Η μέρα που το Totonero «πάγωσε» την Ιταλία

Κυριακή, 23 Μαρτίου 1980. Στη Serie A διεξάγεται η 24η αγωνιστική και στη Serie B η 27η. Στο ημίχρονο των αγώνων γίνεται εισβολή της αστυνομίας στα αποδυτήρια αρκετών γηπέδων της χώρας και συλλαμβάνονται παίκτες και παράγοντες, με την κατηγορία της συμμετοχής σε σκάνδαλο στημένων αγώνων. Η Ιταλία σοκάρεται και η είδηση πέφτει σαν «βόμβα» στα θεμέλια του ιταλικού ποδοσφαίρου. Σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, πρώτο θέμα είναι οι συλλήψεις γνωστών Ιταλών ανθρώπων του ποδοσφαίρου μέσα στα γήπεδα.

Ο εστιάτορας και ο έμπορος λαχανικών Όλα είχαν ξεκινήσει σε ένα εστιατόριο της Ρώμης, που επισκέπτονταν τακτικά ποδοσφαιριστές της Λάτσιο και άνηκε στον Αλβάρο Τρίνκα. Ο συγκεκριμένος, μαζί με τον έμπορο λαχανικών, Μάσιμο Κρουτσάνο, ήταν οι «εγκέφαλοι». Οι δυο τους αποφάσισαν να πλησιάσουν τους παίκτες των «λατσιάλι», προκειμένου οι τελευταίοι να συμμετέχουν στο στήσιμο των αγώνων. Ποια ήταν η διαδικασία; Τρίνκα και Κρουτσάνο θα έρχονταν σε συνεννόηση με τους ποδοσφαιριστές για το αποτέλεσμα ή το ακριβές σκορ ενός συγκεκριμένου παιχνιδιού. Οι παίκτες θα χρηματίζονταν για τις «υπηρεσίες» τους και οι ίδιοι θα έπαιζαν τεράστια ποσά, σε παράνομα γραφεία στοιχημάτων. Το ξεκίνημα με το… αριστερό Ο «κύκλος» μπορεί σύντομα να άνοιξε, με τη συμμετοχή δεκάδων ποδοσφαιριστών από αρκετές ομάδες της Ιταλίας, ωστόσο τα αποτελέσματα δεν ήταν αρχικά τα επιθυμητά για τους δύο Ρωμαίους επιχειρηματίες. Η πρώτη τους απόπειρα για χειραγώγηση ενός παιχνιδιού ήταν το 1979, σε ένα φιλικό μεταξύ της Λάτσιο και της Παλέρμο. Τρίνκα και Κρουτσάνο τα είχαν… κανονίσει όλα, μόνο που δεν υπολόγισαν ότι οι «λατσιάλι» θα έχαναν την πτήση και το ματς δε θα γινόταν. Ούτε στο δεύτερο παιχνίδι τα κατάφεραν, αφού είχαν συνεννοηθεί για ισοπαλία στο Παλέρμο-Ταράντα. Το ματς ήρθε διπλό, αν και έγιναν… απελπισμένες προσπάθειες για πέναλτι στο δεύτερο ημίχρονο. Η «ρήξη» και η… αρχή του τέλους Στη συνέχεια, η κατάσταση έδειξε να ομαλοποιείται για τους δύο Ρωμαίους και όσους συμμετείχαν στους στημένους αγώνες, όμως τα προβλήματα ξεκίνησαν πάλι, όταν κάποιοι παράνομοι bookmakers δε δέχονταν πλέον τα πονταρίσματά τους, αλλά και κάποιοι παίκτες, όπως ο Μοντέσι της Λάτσιο, αρνήθηκαν να συμμετέχουν πλέον σε στησίματα αγώνων. Σιγά-σιγά, ολοένα και περισσότεροι ποδοσφαιριστές της ομάδας της Ρώμης άρχισαν να απομακρύνονται από το κύκλωμα, με το αποκορύφωμα της «ρήξης» να έρχεται μετά από μία αναμέτρηση της Μίλαν με την Λάτσιο, όπου το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό, αφού οι «ροσονέρι» κέρδισαν με 2-1.

