποχής.
