Η χρυσή φανέλα με το Νο 10, Μισέλ Πλατινί

Ο χαρισματικός μπαλαδόρος κατάφερε διαγράφοντας μια λαμπρή προσωπική πορεία στα γήπεδα να συμπεριληφθεί στην εκλεκτή ελίτ του πάνθεου της μπάλας ως ένας από τους κορυφαίους των κορυφαίων. Με τρεις συνεχόμενες Χρυσές Μπάλες στην πλούσια τροπαιοθήκη του (1983, 1984, 1985), ο Πλατινί χάραξε τη δική του διαδρομή στο ποδόσφαιρο, παραμένοντας ωστόσο ο μεγάλος χαμένος του Μουντιάλ, καθώς το υπέρτατο τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν περιλήφθηκε ποτέ στο παλμαρέ του. Ο φοβερός και τρομερός Γάλλος των Τρικολόρ και ο καλύτερος Bianconero της Γιουβέντους πέτυχε τέρματα με το τσουβάλι, 356 τον αριθμό, σήκωσε κούπες, έγινε ίνδαλμα της νέας γενιάς και ο αγαπημένος της εξέδρας. Παρά τα 41 γκολ του σε 72 διεθνή ματς με τα χρώματα της Γαλλίας ωστόσο και τα τρία συνεχόμενα Μουντιάλ που έφερε τους Τρικολόρ του (1978, 1982, 1986), ο Πλατινί δεν ευτύχησε να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο, αν και η συνεισφορά του ήταν τέτοια που η Γαλλία δεν θα προκρινόταν ξανά σε Παγκόσμιο Κύπελλο παρά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1998! Λίγοι παίκτες έχουν απολαύσει την απήχηση που είχε ο Πλατινί στα λαϊκά στρώματα, ο οποίος μετά την απόσυρσή του και τη δουλειά του ως προπονητής στον πάγκο της Γαλλίας, βρήκε τελικά τη θέση που του άξιζε ως πρόεδρος της UEFA…

Πρώτα χρόνια

Ο Μισέλ Φρανσουά Πλατινί γεννιέται στις 21 Ιουνίου 1955 στην κωμόπολη Ζοέφ της γαλλικής Λωραίνης ως γιος μιας οικογένειας ιταλών μεταναστών. Ο πατέρας του Άλντο ήταν επίσης επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και μάνατζερ αργότερα στην ομάδα της γειτονικής Νανσί, απ’ όπου κόλλησε το μικρόβιο του ποδοσφαίρου ο μικρός Μισέλ, που μεγάλωσε κυριολεκτικά μέσα στα γήπεδα. Αποφασισμένο να ακολουθήσει τα πατρικά βήματα, το 11χρονο φιντάνι γίνεται μέλος της τοπικής ομάδας της Ζοέφ, δείχνοντας τις πρώτες ριπές του ταλέντου του ως επιτελικός μέσος, μια θέση που θα σφράγιζε αργότερα με τις απαράμιλλες ικανότητές του. Όντας μάλιστα στην ακαδημία της Ζοέφ, πολλές ομάδες προσπάθησαν να τον αποκτήσουν, αν και ταλαιπωρήθηκε ως παιδί από τραυματισμούς χάνοντας έτσι την ευκαιρία να μαθητεύσει σε σαφώς γνωστότερα και καλύτερα ποδοσφαιρικά σχολεία. Το 1972 ωστόσο, ο 17χρονος Μισέλ αποκτιέται από τη Νανσί ως αναπληρωματικός, αν και η ομάδα δεν ήξερε ακόμα πως είχε χτυπήσει φλέβα χρυσού…

Ποδοσφαιρική καριέρα

Δεν θα του έπαιρνε φυσικά πολύ να φτάσει στη βασική ενδεκάδα, καθώς όλα τα χαρίσματα που θα τον έκαναν αργότερα θρύλο της στρογγυλής θεάς ήταν εκεί: η τεχνική του ικανότητα, ο έλεγχος της μπάλας και η δημιουργική του διάνοια! Σπεσιαλίστας στα φάουλ και δεινός σκόρερ, παρά το γεγονός ότι ήταν κυρίως δημιουργικός μέσος, ο Πλατινί θα αποδεικνυόταν τρομερός γκολτζής, με την ακρίβειά του στο σκοράρισμα να μένει παροιμιώδης ήδη από τις πρώτες στιγμές της καριέρας του.

