Αν το «ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος είναι τίποτα» ίσχυε, το όνομα Ντοράντο Πιέτρι δεν θα μνημονευόταν ποτέ από κανέναν, το ρητό των Αμερικανών όμως δεν λέει την αλήθεια και γι’ αυτό ο Ιταλός μαραθωνοδρόμος έχει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.
24 Ιουλίου 1908… Στο Λονδίνο όλα είναι έτοιμα για την έναρξη του Μαραθωνίου με 56 αθλητές να συμμετέχουν. Ανάμεσά τους είναι και ένας 23χρονος Ιταλός ζαχαροπλάστης που λατρεύει το τρέξιμο και εκείνη τη μέρα θα το δείξει με εντυπωσιακό τρόπο. Ο… κοντοστούπης Πιέτρι, αφού δεν έφτανε καν στο 1,60μ., αρχίζει να ανεβάζει ρυθμό μετά τα πρώτα 27 χιλιόμετρα και όταν έχουν απομείνει 10 για τον τερματισμό, βάζει το… τούρμπο.
Ο ρυθμός του είναι, πλέον, απλησίαστος για τους υπόλοιπους και καθώς πλησίαζε στο στάδιο το προβάδισμά του μεγάλωνε συνεχώς. Μαζί με αυτό, όμως, μεγάλωνε, αυξανόταν και η κούραση που ένιωσε, με τη ζέστη και την υγρασία να δυσκολεύουν τη ζωή όλων. Το γεγονός, άλλωστε, ότι από τις 56 που άρχισαν τον μαραθώνιο μόνο οι 27 κατάφεραν να φτάσουν ως το τέλος τα λέει όλα. Όπως και να έχει, ο 23χρονος Ιταλός ήταν αγκαλιά με τη νίκη αφού είχε… χαθεί στον ορίζοντα αλλά οι δυνάμεις του τον εγκατέλειπαν.
Όταν, λοιπόν, θα κάνει την είσοδό του στο στάδιο μέσα σε αποθέωση, μοιάζει να είναι στα χαμένα… Τρέχει με δυσκολία, πήρε λάθος κατεύθυνση και συνολικά έπεσε τέσσερις φορές κάτω, για να σηκωθεί με τη βοήθεια γιατρών και κριτών. Όλα αυτά, η δυσκολία στο τρέξιμο, το λάθος στην κατεύθυνση, οι πτώσεις λόγω εξάντλησης, θα έχουν ως συνέπεια να τερματίσει 10 λεπτά μετά το αναμενόμενο. Πάρα πολύς χρόνος, ο οποίος δείχνει και την ασύλληπτη διαφορά που είχε πάρει από τους υπόλοιπους. Έχασε 10 λεπτά μέσα στο στάδιο μέχρι να τερματίσει και δεν απειλήθηκε καν, τερμάτισε στην 1η θέση.
Αμέσως μετά, έχοντας κόψει πρώτος το νήμα, ο Ντοράντο Πιέτρι, όπως μπορεί να φανταστεί ο καθένας, κατέρρευσε ξανά αλλά το πρόβλημα δεν ήταν αυτό. Το πρόβλημα ήταν ότι οι ΗΠΑ έκαναν αμέσως ένσταση, τονίζοντας ότι ο Ιταλός δεν τερμάτισε με τις δικές του δυνάμεις αλλά με τη βοήθεια γιατρών και κριτών. Η ένσταση θα γίνει δεκτή και το χρυσό μετάλλιο θα πάει τελικά στον Αμερικανό Τζον Χέις, με τον Πιέτρι να μένει εκτός μεταλλίων. Παρ’ όλα αυτά, η ανωτερότητά του ήταν εμφανής και μπορεί να μην αναγνωρίστηκε με το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αναγνωρίστηκε όμως με άλλους τρόπους.
Η βασίλισσα της Αγγλίας θα του απονείμει ένα κύπελλο, οι New York Times θα τον παρομοιάσουν με τον αρχαίο δρομέα Φειδιππίδη, η ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων θα τον καταγράψει σαν ένα νικητή χωρίς μετάλλιο και ο Χέις που πήρε το χρυσό στη θέση του θα καταλάβει τα επόμενα χρόνια ότι ο Ντοράντο Πιέτρι ήταν καλύτερός του: Δύο φορές αναμετρήθηκαν το 1908 και το 1909 σε μαραθώνιους στις ΗΠΑ, δύο νίκες πήρε ο Ιταλός.
