Οι ειδικοί συνιστούν Αριέλ Ιμπαγάσα

Υπάρχουν κάποιοι παίκτες που δεν μπορούν να έρθουν νωρίτερα. Και είναι ο λόγος που μόλις έρχονται, η ηλικία τους αποτελεί σημείο αναφοράς. Διαβάστε τους 34 λόγους που ο Αριέλ Ιμπαγάσα δεν είναι μεγάλος για το ελληνικό πρωτάθλημα.

1. Γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου του 1976 στο Μπουένος Άιρες. Ο πατέρας του εργαζόταν σε εργοστάσιο και συχνά έπαιρνε μαζί του τον μικρό για να τον βοηθάει, ενώ η μητέρα του εργαζόταν ως οικιακή βοηθός.

2. Είναι παντρεμένος και έχει δύο γιους. Ορμητήριο και μόνιμη κατοικία της οικογένειάς του είναι Μαγιόρκα και το καλοκαίρι έγραψε τα παιδιά του σε σχολείο της περιοχής.

3. Ξεκίνησε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο σε ηλικία έξι ετών. Δεν πήγε απευθείας σε ακαδημίες ποδοσφαιρικής ομάδας, αλλά προτίμησε το ποδόσφαιρο σάλας και το 6Χ6.

4. Το πρώτο του αυτοκίνητο ήταν ένα FIAT 128, το οποίο αγόρασε μετά την επιστροφή του από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κάτω των 20 ετών στο Κατάρ. Ήταν, μάλιστα, τόσο ενθουσιασμένος που συνεχώς η μουσική έπαιζε στη διαπασών, με αποτέλεσμα να τον ακούν λεπτά πριν φτάσει στον προορισμό του.

5. Το 1992 ξεκίνησε στις ακαδημίες της Λανούς και δύο χρόνια αργότερα έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα. Ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ με την άφιξή του στην ομάδα το 1994 ήταν εκείνος που τον εμπιστεύτηκε τον καθιέρωσε στην ενδεκάδα.

6. Έχει πολλάκις εκφράσει την επιθυμία να κλείσει την καριέρα του στην πρώτη ομάδα που έπαιξε στην Ευρώπη και με την οποία έκανε την σπουδαιότερη καριέρα. «Ελπίζω ότι θα κρεμάσω τα παπούτσια μου εκεί, επειδή η Μαγιόρκα είναι το σπίτι μου. Έπαιξα εφτά χρόνια και είναι ο σύλλογος που μου έδωσε τη δυνατότητα να αγωνιστώ στην Ευρώπη. Θα είμαι πάντοτε ευγνώμων».

7. Στη Λανούς η μία χρονιά ήταν καλύτερη από την προηγούμενη και είχε εξελιχθεί σε ηγέτη της ομάδας, με αποτέλεσμα ως και σήμερα να θεωρείται μια από τις «μυθικές» φυσιογνωμίες του συλλόγου. Η χειρότερη σεζόν του ήταν και η τελευταία στην Αργεντινή, όπου έπαιξε σε ελάχιστα παιχνίδια λόγω τραυματισμού. Ο ίδιος ευγνωμονεί πάντα την πρώτη του ομάδα, αφού θεωρεί πως «χωρίς τη Λανούς δεν θα υπήρχα στο ποδόσφαιρο».

8. Έχει ύψος μόλις 1,66μ και φοράει 38 νούμερο παπούτσι, κάτι που πάντοτε αποτελούσε σημείο αναφοράς. «Υπάρχουν πολλοί μικρόσωμου άνθρωποι. Όσο αποκτάς εμπειρίες, γνωρίζεις τι πρέπει να αποφύγεις και που έχεις πλεονέκτημα. Για παράδειγμα, δεν διεκδικώ ψηλές πάσες, αλλά γνωρίζω ότι είμαι γρήγορος και μπορώ να κινηθώ πιο εύκολα».

9. Πρώτη μεγάλη διάκριση για τον Αριέλ Ιμπαγάσα ήταν η κλήση του στην Εθνική κάτω των 20 ετών από τον Χοσέ Πέκερμαν. Ο μικρόσωμος μέσος όχι απλά έλαβε μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που έγινε στο Κατάρ από τις 13 ως τις 28 Απριλίου του 1995, αλλά ήταν και από τους καλύτερους παίκτες της Αργεντινής, η οποία κατέκτησε τον τίτλο.

Ο Ιμπαγάσα έπαιξε σε δέκα παιχνίδια στο τουρνουά και σκόραρε στο παιχνίδι με την Ονδούρα στον όμιλο. Το μικρό του δέμας και η ηγετική του φυσιογνωμία στην ομάδα είχε ως αποτέλεσμα μετά το τουρνουά να πάρει τον χαρακτηρισμό «νέος Μαραντόνα».

