Η αρχαία Ολυμπία στις μέρες μας αποτελείται από μνημεία που θυμίζουν το παρελθόν, όμως στην αρχαία Ελλάδα ήταν το πιο διάσημο ιερό μέρος, καθώς εκεί διεξάγονταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Στην περιοχή βρισκόταν το ιερό του Δία που περιλάμβανε το άγαλμα του Ολυμπίου Διός που έφτιαξε ο Αθηναίους γλύπτης Φειδίας περίπου το 435 π.Χ. και είχε ύψος 13 μέτρα, αποτελώντας ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.
Το ιερό ήταν περιφραγμένο με τείχη και περιλάμβανε τους βωμούς, αλλά και ναούς για τον Δία και την Ήρα, ενώ είχε και έναν ναό αφιερωμένο στη Ρέα, μητέρα του αρχηγού των Ολύμπιων Θεών.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδας biblicalarchaeology.org, πέρα από την καταστροφή του αγάλματος του Ολυμπίου Διός, δεν υπήρξε κάποια άλλη αλλαγή στο ιερό του Δία. Ωστόσο, το ολυμπιακό στάδιο εξελίχθηκε σημαντικά με την πάροδο των ετών.
Αρχικά, όταν ένας ορθογώνιος στίβος τρεξίματος, γιατί το πρώτο αγώνισμα των Ολυμπιακών ήταν ο αγώνας δρόμου. Σταδιακά προστέθηκαν εγκαταστάσεις για τους θεατές γύρω από τις πλευρές του στίβου, με ορισμένους να κάθονται σε τεχνητά χωμάτινα αναχώματα, ενώ αρκετοί αναγκάζονταν να παρακολουθήσουν όρθιοι τους Αγώνες.
Ωστόσο, στο νότιο ανάχωμα του σταδίου δεσμευόταν ένα μικρό τμήμα καθισμάτων για τους δικαστές των Ολυμπιακών, ενώ υπήρχαν απλές θέσεις για τους αξιωματούχους και τους διπλωμάτες.
Οι χώροι για τους αθλητές
Τον 5ο αιώνα π.Χ. δημιουργήθηκε στα δυτικά του ναού του Δία μια εγκατάσταση για να πλένονται οι αθλητές. Το κτίριο διέθετε μια σειρά από λουτρά και πισίνες, όπου οι διαγωνιζόμενοι φρόντιζαν την προσωπική τους υγιεινή πριν και μετά το τέλος κάθε αγώνα.
Τον 3ο αιώνα π.Χ. κατασκευάστηκε μια παλαίστρα για τα αγωνίσματα της πάλης, ενώ τον 2ο αιώνα π.Χ. δημιουργήθηκε ένα ένα μεγάλο γυμναστήριο, επιτρέποντας στους δρομείς να προπονούνται και τις μέρες που έβρεχε. Επίσης, είχε μια αυλή για προπόνηση στη δισκοβολία, τον ακοντισμό και το άλμα εις μήκος.
Επιπλέον, η αρχαία Ολυμπία είχε και ιππόδρομο για τα ιππικά αγωνίσματα, όπου παρείχε τη δυνατότητα εκκίνησης έως και 40 αρμάτων ταυτόχρονα, όμως σήμερα δεν διασώζεται κανένα στοιχείο ύπαρξής του, με αποτέλεσμα πολλά πράγματα να είναι γνωστά από αφηγήσεις.
