Ο θρύλος των Ολυμπιακών Αγώνων δημιουργήθηκε από μια σειρά ιστοριών που έγραψαν τη δική τους ιστορία έχοντας διάφορους πρωταγωνιστές και ανάμεσά τους δεν γίνεται να μην ξεχωρίζει ο Τζέσε Όουενς, ο αθλητής που ταπείνωσε τον Αδόλφο Χίτλερ, για να ταπεινωθεί στη συνέχεια ο ίδιος από τους συμπατριώτες του.
Γεννηθείς στο Όουκβιλ της Αλαμπάμα το 1913, σε μια εποχή στην οποία ο φυλετικός διαχωρισμός ήταν η νοοτροπία που κυριαρχούσε, η ζωή του ήταν δύσκολη από μικρό παιδί. Τόσο δύσκολη ώστε η οικογένειά του να μετακομίσει έπειτα από λίγα χρόνια στο Οχάιο σε αναζήτηση δουλειάς και ηρεμίας. Εκεί, στον αμερικανικό βορρά, ο Όουενς θα αγαπήσει τον αθλητισμό και οι επιδόσεις του σε αγώνες ταχύτητας, σε συνδυασμό με τη σωματική δύναμή του, θα εντυπωσιάσει τους προπονητές του στο γυμνάσιο.
Ο αθλητισμός, τελικά, θα κερδίσει τον Τζέσε Όουενς, ο οποίος θα γράψει τη δική του μεγάλη, πολύ μεγάλη ιστορία το 1936, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Με τέσσερα χρυσά μετάλλια σε αγώνες ταχύτητας και άλμα εις μήκος, ο Αμερικανός θα γίνει ο απόλυτος πρωταγωνιστής και θα μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που ταπείνωσε τον Χίτλερ και τις θεωρείες του περί ανωτερότητας της λευκής φυλής, επί γερμανικού εδάφους μάλιστα. Το πρόβλημα, όμως, του Όουενς δεν θα ήταν τελικά ο ηγέτης της ναζιστικής Γερμανίας αλλά οι συμπατριώτες του.
Σε δηλώσεις του αρκετά χρόνια μετά, ο Όουενς θα διαψεύσει όσους έλεγαν ότι ο Χίτλερ τον είχε αγνοήσει επιδεικτικά. «Δεν είναι αλήθεια, όταν περνούσε από μπροστά μου, μου έκανε ένα νεύμα και ανταπόδωσα», ήταν τα λόγια του, εξηγώντας στη συνέχεια ότι το πρόβλημα του ήταν η αντιμετώπιση που είχε από τους συμπατριώτες του. Ο Τζέσε Όουενς επέστρεψε στις ΗΠΑ ως ο απόλυτος θριαμβευτής, ο Ολυμπιονίκης με τα 4 χρυσά μετάλλια, ο άνθρωπος που ταπείνωσε τον Χίτλερ. Για να ταπεινωθεί, τελικά, ο ίδιος από τους δικούς του…
Η επιτυχία του, βλέπετε, δεν άλλαζε το γεγονός ότι ήταν μαύρος. Άρα, για τη νοοτροπία εκείνης της εποχής, ήταν κατώτερος. Και έτσι αντιμετωπιζόταν σε όλα, ακόμη και στα Μέσα Μεταφοράς. Ο Όουενς μεγαλούργησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 αλλά έπρεπε να περιμένει 40 χρόνια για να τιμηθεί από την πολιτεία, από τον πρόεδρο Τζέραλντ Φορντ για την ακρίβεια, με το Προεδρικό Μετάλλιο Ελευθερίας, την ανώτερη τιμή για έναν πολίτη. Μια τιμή που θα έπρεπε να είχε έρθει τέσσερις δεκαετίες νωρίτερα αλλά ο πρόεδρος Ρούσβελτ δεν τον είχε καλέσει καν στον Λευκό Οίκο.
«Δεν με αγνόησε ο Χίτλερ, αυτός που με αγνόησε ήταν ο πρόεδρός μου, ο οποίος δεν μου έστειλε καν ένα τηλεγράφημα», είπε ο ίδιος χρόνια μετά.