10. Θεωρεί ότι οι εξυπνότεροι μέσοι τους οποίους έχει κληθεί να αντιμετωπίσει είναι ο Γκούτι και ο Ιβάν Ντε Λα Πένια.

11. Το καλοκαίρι του 1998, ένα χρόνο μετά την πρόσληψη του Έκτορ Ραούλ Κούπερ, η Μαγιόρκα απέκτησε το 50% των δικαιωμάτων του. Με την ισπανική ομάδα κατέκτησε ένα σούπερ καπ, ένα κύπελλο Ισπανίας κι έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, όπου ηττήθηκε από τη Λάτσιο.

12. Το «Villa Diamante» είναι το σχολείο και η ακαδημία στην οποία πήγαινε από παιδί και από στο οποίο δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, αφού προείχε το ποδόσφαιρο. «Καμιά φορά παίζαμε οι μαθητές με τους καθηγητές ποδόσφαιρο και ο Αριέλ πάντα ξεχώριζε», θα πει καθηγητής του χρόνια αργότερα και θα προσθέσει: «Δεν μπορούσαμε να του πάρουμε τη μπάλα με τίποτα».

13. Πριν έρθει η παρακμή της Μαγιόρκα, ο Ιμπαγάσα πουλήθηκε στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Στην πρωτεύουσα της Ισπανίας δεν έκανε τις καλύτερες εμφανίσεις του, ούτε είχε την καλύτερη αντιμετώπιση από τους οπαδούς. Συχνά τον κατηγορούσαν για τη ζωή του εκτός γηπέδου και πως είχε πάρει πολλά κιλά. Στην πρώτη του σεζόν στην Μαδρίτη υπήρξε συμπαίκτης με τον Ντέμη Νικολαΐδη και το καλοκαίρι του 2006 – όταν και έφευγε από το σύλλογο – υπήρξαν σενάρια απόκτησής του από την ΑΕΚ.

14. Παρότι οι περισσότεροι επιθετικοί τον εξυμνούν για τη συνεργασία που είχαν μαζί του και τις πάσες που έπαιρναν, εκείνος ξεχωρίζει το δίδυμο που είχαν συνθέσει με τον Σάμουελ Ετό στη Μαγιόρκα. Ο Καμερουνέζος είναι πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου και ο Ιμπαγάσα τρίτος. Ο Αργεντινός μιλάει επίσης κολακευτικά για τη συνεργασία του με Τόρες, Γκουΐθα και Παντιάνι.

15. Μετά τα τρία χρόνια στην Μαδρίτη, επέστρεψε και πάλι να παίξει και πάλι στην Μαγιόρκα. Παρότι θεωρούσε ότι θα ήταν και εκεί που θα ολοκλήρωνε την καριέρα του, έμεινε δύο χρόνια και ακολούθησε τρίτη ισπανική ομάδα.

16. Είδωλό του ήταν ο Ρικάρντο Ενρίκε Μποτσίνι, ο οποίος πέρασε τα σχεδόν 20 χρόνια της καριέρας του στην Ιντεπεντιέντε. Ο 67χρονος – τώρα – μέσος έχει ύψος 1μ.68, γεγονός που αποτελούσε ένα ακόμα λόγο να ταυτίζεται ο Ιμπαγάσα. «Ο Μποτσίνι ήταν για μένα πάντα το σημείο αναφοράς, ένας παίκτης που συνδύαζε ασίστ και γκολ. Ήταν ο καλύτερος». Στην Ευρώπη θαύμαζε παίκτες όπως ο Βαλερόν, ο Ντζαλμίνια και ο Ζιντάν.

17.  Η Βιγιαρέαλ ήταν η ομάδα που στα 32 του χρόνια του έδωσε νέο κίνητρο για να αλλάξει φανέλα και να… δει κάτι φρέσκο στην πορεία του. «Ήθελα να μείνω στη Μαγιόρκα, όμως η ευκαιρία να παίξω στο Champions League, ήταν κάτι που δεν μπορούσα να χάσω».

18. Το παρατσούκλι του είναι «Ελ Κάνιο» και σε πρόσφατη συνέντευξή του εξήγησε πότε και πως ξεκίνησε: «Είναι κάτι που γίνεται στην Αργεντινή, δηλαδή, όταν σε βλέπουν να παίζεις σου δίνουν ένα παρατσούκλι. Πρέπει να ήμουν μικρός και κάποιος προπονητής με φώναξε «Κάνιο». Περνούσα την μπάλα μέσα από τα πόδια του αντιπάλου και μου έμεινε. Νομίζω ήμουν επτά ετών όταν μου κόλλησαν αυτό το όνομα».

