«Όποιος με ξαναδεί να κωπηλατώ έχει την άδεια μου για να με πυροβολήσει», ήταν η ατάκα που είχε πει ο Στιβ Ρεντγκρέιβ το 1996 στην Ατλάντα καθώς πανηγύριζε για το 4ο συνεχόμενο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στην κωπηλασία και ευτυχώς για τον ίδιο, τη Βρετανία, την κωπηλασία και την ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων… την ξέχασε, με αποτέλεσμα το 2000 στο Σίδνεϊ να μπει στο Πάνθεον του αθλητισμού.
Με τέσσερα χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες και άλλα έξι σε Παγκόσμια πρωταθλήματα, ο Ρεντγκρέιβ, όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, δεν είχε να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. Οι μεγάλοι αθλητές όμως, οι πραγματικά μεγάλοι, δεν αγωνίζονται για να αποδείξουν κάτι σε οποιονδήποτε, αγωνίζονται για να αποδείξουν πράγματα στον εαυτό τους και ο Βρετανός κωπηλάτης δεν ήταν απλά μεγάλος αθλητής. Ήταν ένας θρύλος της κωπηλασίας και των Ολυμπιακών Αγώνων και τέσσερα χρόνια μετά τη δήλωση-υπόσχεσή του, ήταν κανονικά στην αποστολή για το Σίδνεϊ.
Ήταν εκεί λόγω του παρτενέρ του στους Αγώνες του 1992 και του 1996, Μάθιου Πίνσεντ, και λόγω του Γερμανού προπονητή τους, Γιούργκεν Γκρέμπλερ, ο οποίος αποφάσισε ότι στο Σίδνεϊ δεν υπήρχε λόγος να αγωνιστούν στη δίκωπο, δίνοντας το σύνθημα για τετράκωπο. Όταν, επομένως, βρέθηκαν οι άλλοι δύο του πληρώματος, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για ακόμη έναν, τελευταίο, θρίαμβο. Ένας θρίαμβος που ήρθε επειδή ο Ρεντγκρέιβ, ο οποίος τρία χρόνια νωρίτερα είχε διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 1, ήταν αποφασισμένος να ξεπεράσει και τον εαυτό του.
Στα 34 του χρόνια, με την 4η θέση στο παγκόσμιο κύπελλο της Λουκέρνης δύο μήνες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες να είναι η πρώτη ήττα από το 1992, ο 4 φορές χρυσός Ολυμπιονίκης έχοντας μαζί του τους Μάθιου Πίνσεντ, Τζέιμς Κράκνελ και Τιμ Φόστερ πήγε στο Σίδνεϊ για μια τελευταία παράσταση και ήταν πραγματικά συγκλονιστική. Με το πλήρωμα της Ιταλίας να κερδίζει συνεχώς έδαφος και να μειώνει τη διαφορά, οι Βρετανοί χρειάστηκε να… ματώσουν για να κρατήσουν την 1η θέση και τα κατάφεραν για μόλις 38 εκατοστά του δευτερολέπτου!
Ήταν 23 Σεπτεμβρίου 2000 και ο Στιβ Ρεντγκέιβ ανέβαινε στον Όλυμπο του αθλητισμού παίρνοντας το 5ο συνεχόμενο χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αποφασίζοντας ότι είχε έρθει πλέον η ώρα να αποσυρθεί οριστικά, έχοντας αποδείξει για ακόμη μία φορά, στον εαυτό του, ότι ήταν ο καλύτερος.
