Ένας από τους λόγους που το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ είναι το γεγονός ότι ο Δαυίδ μπορεί να νικήσει τον Γολιάθ πιο συχνά από ό,τι στα υπόλοιπα ομαδικά αθλήματα και αυτό φυσικά αρέσει σε όλους, αλλά η πορεία της αδύναμης Νότιας Κορέας μέχρι τους ημιτελικούς του Μουντιάλ 2002 δεν άρεσε σε κανέναν, πλην των παικτών της και των οπαδών της, αφού για να φτάσει μέχρι εκεί… έσφαξε ό,τι βρήκε μπροστά της.
Η απόφαση της FIFA να αναθέσει το Μουντιάλ 2022 στο Κατάρ άφησε άφωνους τους πάντες. Κάτι παρόμοιο, έστω σε μικρότερο βαθμό, αφού τουλάχιστον εκεί οι αγώνες έγιναν καλοκαίρι, συνέβη όταν ανακοινώθηκε ότι το Μουντιάλ 2002 θα γινόταν στα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας. Στα γήπεδα δύο χωρών που δεν είχαν παράδοση στο ποδόσφαιρο, οπότε η παγκόσμια ομοσπονδία, αδυνατώντας φυσικά να παραδεχθεί αυτό που όλοι υποψιάζονταν για τα μέλη της που είχαν δικαίωμα ψήφου, το πλάσαρε σαν το Παγκόσμιο Κύπελλο που θα βοηθούσε τους Ασιάτες να έρθουν πιο κοντά με το άθλημα.
Οι Ιάπωνες δεν το κατάφεραν αυτό, αλλά οι Νοτιοκορεάτες το κατάφεραν. Θετικό. Το αρνητικό είναι ότι το κατάφεραν με… βία και νοθεία, αφού εκείνο το καλοκαίρι έγιναν τρελά πράγματα και ειδικά από τη στιγμή που φτάσαμε στα νοκ άουτ παιχνίδια. Εκεί, στη φάση των «16», η Νότια Κορέα κλήθηκε να αντιμετωπίσει την Ιταλία, η οποία ήταν ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Είχε καλό ρόστερ, καλή ομάδα, έμπειρο προπονητή (Τζοβάνι Τραπατόνι), φανέλα και είχε και το… νερό που είχε αγιάσει ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ κατά την επίσκεψη της αποστολής της Σκουάντρα Ατζούρα στο Βατικανό πριν αναχωρήσει για την Άπω Ανατολή.
Ο πιο… ετσιθελικός αποκλεισμός όλων των εποχών
Στις 18 Ιουνίου 2002 λοιπόν, στο Daejeon World Cup Stadium, η Νότια Κορέα αντιμετώπισε την Ιταλία σε αυτό που ήταν -ως εκείνη τη στιγμή- το σημαντικότερο παιχνίδι της ιστορίας της. Μέχρι το επόμενο, γιατί υπήρξε επόμενο. Όπως υπήρξε και μεθεπόμενο. Είχαν τόσο καλή ομάδα οι Νοτιοκορεάτες; Όχι. Είχαν, όμως, την… τύχη να είναι όλα τα σφυρίγματα υπέρ τους. Και μιλάμε για σφυρίγματα που έδειχναν ότι… κάποια ανώτερη δύναμη, την οποία κάποιοι θα ονόμαζαν FIFA, ήθελε να εξελιχθούν τα πράγματα με έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Το γκολ του Βιέρι στο 18ο λεπτό έβαλε μπροστά στο σκορ τους Ιταλούς και παράλληλα σήμανε συναγερμό στον διαιτητή Μπάιρον Μορένο από την Κολομβία. Αυτό που ακολούθησε, επομένως, ήταν κάτι που αδυνατούσε να πιστέψει οποιοσδήποτε παρακολουθούσε τον αγώνα… Αφού νωρίτερα είχε δώσει ένα πέναλτι υπέρ της Νότιας Κορέας (απέκρουσε ο Μπουφόν) που δεν υπήρχε, ακολούθησε ένα ντεμαράζ λαθών που όμοιό του δεν είχε υπάρξει ξανά σε αγώνα Μουντιάλ και μάλιστα σε νοκ άουτ παιχνίδι.
