Ένα υψηλό ποσοστό θνησιμότητας, ήταν η αιτία που οι περισσότεροι κάτοικοι του «Παρισιού της Ανατολής» αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το νησί τους. Ο λόγος για το νησί Ross, μέρος των νησιών Port Blair, τα οποία ανήκουν σε ένα μεγαλύτερο αρχιπέλαγος, τα νησιά Άνταμαν, με την Ινδία στα δυτικά τους και τη Μιανμάρ στα βόρεια και ανατολικά.
Το νησί βρίσκεται στην είσοδο του λιμανιού του Port Blair, περίπου 2 μίλια ανατολικά του αστικού κέντρου της πόλης Port Blair, την πρωτεύουσα των Νήσων Ανταμάν, και των νησιών Νικομπάρ.
Κατά την περίοδο της ακμής του ονομαζόταν «Παρίσι της Ανατολής», κυρίως λόγω της πλούσιας κοινωνικής ζωής και του τροπικού κλίματος, αλλά σήμερα, πρόκειται για μια «χαμένη» πόλη που «καταπίνεται» αργά από τη άγρια ζούγκλα της περιοχής.
Το νησί πήρε το όνομά του από τον Sir Daniel Ross, ο οποίος ήταν ναυτικός χαρτογράφος που απασχολούσε η East India Company. Η τοποθεσία αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1788/89, μετά την έρευνα του Archibald Blair για τα νησιά Άνταμαν και Νικομπάρ το 1788.
Τότε, ήταν ήδη εγκατεστημένος ένας οικισμός στο σημερινό Port Blair, ενώ μεταξύ 1789 και 1792, ένα νοσοκομείο και ένα σανατόριο ανεγέρθηκαν στο νησί. Ωστόσο, το 1796, οι Βρετανοί εγκατέλειψαν τα νησιά του αρχιπελάγους, κυρίως λόγω του υψηλού ποσοστού θνησιμότητας και των συχνών εστιών νόσου.
Εξήντα χρόνια αργότερα ήρθε και πάλι στο προσκήνιο όταν η βρετανική αποικιακή κυβέρνηση στην Ινδία αποφάσισε να δημιουργήσει έναν τόπο εξορίας και καταδίκης στα νησιά Άνταμαν. Αρχικά, στο νησί φυλακίστηκε ένας μεγάλος αριθμός επαναστατών από τις πολλές ινδικές εξεγέρσεις, κυρίως από την Ινδική εξέγερση του 1857, γνωστή ως Ινδική Ανταρσία.
Στις 10 Μαρτίου 1858, ο Δρ. James Pattison Walker έφτασε στο Port Blair με το ατμόπλοιο «Semiramis» της εταιρείας East India. Ήταν επιθεωρητής φυλακής και έφτασε εκεί με τέσσερις Ευρωπαίους αξιωματούχους, έναν Ινδό επιθεωρητή, δύο γιατρούς, 50 ναυτικούς φρουρούς και 773 επαναστάτες. Με βάση την πολυετή εμπειρία του, αποφάσισε να χτίσει τη φυλακή στο νησί Ross, επειδή το νησί είχε πολλές πηγές πόσιμου νερού. Για τους πρώτους μήνες, οι κρατούμενοι τέθηκαν σε αυτοσχέδιους στρατώνες από μπαμπού, ενώ η υπόλοιπη ομάδα παρέμεινε στο πλοίο.
Οι περισσότεροι από τους κρατούμενους είχαν πεθάνει μέχρι το 1860 λόγω ασθένειας και των σκληρών συνθηκών κατά τα πρώτα στάδια της απομάκρυνσης του δάσους για την κατασκευή της αποικίας. Οι αρχές αποφάσισαν, επίσης, να μετατρέψουν την τοποθεσία σε διοικητικό κέντρο του αρχιπελάγους και οι κρατούμενοι αναγκάστηκαν να χτίσουν στρατώνες, σπίτια, γραφεία και άλλες διοικητικές δομές στην αποικία.
Στην κυριολεξία το μέρος μετατράπηκε σε μια μικρή πόλη, ενώ σήμερα στο νησί Ross, τεράστια τμήματα αυτών των κτιρίων παραμένουν ως αποδεικτικά στοιχεία της βρετανικής κατοχής του τόπου.
Σήμερα, πρόκειται για ένα δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο, όπου οι επισκέπτες παρατηρούν την εγκατάλειψη και την ερήμωση του αλλοτινού «Παρισιού της Ανατολής», το οποίο κυριαρχείται από φοίνικες, καρύδες και τις ρίζες του φυτού Ficus.
