Μπορεί να φανταστεί κανείς έναν αγώνα στον οποίο ο αθλητής ή η αθλήτρια που θα τερματίσει στην 37η θέση θα αποθεωθεί περισσότερο και από τον νικητή και μάλιστα αυτό θα είναι και το σωστό; Κι όμως, στους Ολυμπιακούς Αγώνες και συγκεκριμένα σε αυτούς του 1984 στο Λος Άντζελες, έγινε κι αυτό χάρη στη συγκλονιστική Γκαμπριέλα Άντερσεν.

Μέχρι και τους Αγώνες του 1980 ο Μαραθώνιος ήταν καθαρά ανδρική υπόθεση, από το 1984 όμως, στην πόλη των Αγγέλων, στις ΗΠΑ, καθιερώθηκε και ο γυναικείος. Και ήταν μια απόφαση που θα χάριζε μια από τις πιο συγκλονιστικές -και είναι από τις περιπτώσεις που μόνο αυτό το επίθετο ταιριάζει- στιγμές στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, χάρη στη Γκαμπριέλα Άντερσεν, μια Ελβετίδα δασκάλα του σκι που ζούσε στην Αμερική.

Η 39χρονη, λοιπόν, αθλήτρια είχε αναδειχθεί νικήτρια στους Μαραθωνίους σε Καλιφόρνια και Μινεάπολις και το 1984 πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου θα έγραφε ιστορία με τον τερματισμό της. Με 36 αθλήτριες να έχουν ήδη τερματίσει, η Άντερσεν κάνει την εμφάνισή της στο στάδιο αλλά σε μια κατάσταση που προκαλεί σοκ. Η εικόνα της είναι τέτοια ώστε η κατάρρευσή της να μοιάζει δεδομένη και αμέσως οι γιατροί τρέχουν κοντά της, με την ίδια όμως να τους απομακρύνει. Όχι γιατί δεν είχε κανένα πρόβλημα και δεν χρειαζόταν τη βοήθειά τους αλλά γιατί αν την άγγιζαν αμέσως θα ακυρωνόταν και αυτό δεν το ήθελε με τίποτα.

Η 39χρονη Άντερσεν είχε αποφασίσει να δείξει σε όλο τον πλανήτη που παρακολουθούσε σε ζωντανή σύνδεση αλλά και στις επόμενες γενιές που θα έβλεπαν το βίντεο, τι σημαίνει Ολυμπιακό πνεύμα. Έτσι, ενώ η εικόνα της παραπέμπει σε άνθρωπο που έχει κινητικά προβλήματα, ενώ είναι φανερό ότι χρειάζεται νοσηλεία σε νοκοσοκομείο για να συνέλθει, συνεχίζει ακάθεκτη με ό,τι υποψία δυνάμεων της είχε απομείνει με στόχο να τερματίσει. Και τερμάτισε, παρά το γεγονός ότι χρειάστηκε έξι ολόκληρα λεπτά για να κάνει τη στροφή στο ταρτάν του σταδίου.

Με τους θεατές να την αποθεώνουν συνεχώς συγκλονισμένοι από αυτό που έβλεπαν, η Γκαμπριέλα Άντερσεν θα καταφέρει τελικά να τερματίσει και να πάρει την 37η θέση, αλλά όλοι ξέρουμε ότι αυτή ήταν η πραγματική νικήτρια. Αυτή που πήρε το χρυσό μετάλλιο, άλλωστε, δεν μνημονεύεται πλέον από κανέναν. Η Ελβετίδα, όμως, θα μνημονεύεται για πάντα ως αυτή που έδειξε σε όλο τον κόσμο, σε μικρούς και μεγάλους, σε αθλητές και μη, τι σημαίνει Ολυμπιακό πνεύμα. Και πόσο σπουδαίο είναι όχι μόνο το να νικήσεις σε Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά το να συμμετάσχεις σε αυτούς και να τους τιμήσεις με την προσπάθειά σου ως το τέλος.