Αποθεωτική υποδοχή επεφύλαξαν τα μέλη της οικογένειας του Μίλτου Τεντόγλου αλλά και της ελληνικής αποστολής στον Παγκόσμιο πρωταθλητή του μήκους! Αν και ο Τεντόγλου επέστρεψε στο ξενοδοχείο μετά τα μεσάνυχτα της Πέμπτης στην είσοδο ήταν όλα τα μέλη της οικογένειας του που ταξίδεψαν από τα Γρεβενά στη Βουδαπέστη.
Οι γονείς του Μίλτου, η αδερφή του, οι δύο παππούδες του, η γιαγιά του και αρκετοί ακόμη συγγενείς έζησαν από κοντά αυτή τη μεγάλη στιγμή του 25χρονου άλτη, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Στην είσοδο του ξενοδοχείου της ουγγρικής πόλης ήταν και τα περισσότερα μέλη της ελληνικής αποστολής με την Αντιγόνη Ντρισμπιώτη – που το πρωί της ίδιας ημέρας είχε κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στο βάδην – να έχει στο χέρι της ένα ποτήρι μπίρα για να κεράσει τον Μίλτο Τεντόγλου.
Φυσικά δεν έλειψαν και τα όλε όλε με τους προπονητές να σηκώνουν στα χέρια τους τόσο τον Μίλτο Τεντόγλου όσο και τον προπονητή του Γιώργο Πομάσκι.
«Το τελευταίο άλμα ήταν για 8,70μ., ήταν ένα λάθος που μπορεί να θυμάμαι για πάντα»
Προηγουμένως ο Μίλτος Τεντόγλου είχε πετύχει στη Βουδαπέστη τον στόχο του, που δεν ήταν άλλος από την κατάκτηση του χρυσού που του έλειπε σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανοιχτού Στίβου. Μία νίκη που ήρθε μετά από μία «δύσκολη μάχη», όπως παραδέχθηκε στις δηλώσεις του μετά τον θρίαμβο, για να σταθεί στη συνέχεια στους παράγοντες που τον επηρέασαν και στο λάθος που δεν του στοίχισε: «Δεν με άφησαν τα πόδια μου, δεν με άφησε το κλίμα. Είχε πολλή ζέστη, πολλή υγρασία, δεν έχω ανάσα, θέλω να πιω πολύ νερό. Το τελευταίο άλμα ήταν για 8,70μ., αλλά άφησα τα πόδια στην άμμο και γι’ αυτό νευρίασα. Κατάλαβα ότι ήταν πάνω από 8,40μ. και θύμωσα, γιατί ήταν για 8,70μ. Είπα ‘πώπω λάθος’, που μπορεί να το θυμάμαι για πάντα».
«Πέρυσι είχα υποσχεθεί ότι θα πάω πολύ καλύτερα. Ο αγώνας ήταν πολύ πιο δύσκολος σχεδόν από όσους έχω συμμετάσχει και τελικά κατάφερα να πάρω τη νίκη. Πέρυσι δεν ήμουν καλά, ήταν κακός αγώνας για μένα, κακή μέρα. Απόψε δεν είχα δικαιολογία. Ήταν δύσκολη μάχη, αλλά προσπάθησα να κάνω το καλύτερο. Δεν ήμουν άνετος. Μετά το τρίτο άλμα άρχισα να νιώθω άσχημα τα πόδια μου, σαν να παθαίνουν κράμπες και γι’ αυτό άργησα να κάνω το μεγάλο άλμα. Έπρεπε να τεστάρω τα πόδια, να δω αν ήμουν καλά και στο τελευταίο άλμα μπήκα να το κάνω, αφού δεν πόνεσα προηγουμένως. Ήταν δύσκολο για μένα, αλλά κατάφερα να το διαχειριστώ.
Στόχος μου ήταν να κάνω κάτι παραπάνω. Δεν με άφησαν τα πόδια μου, δεν με άφησε το κλίμα. Είχε πολλή ζέστη, πολλή υγρασία, δεν έχω ανάσα, θέλω να πιω πολύ νερό. Το άλμα ήταν για 8,70, αλλά άφησα τα πόδια στην άμμο και γι’ αυτό νευρίασα.
Κατάλαβα ότι ήταν πάνω από 8,40 και θύμωσα, γιατί ήταν για 8,70μ. Είπα ‘πώπω λάθος’, που μπορεί να το θυμάμαι για πάντα. Είμαι ευχαριστημένος που κέρδισα, αλλά μπορούσα να κάνω ένα ρεκόρ. Στο τελευταίο άλμα φαίνεται ξεκάθαρα ότι αφήνω τα πόδια στην προσγείωση, δεν ξέρω γιατί. Απλά ήθελα κάτι καλύτερο, γιατί ήμουν σε εξαιρετική κατάσταση. Τι να κάνουμε, έτσι είναι οι αγώνες. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει. Είμαι πολύ ευχαριστημένος σήμερα.
Για τον κόσμο που τον υποστήριξη στις κερκίδες, είπε: «Ευχαριστώ όλους τους Έλληνες. Η μισή κερκίδα, τι μισή, όλη, είχε Έλληνες που φώναζαν, πανηγύριζαν, χειροκρότησαν, βοήθησαν. Αυτή είναι η αλήθεια. Το ένιωσα όλο το γήπεδο όρθιο. Πιο πολύ άκουγα εκείνη τη μεριά. Το ένιωσα και μου έδωσε πολλή δύναμη αυτό, γιατί τα πόδια μου ήταν χάλια, νόμιζα θα τραυματιστώ. Ήταν τέτοια η κατάσταση, πάλεψα και ρίσκαρα, αλλά είμαι ΟΚ».
Αναφερόμενος στο μέλλον του: «Τώρα πρέπει να υπερασπίζομαι τους τίτλους μου και νομίζω μπορώ να χαλαρώσω σε κάποιους αγώνες. Πρωταρχικός στόχος ήταν αυτός, να κερδίσω όλα τα τουρνουά. Όχι ότι τώρα δεν με νοιάζει, αλλά ΟΚ, μόνο οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι top top. Τώρα το να κερδίσω ξανά το Ευρωπαϊκό; Έχω κερδίσει πόσα; Πέντε; Προσπαθώ για το καλύτερο δυνατό. Με νοιάζουν τα μεγάλα άλματα».
Όσο για το τι του είπε ο προπονητής του, Γιώργος Πομάσκι, αποκάλυψε: «Μου είπε ‘πάμε, μπορείς, το ‘χεις, μπορείς να το κάνεις’. Του έλεγα ότι πονάω λίγο στη γάμπα μου και φοβήθηκε κι αυτός λίγο, όμως ήξερε ότι θα το κάνω».