Η αγκωνιά του Τότι σε αντίπαλο τιμωρήθηκε με φάουλ και κίτρινη κάρτα, η αγκωνιά Νοτιοκορεάτη στον Ντελ Πιέρο μέσα στην περιοχή δεν τιμωρήθηκε καν. Προς το τέλος του αγώνα, με το 0-1 να παραμένει, ο Λι Τσουν-Σο κλωτσάει στο κεφάλι τον Μαλντίνι αλλά δεν τιμωρείται. Οι Ασιάτες ισοφαρίζουν στο 88′, το παιχνίδι πάει στην παράταση και εκεί το σκηνικό… απογειώνεται: Στο 102′ γίνεται πέναλτι στον Τότι αλλά ο Κολομβιανός διαιτητής του δείχνει δεύτερη κίτρινη κάρτα για θέατρο. Στο 110′ ο Τομάζι βγαίνει τετ α τετ και σκοράρει αλλά υποδεικνύεται οφσάιντ χωρίς να υπάρχει, ενώ θα ακολουθήσει ακόμη ένα πέναλτι υπέρ του Βιέρι που δεν θα καταλογιστεί.
Το… αγιασμένο νερό, οι στημένοι αγώνες, η ηρωΐνη και η γροθιά
Αποτέλεσμα; Στο 120′ ο Αν Γιουνγκ-Χουάν, ο οποίος αγωνιζόταν στην ιταλική Περούτζια, κάνει το 2-1 και δίνει στους Νοτιοκορεάτες τη πρόκριση, στέλνοντας τους Ιταλούς σπίτι τους. Εκεί που θα πήγαινε κι αυτός αμέσως μετά, αφού η Περούτζια, οργισμένη για τη διαιτητική σφαγή της εθνικής Ιταλίας, αποφάσισε να τον αποδεσμεύσει. Ο αγώνας ολοκληρώνεται με τους Ιταλούς να είναι τόσο έξαλλοι ώστε ο Τραπατόνι, έχοντας θολώσει, να κλωτσήσει με δύναμη το μπουκάλι με το νερό που είχε αγιάσει ο Πάπας και με το οποίο ράντιζε τον πάγκο πριν από κάθε παιχνίδι…
Λίγους μήνες μετά, οι ποδοσφαιρικές Αρχές της Κολομβίας θα τιμωρήσουν τον διαιτητή Μορένο για συμμετοχή σε κύκλωμα στημένων αγώνων, ενώ το 2010 θα ασχοληθούν μαζί του και οι αστυνομικές και δικαστικές Αρχές, αφού συνελήφθη για εμπόριο ηρωΐνης. Είδηση που είχε γίνει δεκτή με πανηγυρισμούς στην Ιταλία, όπου ένας από τους παίκτες της ομάδας του 2002, ο Άντζελο Ντι Λίβιο, θα δηλώσει τα εξής…
«Αυτός ο τύπος είναι μια φιγούρα που θέλω να διαγράψω από τη μνήμη μου και δεν μπορώ ακόμη. Σε εκείνο το ματς συνέβησαν τα πάντα. Μας ακύρωνε γκολ, μας σφύριζαν ανύπαρκτα οφσάιντ, μας έκαναν πέναλτι και δεν τα έδινε, απέβαλε τον Τότι… Μιλάμε για την πιο ντροπιαστική διαιτησία που έχω δει στη ζωή μου. Έκαναν ένα καθαρό πέναλτι στον Τότι και αυτός τελικά απέβαλε τον Φραντσέσκο. Αρκούσε από μόνη της αυτή η φάση για να καταλάβεις ότι δεν ήταν τυχαία όλα αυτά. Ακόμη και σήμερα συναντάω κόσμο που μου λέει «γιατί δεν του έριξες μια γροθιά;». Φοβόμουν ότι θα με απέκλειαν για πάντα, αλλά το σκέφτηκα πάρα πολλές φορές. Ήμουν 36 ετών, έπρεπε να του τη ρίξω»…