Είναι τα χωριά-σταρ του Ζαγορίου, αν και πολλοί τα αναφέρουν ως ένα. Ο λόγος για το Μεγάλο και το Μικρό Πάπιγκο τα δύο διάσημα «αδελφάκια», που αποτελούν δημοφιλή ορεινό προορισμό, όλες τις εποχές του χρόνου.
Αν και το φθινόπωρο θα απολαύσετε καλύτερα την απόδραση σας εδώ, τόσο για τα υπέροχα χρώματα της φύσης, όσο και γιατί οι καιρικές συνθήκες είναι οι ιδανικές.
Το Μεγάλο και το Μικρό Πάπιγκο είναι δυο παραδοσιακοί οικισμοί στα Ζαγοροχώρια που συνδυάζουν μοναδικά το φυσικό κάλλος με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Άλλωστε, το Πάπιγκο αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα Ζαγορίτικης αρχιτεκτονικής.
Τα δύο γειτονικά χωριά (πολλοί τα αναφέρουν ως ένα και άλλοι, ως δύο μαχαλάδες, αφού η μεταξύ τους απόσταση είναι μόλις 2χλμ.) στέκονται στα 1.000 περίπου μέτρα υψόμετρο, στις πλαγιές της Τύμφης και πολύ κοντά στο φαράγγι του Βίκου και εντός του Εθνικού Δρυμού Βίκου – Αώου.
Ωστόσο, εκτός από το φυσικό τοπίο, οι δύο αυτοί οικισμοί μπορούν να καμαρώνουν και για τα παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια με τις πέτρινες σκεπές, τα καλοδιατηρημένα καλντερίμια και τις όμορφες πέτρινες βρύσες. Τα περισσότερα από τα παλιά σπίτια είναι χτισμένα τον 18ο και 19ο αιώνα.
Μάλιστα, τον 18ο αι. παρατηρήθηκε και σημαντική πνευματική ανάπτυξη, ενώ το 1780 ξεκίνησε να λειτουργεί ελληνικό σχολείο.
Γύρω στο 1820, η περιοχή πέρασε υπό τον Αλή Πασά, ο οποίος ερχόταν στο Πάπιγκο για να κάνει μπάνιο στις Οβίρες Ρογκοβού (ή Κολυμπήθρες), στις φυσικές πισίνες που βρίσκονται μεταξύ των δύο οικισμών. Η περιοχή ελευθερώθηκε το 1913, κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους.
