Η καλλιτέχνις Emma Howell επινόησε μια νέα οπτική φωτογραφικής απεικόνισης, εκθέτοντας τις εικόνες της σε δημιουργίες από φυσητό γυαλί.
«Δημιούργησα έναν τρόπο φωτογραφικής εμπειρίας που είναι πολλά περισσότερα από το να κοιτάς μια επίπεδη αποτύπωση της κλισέ παραλίας που όλοι έχουμε δει και ξέρουμε», ισχυρίζεται η Howell.
Αντί λοιπόν για φιλμ ή κάρτες SD, η Howell καταγράφει τις εικόνες της σε χειροποίητες γυάλινες επιφάνειες χρησιμοποιώντας μάλιστα εμφανιστικές τεχνικές που χρονολογούνται πριν από τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο!
Η τεχνική περιλαμβάνει πεζοπορία σε απομακρυσμένες περιοχές, με την εργαστηριακή της κάμερα ανά χείρας (η οποία έχει τον σκοτεινό θάλαμο ενσωματωμένο στο πίσω μέρος της), όπου και αναμειγνύει διαφορετικά φωτοευαίσθητα χημικά, προετοιμάζει τη γυάλινη επιφάνεια, συλλαμβάνει το καρέ με την ειδικά τροποποιημένη φωτογραφική της και εμφανίζει την εικόνα πάνω στο γυαλί. Κι όλα αυτά πρέπει να γίνουν σε χρονικό διάστημα μικρότερο των 15 λεπτών!
Την ώρα λοιπόν που οι ψηφιακές μηχανές μάς επιτρέπουν σήμερα να τραβάμε δεκάδες στάσεις το δευτερόλεπτο, η φύση της δουλειάς της Howell είναι εντελώς διαφορετική, καθώς απαιτεί εξαιρετική ακρίβεια και προσοχή τόσο στην επιλογή του θέματος όσο και στη σύνθεσή του.
Σαν μαραγκός που φτιάχνει ένα τραπέζι λαμβάνοντας υπόψη τα νερά του ξύλου, έτσι και η Howell παρατηρεί προσεκτικά τα ιδιαίτερα σχέδια της γυάλινης επιφάνειας ψάχνοντας για έμπνευση. Οι διακυμάνσεις του γυαλιού ενσωματώνονται στην καλλιτεχνική δημιουργία, γινόμενες αρμονικό μέρος του φωτογραφικού θέματος…
Η κατασκευή της κάμερας
Η παραγωγή τέτοιων εικόνων εννοείται ότι απαιτεί κάτι πιο εξειδικευμένο από μια compact φωτογραφική. Η καταγραφή φωτογραφικών γεγονότων πάνω σε ανομοιόμορφες γυάλινες επιφάνειες ανάγκασε τη Howell να κατασκευάσει τη μηχανή της από το μηδέν. Έπρεπε λοιπόν να κοιτάξει πίσω στο φωτογραφικό παρελθόν, στην εποχή που οι μηχανές μεγάλου φορμά κατασκευάζονταν από τον εκάστοτε χειριστή τους!
Για το σώμα της κάμερας, έκοψε ένα βαρέλι στη μέση. Η εστίαση του φακού ήταν το μεγάλο ζητούμενο, επινόησε λοιπόν μια κατασκευή που της επέτρεψε να προσαρμόζει πάνω στο ακανόνιστο σώμα οποιονδήποτε παραδοσιακό φακό. Αφού έλυσε έτσι μια σειρά ακόμα από δυσκολίες, με κυριότερη τον χώρο όπου εμφανίζεται το «φιλμ» της, έπειτα από 6 εβδομάδες δοκιμών και λάθους, η κάμερα ήταν πανέτοιμη να λειτουργήσει.
Ακόμα βέβαια και με την προσεκτική και εξαντλητική διαδικασία κατασκευής, τίποτα δεν εγγυάται το πετυχημένο αποτέλεσμα. Συχνά μάλιστα είναι τα ευτυχή λάθη που εμπλέκονται στη δημιουργική διαδικασία και δίνουν τις υπέροχες εικόνες της Howell!
Δείτε τι μπορεί να κάνει η νέα φωτογραφική τεχνική και πού ξέρετε, κάποια στιγμή μπορεί οι φωτογραφικές μηχανές μας να απαθανατίζουν τις εικόνες πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια…
