«Το ποδόσφαιρο είναι απλό άθλημα, 22 παίκτες κυνηγούν μια μπάλα και στο τέλος νικάνε οι Γερμανοί», ήταν η ατάκα του Γκάρι Λίνεκερ που έγινε πιο διάσημη από οποιοδήποτε γκολ πέτυχε κατά τη διάρκεια της καριέρας του και τα πρώτα… θεμέλια για να ειπωθούν κάποια στιγμή αυτά τα λόγια είχαν μπει στο Μουντιάλ 1954, όταν η εθνική Γερμανίας ανέβηκε για πρώτη φορά στην κορυφή του κόσμου νικώντας στον τελικό της Βέρνης την Ουγγαρία που λίγες μέρες νωρίτερα τής είχε ρίξει 8 γκολ. Ήταν, όμως, ένας πεντακάθαρος θρίαμβος των «πάντσερ» ή κάτι περίεργο συνέβη;
Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 η Ουγγαρία των Πούσκας, Τσίμπορ, Κόσιτς ήταν η καλύτερη ομάδα του κόσμου, έχοντας εντυπωσιακές επιδόσεις: Αήττητη για 42 συνεχόμενα παιχνίδια, χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι το 1952, νίκη με 6-3 επί της Αγγλίας στο Γουέμπλεϊ και με 7-1 στη Βουδαπέστη, φόβος και τρόμος για όλους… Φυσιολογικό ήταν, επομένως, να θεωρείται το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του Μουντιάλ 1954 που έγινε στην Ελβετία. Ένα Μουντιάλ, στο οποίο οι Ούγγροι είχαν δείξει από τα πρώτα παιχνίδια τις διαθέσεις τους: Ουγγαρία – Βόρεια Κορέα 9-0, Ουγγαρία – Δυτική Γερμανία 8-3.
Θα ακολουθούσαν οι νίκες επί της Βραζιλίας και της Ουρουγουάης, χωρίς τον Πούσκας μάλιστα λόγω ενός χτυπήματος στο ματς με τους Γερμανούς, για να επιβεβαιωθεί έτσι ότι εκείνη η ομάδα δεν παιζόταν, ότι ήταν το ξεκάθαρο φαβορί και για τον τελικό της Βέρνης, στις 4 Ιουλίου 1954, όταν απέναντί της βρέθηκε ξανά η Δυτική Γερμανία. Αυτή που κάποιες μέρες πριν είχε δεχθεί 8 γκολ από τους Μαγυάρους. Και κάτι τέτοιο φαινόταν ότι θα γίνει και στον τελικό, αφού στο 8′ το σκορ ήταν ήδη 2-0. Κι όμως, οι Γερμανοί ισοφάρισαν γρήγορα και τελικά με γκολ του Χέλμουτ Ραν στα τελευταία λεπτά πήραν τη νίκη με 3-2.
«Πήραν την αμφεταμίνη των Ναζί πιλότων και στρατιώτες»
Για τους Ούγγρους ήταν μια ήττα που θα είχε συνέπειες, αφού πολλά έχουν ειπωθεί για το πώς αντιμετώπισε η κυβέρνηση της χώρας το αποτέλεσμα και συγκεκριμένα τους παίκτες. Για τους Γερμανούς, από την άλλη πλευρά, ήταν ένας ανεπανάληπτος θρίαμβος. Ήταν το «θαύμα της Βέρνης», όπως έμεινε στην ιστορία. Ένα θαύμα, όμως, στο οποίο θα έπεφταν σκιές τα επόμενα χρόνια και μάλιστα από τους ίδιους τους Γερμανούς. Σκιές από έρευνες που έκαναν διάφορα πανεπιστήμια, όπως το Humboldt University του Βερολίνου, το οποίο παρουσίασε μια διαφορετική πραγματικότητα.
Σύμφωνα με αυτό, η εθνική Γερμανίας είχε ντοπαριστεί πριν τον τελικό με την Ουγγαρία με την αμφεταμίνη Pervitin. Ήταν αυτή που έπαιρναν οι Ναζί πιλότοι και στρατιώτες ώστε να μπορούν να πετάνε και να πολεμάνε περισσότερο και καλύτερα. Η εκδοχή του πανεπιστημίου του Βερολίνου ενισχύθηκε από το γεγονός ότι άνθρωποι της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας είχαν ισχυριστεί ότι η ένεση που είχαν κάνει όλοι οι παίκτες ήταν για βιταμίνη C. Για βιταμίνη C, όμως, δεν υπήρχε κανένας λόγος να κάνουν ένεση. Αρκούσε το να φάνε ένα πορτοκάλι…
Προς ενίσχυση του ισχυρισμού για ντοπάρισμα, οι ερευνητές στάθηκαν και στο γεγονός ότι σχεδόν όλοι οι παίκτες της Γερμανίας που αγωνίστηκαν σε εκείνο το παιχνίδι, παρέμειναν εκτός δράσης για πολλούς μήνες παρουσιάζοντας το ίδιο πρόβλημα υγείας. Ένας εξ αυτών, ο Ρίτσαρντ Χέρμαν, πέθανε οκτώ χρόνια μετά, σε ηλικία 39 ετών, λόγω κίρρωσης. Στην κατοχή των ερευνητών του πανεπιστημίου του Βερολίνου υπήρχε και η ένεση με την οποία είχαν πάρει τη «βιταμίνη C» όλοι οι παίκτες της εθνικής Γερμανίας. Σε όλους είχε χρησιμοποιηθεί η ίδια βελόνα και οι εξετάσεις έδειξαν ότι σε αυτή υπήρχαν ίχνη της αμφεταμίνης Pervitin.
Έτσι, υποστήριξαν οι άνθρωποι που έκαναν τις έρευνες, το γερμανικό κράτος εξασφάλισε ότι το φρόνημα του λαού της χώρας θα έπαιρνε μια ισχυρή τόνωση μέσω της κατάκτησης του Μουντιάλ. Μια τόνωση που χρειάζονταν όλοι μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με οποιοδήποτε κόστος και οποιονδήποτε τρόπο, σύμφωνα με το πανεπιστήμιο του Βερολίνου…