Λένε πως την Ανάφη αν την επισκεφτείς μία φορά, ξέρεις πως δεν θα σταματήσεις μόνο σε αυτήν… Θα την επισκεφτείς ξανά και ξανά. Και αυτό το επιβεβαιώνουν οι πιστοί και μποέμ επισκέπτες της κάθε καλοκαίρι, που ανανεώνουν το ραντεβού της για διακοπές πραγματικής ηρεμίας, αλλά και με… χαρακτήρα.
Στην εσχατιά, λοιπόν, των Κυκλάδων, «κρυμμένη» πίσω από την κοσμοπολίτισσα Σαντορίνη, αλλά λουσμένη στο εκτυφλωτικό φως του ηλίου, στέκει αγέρωχη η Ανάφη. Η μυθολογία θέλει τον θεό Απόλλωνα να εμφάνισε το μικρό αυτό νησί, μέσα από τα μανιασμένα κύματα, όταν οι Αργοναύτες απελπισμένοι από το περιπετειώδες ταξίδι τους, ζήτησαν τη βοήθεια του. Μάλιστα, το όνομά της Ανάφη, σημαίνει αυτό ακριβώς, το νησί που «ανεφάνη».
Ταπεινή και αθόρυβη, με μία άγρια, σχεδόν απόκοσμη ομορφιά, ζωσμένη από το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, η Ανάφη δεν αφήνει κανέναν επισκέπτη ασυγκίνητο. Η Χώρα είναι ένας παραδοσιακός οικισμός των Κυκλάδων με λευκά θολωτά μονόχωρα σπίτια. Στενά σοκάκια διαπερνούν κάθε γωνιά της, που οδηγούν στο Ενετικό Κάστρο, τον αρχικό πυρήνα και την καρδιά του χωριού.
Οι παραλίες του νησιού «μοιράζονται» στο νότιο και το βόρειο μέρος της και ανάλογα με την τοποθεσία τους έχουν διαφορετικό χαρακτήρα. Αμμώδεις και απάνεμες στο νότιο, όπως οι Κλεισίδι, Ρούκουνας, Μέγας Ποταμός, Μοναστήρι, βραχώδεις και με λιγότερο κόσμο στον βορρά. Οι παραλίες της λόγω του παρθένου κι εξωτικού χαρακτήρα τους, προσελκύουν, επίσης, τους λάτρεις του ερημικού τοπίου και του γυμνισμού.
Στο νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού και 22 χλμ. από τη Χώρα, δεσπόζει ο Κάλαμος, ένας επιβλητικός ασβεστολιθικός βράχος ύψους 460 μ. και ο δεύτερος μεγαλύτερος μονόλιθος της Μεσογείου, μετά το Γιβραλτάρ. Εκεί βρίσκεται η Μονή της Παναγιάς της Καλαμιώτισσας, που χρονολογείται από το 1715. Αποτελεί το εντυπωσιακότερο φυσικό αξιοθέατο του νησιού και προσελκύει τους λάτρεις της αναρρίχησης. Σύμφωνα με τις τοπικές λαϊκές δοξασίες καθώς τον πλησιάζεις, νιώθεις κάτι να σε βαραίνει.
