Τον Ιούλιο του 1976, όταν είδα το πρώτο φως σε μαιευτήριο της Βαρκελώνης (δεν είμαι γυναίκα με κόμπλεξ, όχι όλες βεβαίως, για να κρύβω την ηλικία μου), πρόεδρος της Μπαρτσελόνα ήταν ο Αγουστί Μοντάλ.
Ο άνθρωπος που έμεινε στην ιστορία ως ο πρόεδρος που έφερε στην Μπαρτσελόνα τον ποδοσφαιράνθρωπο (γιατί ποτέ δεν ήταν απλώς ένας ποδοσφαιριστής) που άλλαξε την ιστορία του συλλόγου, τον Γιόχαν Κρόιφ.
Από τότε, βεβαίως, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι (45 χρόνια ήταν αυτά) και, από το τιμόνι του καταλανικού συλλόγου, πέρασαν άλλοι οκτώ άνδρες, μεταξύ των οποίων ξεχώρισε ο αείμνηστος πλέον Τζουσέπ Γιουίς Νούνιεθ (22 χρόνια στον προεδρικό θώκο, παραμονή ρεκόρ) και ο Τζουάν Λαπόρτα, ο οποίος ηγήθηκε της σύγχρονης, ένδοξης εποχής.
Ξεχώρισαν, βεβαίως, και άλλοι πρόεδροι, αλλά για τα λάθη και τα φάουλ τους. Ο Τζουάν Γκασπάρτ, ίσως ένας από τους καλύτερους αντιπροέδρους στην ιστορία του συλλόγου, πήρε τα 60 εκατομμύρια ευρώ (πεσέτες τότε) από την «αρπαγή» του Λουίς Φίγκο από την Ρεάλ Μαδρίτης και τα… πέταξε για τον «λίγο» Εμανουέλ Πετί και τον «γυάλινο» Μαρκ Όφερμαρς.
Ο Σάντρο Ροσέλ, ο οποίος ως αντιπρόεδρος πήγε τον Ροναλντίνιο στην Μπαρτσελόνα (εκμεταλλευόμενος την φιλική του σχέση με τον «Ρόνι» και τον αδελφό του), αλλά και τον Νεϊμάρ, αλλά ώθησε τον προπονητή – σημαία Πεπ Γκουαρδιόλα στην πόρτα εξόδου και έβαλε σε δικαστικούς μπελάδες τον σύλλογο.
Και, βεβαίως, ο Τζουσέπ Μαρία Μπαρτομέου, ο οποίος μέσα σε πέντε χρόνια διέλυσε μια ομάδα που είχε κατακτήσει το τρεμπλ, έκανε τον καλύτερο παίκτη στην ιστορία του συλλόγου να παρακαλάει για να φύγει (Λιονέλ Μέσι), καταχρέωσε μια επικερδής εταιρεία που έχει τον χρόνο ετήσια έσοδα που άγγιζαν το ένα δισεκατομμύριο ευρώ προ κορονοϊού και, έχοντας φύγει εδώ και πάνω από πέντε μήνες, ξεφτιλίζει το πρεστίζ της με το περιβόητο πια «Barçagate», εξαιτίας του οποίου ενδέχεται να περάσει ένα σημαντικό διάστημα πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.
Αθώος ο σύλλογος, ένοχος ο «Μπάρτο»
Με την εμπειρία που μου δίνει η 20ετή (και πλέον) ενασχόληση με τα κοινά της Μπάρτσα (ως φίλαθλος αρχικά, ως δημοσιογράφος στη συνέχεια), νομίζω ότι δεν λαθεύω όταν χαρακτηρίζω τον Μπαρτομέου ως τον χειρότερο πρόεδρο όλων των εποχών στον σύλλογο.
Γιατί, προ της δεκαετίας του ’70, οι συνθήκες ήταν επί της ουσίας ερασιτεχνικές και, βεβαίως, τα χρήματα που κινούσε το ποδόσφαιρο, απείρως λιγότερα σε σχέση με την σύγχρονη εποχή.
Τουλάχιστον, το τελευταίο «αυτογκόλ» του Μπαρτομέου δεν στοιχίζει στην Μπαρτσελόνα, πέραν βεβαίως από το πληγωμένο πρεστίζ της. Η δικαστής Αλεχάντρα Χιλ άφησε προσωρινά ελεύθερους (χωρίς περιορισμούς ή μέτρα) τον Μπαρτομέου και το δεξί του χέρι, Τζάουμε Μασφερέρ, οι οποίοι πέρασαν το βράδυ της Δευτέρας στο κρατητήριο.
Η Μπαρτσελόνα, ως σύλλογος, απαλλάσσεται οποιασδήποτε κατηγορίας για την συγκεκριμένη υπόθεση. Και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού ο Μπαρτομέου και ο Μασφερέρ είναι ύποπτοι για κακοδιαχείρηση και διαφορά ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ του ταμείου της πολύπαθης Μπάρτσα;
Ο εκτελεστικός διευθυντής Όσκαρ Γκράου και ο επικεφαλής του νομικού τμήματος, Ρομάν Γόμεθ Πουντί, είχαν αφεθεί ελεύθεροι από την Δευτέρα και σήμερα Τρίτη (2/3) πήγαν κανονικά στην εργασία τους, σαν να μην συνέβη τίποτε.
Συνέβη όμως. Γιατί από τις 6 Ιουνίου του 2015, όταν ο Μπαρτομέου «πάτησε» στο τρεμπλ για να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές, η μετάβαση στη νέα εποχή, μετά την αποχώρηση των Τσάβι και Αντρές Ινιέστα, έγινε με τον πλέον λανθασμένο τρόπο.
Η απαραίτητη ανανέωση έγινε με εντελώς άστοχες επενδύσεις, τα 222 εκατομμύρια ευρώ του Νεϊμάρ πήγαν επί της ουσίας στα… σκουπίδια, ο σύλλογος για να μην χαλάσει το χατήρι των ποδοσφαιριστών εκτόξευσε τους μισθούς τους στα ουράνια (με αποτέλεσμα τα ετήσια έξοδα να φτάνουν σχεδόν τα έσοδα) και το πρότζεκτ της πλήρης ανακαίνισης του «Καμπ Νόου» πάγωσε εντελώς.
Στις 27 Οκτωβρίου του 2020, ο Μπαρτομέου υπέβαλε την παραίτησή του, για να μην φύγει (εντελώς) από την πίσω πόρτα, ύστερα από πρόταση μομφής εις βάρος της διοίκησής του. Την Κυριακή (7/3), οι εκλογές για τη νέα διοίκηση αποτελούν μια (μικρή) αχτίδα αισιοδοξίας για ένα καλύτερο αύριο, αν και ο διάδοχος του «Μπάρτο» (πιθανότατα ο Τζουάν Λαπόρτα) θα μπορέσει δικαιολογημένα να πει ότι «παρέλαβα καμμένη γη».
Όσο για τον… θυρωρό, όπως τον βάφτισαν ειρωνικά επειδή η εταιρεία του φτιάχνει ράμπες και σκάλες εισόδου στα αεροπλάνα; Όπως έστρωσε, θα κοιμηθεί. Και καλά να πάθει. Έστω και αν έχει ακόμα… θαυμαστές, όπως ο παρακάτω απίθανος τύπος που βρέθηκε έξω από τα δικαστήρια χθες το πρωί και του ζήτησε ως δώρο την… μάσκα του!
Πηγή: gazzetta.gr