19. Στην 1η Μαΐου του 2010 το όνομά του πέρασε στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου. Στην αναμέτρηση με την Μπαρτσελόνα, ο Αριέλ Ιμπαγάσα συμπλήρωσε 340 συμμετοχές στην Primera Division κι έγινε ο Αργεντινός ποδοσφαιριστές με τις περισσότερες συμμετοχές στο πρωτάθλημα. Ξεπέρασε τον Φερνάντο Κάθερες, ο οποίος είχε 339 παιχνίδια. «Έχουν γίνει τόσο πολλά, έχω παίξει τόσα πολλά παιχνίδια και όταν κοιτάζεις πίσω δεν μπορείς παρά να αισθάνεσαι περήφανος». Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, πάντως, η Βιγιαρεάλ ηττήθηκε με 4-1.

20. Η σχέση του με τον Έκτορ Ραούλ Κούπερ παραμένει ως και σήμερα εξαιρετική. Τον θεωρεί τον καλύτερο προπονητή με τον οποίο συνεργάστηκε στην Αργεντινή και έναν «πολύ σοβαρό άνθρωπο που δουλεύει πολύ στο αμυντικό κομμάτι του παιχνιδιού». Προσθέτει, δε, πως «αν είχε κερδίσει τους τελικούς με Βαλένθια και Μαγιόρκα όλοι θα μιλούσαν για εκείνον. Αν, όμως, δεν κερδίζεις σε θεωρούν μετριότητα».

21. Η Εθνική Αργεντινής υπήρξε πάντα το μεγάλο του απωθημένο. Κλήθηκε μόλις δύο φορές στην Εθνική Αντρών και μέχρι πριν μερικά χρόνια πίστευε και περίμενε να επιστρέψει. «Είναι κάτι που με στεναχωρεί, γιατί όταν ήμουν μικρός έπαιζα σε όλες τις Εθνικές ομάδες».

22. Στην Ελλάδα δε δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί, αφού βρήκε φίλους. Με τον Άλμπερτ Ριέρα ήταν φίλοι από την κοινή τους πορεία στη Μαγιόρκα από το 2000 ως το 2003 και είχαν πολύ καλή σχέση. Επίσης, γνώριζε τον Ραούλ Μπράβο από τα χρόνια που έπαιζαν αντίπαλοι, ενώ βρίσκονταν και την ίδια περίοδο στη Μαδρίτη. Εκείνος που τον βοήθησε περισσότερο το πρώτο διάστημα, όμως, ήταν ο Λουτσιάνο Γκαλέτι, παρά το γεγονός ότι λίγο καιρό μετά αποχώρησε από τον Ολυμπιακό.

23. Στις 11 Μαρτίου του 2009 αποθεώθηκε για πρώτη φορά από τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Αιτία ήταν το γκολ που πέτυχε στο ΟΑΚΑ στο 49’ του αγώνα με τον Παναθηναϊκό και το οποίο συνέβαλε στον αποκλεισμό εντέλει των πρασίνων, που είχαν ισοφαρίσει με τον Μάντζιο πριν πετύχει το γκολ της νίκης ο Γιορέντε. Την επόμενη μέρα, μιλώντας στην επίσημη ιστοσελίδα της UEFA έκανε λόγο για «εκπληκτική ατμόσφαιρα, που όμως δεν σε επηρεάζει όταν παίζεις».

24. Θεωρεί πως ο καλύτερος προπονητής με τον οποίο δούλεψε ποτέ ήταν ο Λουίς Αραγονιές και ακολουθεί ο Γκρεγκόριο Μανθάνο. «Ο Λουίς ήταν ο καλύτερος στην Ισπανία: νικητής και με όραμα. Ο Μανθάνο είναι περισσότερο ψυχολόγος». Με τον Αραγονιές συνεργάστηκαν για ένα χρόνο (2000-01) στη Μαγιόρκα, ενώ με τον Μανθάνο δύο συναπτά έτη (2002-2003, 2003-04) σε Μαγιόρκα και Ατλέτικο, όπως και από το 2006 ως το 2008 στην RCD.

25. Όταν το καλοκαίρι έπαιρνε μεταγραφή για τον Ολυμπιακό, γνώριζε πως ερχόταν και σε μια πόλη που μπορούσε να προσφέρει τα πάντα. Δεν έχει δώσει ως τώρα το παραμικρό δικαίωμα με την εξωγηπεδική του ζωή, κάτι που έλεγε από την πρώτη στιγμή. «Η Αθήνα είναι μεγάλη πόλη, αλλά μην ξεχνάτε ότι έζησα κάποια χρόνια στην Μαδρίτη, οπότε γνωρίζω τους… πειρασμούς. Δεν με ενδιαφέρουν όμως. Περιμένω άλλωστε την οικογένειά μου σε λίγο καιρό».

