Αν σας ζητήσει κανείς να περιγράψετε ένα βουνίσιο παραμυθένιο σκηνικό αυτό θα περιλαμβάνει σίγουρα πυκνά δάση με πανύψηλα έλατα, απέραντες κοιλάδες, κατάφυτες βουνοπλαγιές, λιμνούλες και καταρράκτες, ποτάμια και ρυάκια.
Ό,τι δηλαδή μπορεί να συναντήσει κανείς και στην Βάλια Κάλντα, τον Εθνικό Δρυμό της Πίνδου, στα σύνορα των νομών Γρεβενών και Ιωαννίνων. Σε μια αρκετά δυσπρόσιτη περιοχή στην οροσειρά της Πίνδου, η Βάλια Κάλντα δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα αντίστοιχα σκηνικά απίστευτου φυσικού κάλλους στις ελβετικές Άλπεις.
Ένας από τους πιο σημαντικούς και παρθένους δρυμούς στην Ελλάδα η «ζεστή κοιλάδα», όπως μεταφράζεται στα βλάχικα η ονομασία Βάλια Κάλντα, συναντάται σε υψόμετρο 1.400 περίπου μέτρων ανάμεσα στα βουνά Λύγκος και Μαυροβούνι, φτάνοντας μέχρι τις κορυφές του βουνού Αυγό.
Το όνομά του πιθανότατα να οφείλεται στο ότι αποτελεί μία από τις πιο κρύες και υγρές περιοχές σε όλη την Ελλάδα, με το κλίμα να είναι ορεινό- μεσογειακό και το χιόνι να καλύπτει το Δρυμό περίπου 7- 8 μήνες μέσα στο χρόνο.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Εθνικός Δρυμός Βάλια Κάλντα αποτελεί έναν από τους τελευταίους βιότοπους της καφετιάς αρκούδας και τόπο που βρίσκουν χειμερινό καταφύγιο διάφορα είδη της ελληνικής πανίδας.
Επίσης, πλούσιο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η χλωρίδα του με τεράστια και πυκνά δάση μαύρης και λευκόδερμης πεύκης και οξιάς να καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος του. Από τα ρέματα που διατρέχουν την κοιλάδα το Αρκουδόρεμα είναι το σημαντικότερο, το οποίο αποτελεί παραπόταμο του Αώου.
Για να προσεγγίσει κανείς τον Εθνικό Δρυμό της Πίνδου μπορεί να μπει από πέντε διαφορετικές εισόδους -όσα και τα χωριά περίπου που βρίσκονται στην περίμετρό του: Μηλιά, Βωβούσα, Περιβόλι, Κρανιά, Μικρολίβαδο.
