Ένα από τα ονόματα που έχουν ακουστεί για τον πάγκο του Ολυμπιακού από το προσεχές καλοκαίρι είναι αυτό του Τζενάρο Γκατούζο και προκάλεσε διάφορες αντιδράσεις, οι οποίες όμως ενδεχομένως δεν δικαιολογούνται αν δει κάποιος την κατάσταση που επικρατεί συνολικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Από τη στιγμή που ακούστηκε ότι ο Ιταλός είναι ένας από τους προπονητές που έχει στη λίστα της η διοίκηση των Πειραιωτών, είτε στον Τύπο είτε στα social media έχουν γραφτεί πράγματα που μπορούν να θεωρηθούν και ισοπεδωτικά, όχι μόνο για τον Γκατούζο ο οποίος προφανώς και κρίνεται για τα αποτελέσματά του στην εκάστοτε ομάδα του, όπως συμβαίνει με όλους τους προπονητές, αλλά κυρίως για τις κινήσεις που γίνονται και θα γίνουν από τους ανθρώπους του Ολυμπιακού.
Κριτική, φυσικά, είναι υγιές να υπάρχει, αλλά θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν όλα τα δεδομένα πριν την ασκήσει κάποιος. Και τα δεδομένα για το ελληνικό πρωτάθλημα λένε ότι πολύ δύσκολα πλέον θα εκπροσωπείται στο Champions League (το προσεχές καλοκαίρι θα είναι η τελευταία φορά με 2 ομάδες στα προκριματικά) και το… βαρύ χαρτί θα είναι το Europa Conference League. Ούτε καν το Europa League.
Ποιο θα είναι το κίνητρο για παίκτες και προπονητές-ονόματα;
Τι σημαίνει αυτό; Ότι με την ευρωπαϊκή προοπτική να αφορά κατά βάση το Europa Conference League, θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να πείσει μία ομάδα κάποιον παίκτη-όνομα να έρθει στη χώρα μας. Και αυτή είναι μια κατάσταση, όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, η οποία επηρεάζει και τις απαντήσεις των προπονητών. Πώς να δεχθεί να έρθει στην Ελλάδα ένας προπονητής-όνομα όταν θα ξέρει ότι πάρα πολύ δύσκολα θα έρθουν παίκτες-ονόματα, όταν το κίνητρο θα είναι το… Conference League;
Ο Γκατούζο, για τον οποίο έχει υπάρξει ήδη σκληρή κριτική χωρίς να έχει τοποθετηθεί καν ο ίδιος, δεν είναι ο μόνος προπονητής τον οποίο σκέφτηκαν οι ερυθρόλευκοι. Υπάρχουν και τα ονόματα των Μαουρίτσιο Ποκετίνο και Στίβεν Τζέραρντ, τα οποία έχουν γραφτεί, αλλά για να έρθουν στην Ελλάδα θα ζητήσουν ένα μπάτζετ που θα προκαλέσει πρόβλημα σε οποιαδήποτε ομάδα για τα επόμενα χρόνια.
Τι δείχνει το φετινό πρωτάθλημα
Πέραν αυτών όμως, μπορεί κανείς να σκεφτεί και το εξής: Είναι απαραίτητο να είναι προπονητής-όνομα για να πετύχει μια ομάδα στην Ελλάδα; Το φετινό πρωτάθλημα δίνει μια απάντηση: Όχι. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν στην Κύπρο πριν αναλάβει τον Παναθηναϊκό, ο Ματίας Αλμέιδα δούλεψε σε Μεξικό και Αργεντινή πριν αναλάβει την ΑΕΚ, ο Ραζβάν Λουτσέσκου ήταν στην Ξάνθη πριν τον ΠΑΟΚ, έφυγε για τον αραβικό κόσμο και επέστρεψε στους Θεσσαλονικείς.
Και οι τρεις, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, κάνουν πολύ καλή δουλειά και φαίνεται. Κανείς τους δεν ήταν όνομα, κανείς τους δεν ήρθε με βαρύ βιογραφικό. Ο Πέδρο Μαρτίνς ή ο Μάρκο Σίλβα, οι οποίοι αγαπήθηκαν από τον κόσμο του Ολυμπιακού και παρουσίασαν αποτελέσματα, που ήταν πριν έρθουν; Ποιος τους ήξερε;
Ο Γκατούζο δεν είναι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου, προφανώς. Είναι, όμως, Ιταλός, έχει τρομερές παραστάσεις ως παίκτης, έχει δουλέψει και ως προπονητής σε μεγάλες ομάδες και δεν είναι σίγουρο ότι θα απαντήσει θετικά σε μια ελληνική ομάδα. Δεν είναι σίγουρο ότι θα απαντήσει θετικά σε μια ομάδα από μια χώρα που δεν μπορεί να διοργανώσει τελικό κυπέλλου…
Και δεν πρόκειται να απαντήσει, ούτε αυτός ούτε κανείς άλλος, αν πρώτα δεν ξεκαθαρίσει οριστικά η κατάσταση στο πρωτάθλημα, αν δεν είναι σίγουρη η τελική βαθμολογία και η ευρωπαϊκή διοργάνωση στην οποία θα αγωνιστεί η κάθε ομάδα, ο Ολυμπιακός στην προκειμένη περίπτωση, τη νέα σεζόν.