26. Με τον Ερνέστο Βαλβέρδε δεν συνεργάστηκαν για πρώτη φορά φέτος. Ο Ισπανός τεχνικός ήταν προπονητής του για έξι μήνες στη Βιγιαρεάλ. Μαζί του είχε ρόλο στην ομάδα, ωστόσο τις περισσότερες περιπτώσεις είτε έμπαινε ως αλλαγή, είτε τον αντικαθιστούσε. Ολοκλήρωσε μόλις δύο 90λεπτα με τον Βαλβέρδε και τρία συνολικά στη χρονιά.

27. Στις αρχές Οκτωβρίου ήρθε στην Ελλάδα η οικογένειά του και ο μικρός γιος του ήταν εκείνος που έκλεψε την παράσταση στον αγώνα με τον Πανιώνιο στις αρχές Νοεμβρίου. Ο Αριέλ Ιμπαγάσα λόγω τραυματισμού δεν μπορούσε να αγωνιστεί, αλλά στο ημίχρονο της αναμέτρησης αντάλλασσε πάσες και έκανε κολπάκια με τον γιο του στον αγωνιστικό χώρο του Σταδίου Καραϊσκάκη.

28. Το ακριβές ποσό που ξόδεψε ο Μαγιόρκα για να αποκτήσει το 50% των δικαιωμάτων του από τη Λανούς δεν έγινε ποτέ γνωστό. Εκείνο που είναι γνωστό είναι πως η Ατλέτικο ξόδεψε 5 εκ. ευρώ το 2003 για να τον πάρει στην Μαδρίτη και τον άφησε ελεύθερο τρία χρόνια μετά. Η Βιγιαρεάλ το καλοκαίρι ξόδεψε 2 εκ. ευρώ για να τον αποκτήσει από τη Μαγιόρκα και τον άφησε ελεύθερο δύο χρόνια μετά.

29. Ένα από τα παράπονά του είναι ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται το ποδόσφαιρο. Δηλώνει πως, πλέον, έχουν χαθεί οι «μέσοι», αφού οι περισσότερες ομάδες αγωνίζονται με 4-3-3. Επιπλέον απογοητεύεται από το γεγονός ότι «στο 95% των περιπτώσεων, οι φυσικές δυνάμεις θεωρούνται μεγαλύτερο προσόν από την ποιότητα».

30. Στα τέλη Μαΐου έμεινε ελεύθερος από τη Βιγιαρεάλ και στις αρχές Ιουλίου προέκυψε το ενδιαφέρον από τον Ολυμπιακό. Η πρώτη επίσκεψη του εκπροσώπου του στη χώρα μας δεν είχε αποτέλεσμα και έφυγε άπραγος, απογοητευμένος από την προσφορά των ερυθρολεύκων προς τον ποδοσφαιριστή. Η διαφορά των 500.000 ευρώ που υπήρχε φάνταζε ανυπέρβλητο εμπόδιο και όλα έδειχναν να οδηγούνται σε ναυάγιο.

31. Ολοκλήρωσε την καριέρα του στην Primera Division με 343 παιχνίδια και 33 γκολ, ενώ στο κύπελλο Ισπανίας έπαιξε σε 38 ματς και σκόραρε τέσσερις φορές.

32. Στις 10 Ιουλίου ήρθε στην Ελλάδα ως παίκτης του Ολυμπιακού και μια μέρα μετά υπέγραψε το συμβόλαιό του με τους ερυθρολεύκους. «Ξέρω πως δεν κερδίσαμε το πρωτάθλημα πέρυσι και φέτος θέλω να νικήσουμε τον αντίπαλό μας που είναι ο Παναθηναϊκός. Είμαι χαρούμενος που ήρθα εδώ. Ανυπομονώ να γνωρίσω τους συμπαίκτες και τους οπαδούς της ομάδας. Έχω έρθει για να κερδίσω και ελπίζω να είναι μια καλή εμπειρία για μένα».

33. Έκανε το ντεμπούτο του στις 29 Ιουλίου απέναντι στην Μακάμπι Τελ Αβίβ, όταν αγωνίστηκε για οκτώ λεπτά. Έπαιξε βασικός για πρώτη φορά απέναντι στην Κέρκυρα στις 11 Σεπτεμβρίου κι έδωσε μια ασίστ. Καθιερώθηκε ως ο πιο πολύτιμος παίκτης του Ολυμπιακού στο επόμενο διάστημα και σκόραρε για πρώτη φορά στο χθεσινό ματς με τον Αστέρα Τρίπολης.

34. «Αισθάνομαι σε πολύ καλή κατάσταση και έτοιμος να προσφέρω πολλά στον Ολυμπιακό». Το είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στις 6 Σεπτεμβρίου. 3,5 μήνες μετά δεν υπάρχει κανείς να τον αμφισβητεί. Κι ας έκλεισε τα 34 του χρόνια!

Πηγή: gazzetta.gr