«Από εκείνο το παιχνίδι με την Μίλαν και μετά σταματήσαμε να ασχολούμαστε με τους παίκτες της Λάτσιο», παραδεχόταν αργότερα ο Μάσιμο Κρουτσάνο, ωστόσο η αρχή του τέλους ήρθε στις 10 Φεβρουαρίου 1980. Τρίνκα και Κρουτσάνο είχαν ποντάρει ένα τεράστιο ποσό στην ισοπαλία της Μπολόνια με την Αβελίνο, για την 20η αγωνιστική του Καμπιονάτο. Ο Τζουζέπε Σαβόλντι των γηπεδούχων τους χάλασε… τα σχέδια, σκοράροντας για το τελικό 1-0.

Οι δύο «συνεργάτες» καταστρέφονται. Δεν έχουν τα χρήματα για να πληρώσουν τις οφειλές τους στους bookmakers, οι οποίοι πλέον τους απειλούν. Μάλιστα, ένα βράδυ άγνωστοι πυρπόλησαν το επαγγελματικό φορτηγό του Μάσιμο Κρουτσάνο. Έτσι, μπροστά στο αδιέξοδό τους, προσπαθούν να κάνουν το τελευταίο «κόλπο». Μέσω δικηγόρου, απευθύνονται στον τότε πρόεδρο της ιταλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, Αρτέμιο Φράνκι, λέγοντας πως θα καταφύγουν στις αρχές, αν οι Ιταλοί ποδοσφαιριστές του – δικού τους – κυκλώματος δεν τους επιστρέψουν τα χρήματα, που είχαν λάβει από εκείνους. Ο εκβιασμός δεν περνάει και οι ίδιοι αποφασίζουν να… δώσουν στις αρχές όλους όσους εμπλέκονταν στην υπόθεση. Το «ντου» της αστυνομίας στα γήπεδα Έτσι, την 23η Μαρτίου 1980 γίνεται η συντονισμένη επιχείρηση της αστυνομίας στα ιταλικά γήπεδα. Τζορντάνο, Κατσατόρι, Μανφρεντόνια, Γουίλσον (Λάτσιο), Αλμπερτόζι, Μορίνι (Μίλαν), Ντελά Μάρτιρα (Περούτζια), Πελεγκρίνι (Αβελίνο), Τζιράρντι (Τζένοα) και Μαγκερίνι (Παλέρμο) ήταν κάποιοι από τους ποδοσφαιριστές που συνελήφθησαν, όπως και ο πρόεδρος της Μίλαν, Φελίτσε Κολόμπο. Ο εισαγγελέας της Ρώμης απήγγειλε κατηγορίες συνολικά σε 33 ποδοσφαιριστές, μεταξύ αυτών και στον Πάολο Ρόσι (Περούτζια), ο οποίος φυλακίζεται. Λίγες ημέρες αργότερα, όλοι τους αφήνονται ελεύθεροι, ενώ τον επόμενο Δεκέμβριο άπαντες απαλλάσσονται των κατηγοριών, αφού τότε δεν υπήρχε νομοθεσία στην Ιταλία, που να τιμωρεί όσους συμμετέχουν σε χειραγώγηση αγώνων. Οι υποβιβασμοί και οι τιμωρίες… χρόνων Ωστόσο, η ποδοσφαιρική «καμπάνα» ήταν μεγάλη για πολλούς. Ποδοσφαιριστές, παράγοντες και ομάδες. Μίλαν και Λάτσιο υποβιβάστηκαν στη Serie B, ενώ Αβελίνο, Μπολόνια, Περούτζια, Παλέρμο και Ταράντο τιμωρήθηκαν με αφαίρεση βαθμών από το πρωτάθλημα της επόμενης σεζόν. Στον πρόεδρο της Μίλαν, Φελίτσε Κολόμπο, απαγορεύτηκε διά βίου η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο, ενώ και οι παίκτες έκαναν αρκετά χρόνια να ξαναπιάσουν μπάλα. Τις πιο βαριές τιμωρίες υπέστησαν ο Πελεγκρίνι (6 χρόνια), ο Κατσατόρι (5 χρόνια), ο Αλμπερτόζι (4 χρόνια) και οι Τζορντάνο, Μανφρεντόνια, Πετρίνι, Μαγκερίνι και Σαβόλντι (3,5 χρόνια). Ο Πάολο Ρόσι τιμωρήθηκε αρχικά με 3 χρόνια απαγόρευσης ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο, όμως στη συνέχεια η ποινή του έπεσε στα 2 χρόνια, προκειμένου να μπορέσει να δώσει το παρόν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, όπου αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ και συνέβαλλε το μέγιστα, ώστε η Ιταλία να κατακτήσει το τρόπαιο. Πηγή: gazzetta.gr