Κινούνται με ροδάκια μέσα στην τάξη, διαβάζουν βιβλία, λικνίζονται στο ρυθμό της μουσικής, τραγουδάνε, παίζουν με τα παιδιά και διδάσκουν αγγλικά. Θα μπορούσαν να ήταν οι ιδανικές δασκάλες, εάν είχαν η ψυχή τους δεν ήταν κατασκευασμένη από μέταλλο.
Στη φωτογραφία βλέπετε ένα από τα τριάντα ρομπότ που έπιασαν δουλειά ως δασκάλες αγγλικών στα 21 δημοτικά σχολεία μιας νοτιοκορεατικής πόλης, στο πλαίσιο ενός πιλοτικού εκπαιδευτικού προγράμματος από το μέλλον.
Τα ρομπότ, σε σχήμα αυγού και με την ονομασία Engkey δημιουργήθηκαν από το Ινστιτούτο Επιστήμης και Τεχνολογίας της Κορέας (KIST). Έχουν ύψος περίπου ένα μέτρο και, αντί για πρόσωπο διαθέτουν μια οθόνη τηλεόρασης. Στην οθόνη τους εμφανίζεται μια ψηφιακή γυναίκα («αβατάρ» στη γλώσσα της πληροφορικής) και ελέγχονται εξ’ αποστάσεως από πραγματικούς δασκάλους αγγλικών, που όμως βρίσκονται σε άλλη χώρα, τις Φιλιππίνες, και μπορούν να δουν και να ακούσουν τους κορεάτες μαθητές. Ειδικές κάμερες ανιχνεύουν τις εκφράσεις του προσώπου των τηλε-δασκάλων και αυτές αντικατοπτρίζονται στο πρόσωπο της ψηφιακής δασκάλας-αβατάρ.
Στα παιδιά φαίνεται να αρέσουν τα ρομπότ, ιδίως στα πιο ντροπαλά που διστάζουν να μιλήσουν σε ένα πραγματικό δάσκαλο, αλλά με το ρομπότ αισθάνονται μεγαλύτερη άνεση. Όμως μερικοί γονείς εμφανίζονται πιο επιφυλακτικοί, καθώς νιώθουν μια νευρικότητα στην ιδέα ότι θα πρέπει να μιλήσουν σε ένα μηχάνημα και όχι σε ένα δάσκαλο με σάρκα και οστά.
Αρχικά, τα ρομπότ θα σταλούν σε απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές της χώρας, τις οποίες αποφεύγουν οι δάσκαλοι, ιδίως των ξένων γλωσσών. Οι εκπαιδευτικές Αρχές της Ν. Κορέας διευκρίνισαν, πάντως, ότι δεν προτίθενται να αντικαταστήσουν τους πραγματικούς δασκάλους με ρομπότ, όμως θέλουν από τη μια να βοηθήσουν τη ρομποτική βιομηχανία της χώρας τους και, από την άλλη, να εμπλουτίσουν την εκπαιδευτική διαδικασία.
Το τετράμηνης διάρκειας πιλοτικό πρόγραμμα ενισχύεται από την κυβέρνηση, που επένδυσε περίπου 1 εκατ. ευρώ στο όλο σχέδιο. Κάθε ρομπότ κοστίζει περίπου 6.700 ευρώ. Παρόμοια πιλοτικά προγράμματα με ρομπότ σε νοτιοκορεατικά σχολεία έχουν ξεκινήσει από το 2009.
Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο υπεύθυνος για τη δημιουργία τους Σαγκόνγκ Σεόνγκ-Ντάε, «τα ρομπότ δεν παραπονιούνται ποτέ για την ασφάλεια υγείας τους, δεν ζητάνε άδεια ασθενείας, ούτε αποζημιώσεις για απόλυση… απλώς χρειάζονται κάποια επιδιόρθωση και μια αναβάθμιση λογισμικού κατά καιρούς». Ίσως οι εκπαιδευτικοί του μέλλοντος θα έπρεπε να ανησυχούν περισσότερο…
