Αν ένα στοιχείο χαρακτηρίζει τη Σαμοθράκη αυτό δεν είναι άλλο από το μεταφυσικό πράσινο της ορεινής ομορφιάς της. Ένα αρκετά ισχυρό πλεονέκτημα, το οποίο την κάνει να μην αποτελεί αποκλειστικά καλοκαιρινό προορισμό, όπως τα περισσότερα νησιά της χώρας μας. Στο νησί του μυστηρίου και της σπάνιας ομορφιάς οι βάθρες είναι εκείνες που εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες, οι οποίες μάλιστα για τους περισσότερους αποτελούν και συνώνυμο της Σαμοθράκης.
Οι αλλεπάλληλες φυσικές λιμνούλες που σχηματίζονται μέσα στα βράχια με τα κρυστάλλινα, βαθυπράσινα νερά έλκουν σαν άλλες σειρήνες τους επισκέπτες του νησιού, για να τους μαγέψουν με την απαράμιλλης αισθητικής φυσική ομορφιά τους.
Η πιο γνωστή απ’ όλες είναι εκείνη του Φονιά, του πιο διάσημου φαραγγιού της Σαμοθράκης. Για να την προσεγγίσει κανείς θα πρέπει να περπατήσει για περίπου μισή ώρα, ωστόσο το τοπίο που θα αντικρίσει με τον τεράστιο καταρράκτη να σχηματίζει στο τέλος του μια εντυπωσιακή, κρυστάλλινη ποταμίσια «πισίνα» πραγματικά θα τον ανταμείψει και με το παραπάνω. Οι πιο τολμηροί, μάλιστα, κάνουν ακόμη και τσουλήθρα στον εντυπωσιακό καταρράκτη. Όσοι έχουν αντοχές δεν διστάζουν να περπατήσουν περίπου 3 ώρες στο μονοπάτι που οδηγεί στην «Κλείδωση», τον ψηλό καταρράκτη του Φονιά.
Από τις πιο φημισμένες και η Γριά Βάθρα, ένα από τα γηραιότερα ρέματα του νησιού, σε απόσταση 2 χλμ. από τα Θέρμα, φωλιασμένη στην «αγκαλιά» ενός υπέροχου τοπίου με φτέρες και πλατάνια. Στην ουσία πρόκειται για μια αλληλουχία δέκα συνεχόμενων καταρρακτών και βαθρών. Για να προσεγγίσει κανείς τις δύο πρώτες βάθρες η διαδρομή είναι εύκολη, για την τρίτη πρέπει να «βαπτιστεί» στα νερά της δεύτερης, ενώ για τις υπόλοιπες η καλή φυσική κατάσταση αποτελεί το μεγαλύτερο ατού εκείνων που θα επιχειρήσουν να τις δουν από κοντά.
Εκείνοι που έχουν επισκεφτεί αρκετές φορές το νησί, εκτός από αυτές τις δύο πιο φημισμένες βάθρες, επιλέγουν και εκείνες στον Παράδεισο και το Βάτο, η πρόσβαση στις οποίες γίνεται με καραβάκι.