Ενδεικτικό εδώ είναι το γεγονός ότι μόλις στην πρώτη του εμφάνιση με τα χρώματα της Νανσί σημειώνει χατ τρικ και από τον Μάιο του 1973 ξεκινά πια τις αναμετρήσεις ως βασικός. Αποτέλεσμα; Μέχρι να πάρει μεταγραφή το 1979, είχε 181 συμμετοχές και 98 τέρματα, την ίδια ώρα που χάρισε στη Νανσί το πρωτάθλημα της β’ κατηγορίας το 1975 και το 1978 την έστεψε κυπελλούχο Γαλλίας!

Εντωμεταξύ, το 1976 βοήθησε την εθνική Γαλλίας να φτάσει στα προημιτελικά των Ολυμπιακών Αγώνων, την ίδια στιγμή που στέφθηκε Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς της Γαλλίας και το 1976 και το 1977. Βασικό πια μέλος των Τρικολόρ, ο 23χρονος Πλατινί οδηγεί τη Γαλλία στο Μουντιάλ του 1978, αν και δεν καταφέρνει να σπάσει την κατάρα των Τρικολόρ με τα Μουντιάλ (είχαν να προκριθούν σε τελική φάση από το 1966!), βλέποντας την ομάδα του να παίρνει από τον πρώτο γύρο το εισιτήριο της επιστροφής, με την Ιταλία και την τροπαιούχο τελικά Αργεντινή να σφραγίζουν τη μοίρα της. Ο νεοφερμένος διασώθηκε ωστόσο από την κατακραυγή σκοράροντας κόντρα στην Αργεντινή, το πρώτο του μάλιστα γκολ στον κορυφαίο ποδοσφαιρικό θεσμό!

Ο μεσοεπιθετικός μετακινήθηκε κατόπιν στο γαλλικό μεγαθήριο της εποχής, τη Σεντ-Ετιέν, το 1979, γευόμενος προσωπικές και συλλογικές επιτυχίες τόσο εντός των τειχών όσο και στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Στα τρία χρόνια που παρέμεινε στη Σεντ-Ετιέν, σημείωσε 58 τέρματα σε 104 συμμετοχές, πανηγυρίζοντας το πρωτάθλημα Γαλλίας το 1981 και φέρνοντας την ομάδα του σε δύο απανωτούς τελικούς Κυπέλλου (1981,1982). Το 1981, όπως είχε κάνει εξάλλου τέσσερα χρόνια πριν εναντίον της Βουλγαρίας και όπως θα ξανάκανε και τέσσερα χρόνια αργότερα κατά της Γιουγκοσλαβίας, ο Πλατινί σκοράρει το γκολ της πρόκρισης στο Μουντιάλ του ’82 και εξασφαλίζει τη συμμετοχή των Τρικολόρ στον θεσμό: η θρυλική εκτέλεση φάουλ κόντρα στην Ολλανδία στο ματς του «Parc des Princes» του Παρισιού σφραγίζει την πρόκριση της Γαλλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982! Και βέβαια, παρά τη μοίρα της Γαλλίας στο Μουντιάλ της Ισπανίας, ποιος μπορεί να ξεχάσει τον μνημειώδη ημιτελικό στη Σεβίλλη μεταξύ Γαλλίας και Δυτικής Γερμανίας; Σε ένα από τα κλασικά ματς της ιστορίας του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, η φανέλα με το Νο 10 σκοράρει το πέναλτι της ισοφάρισης και επιδεικνύει την πλήρη γκάμα των οργανωτικών του ταλέντων! Παρά την ήττα της Γαλλίας στη διαδικασία των πέναλτι με 5-4, η εικόνα του αρχηγού Πλατινί να κρατά το χέρι του αναίσθητου Patrick Battiston καθώς μεταφέρεται με το φορείο εκτός γηπέδου αποτελεί την κορυφαία εξωαγωνιστική στιγμή του Μουντιάλ. Όσο για τη θρυλική αναμέτρηση, είναι η αγαπημένη στιγμή του Πλατινί στο ποδόσφαιρο παρά την πικρή ήττα…

Αν και το απόγειο της καριέρας του δεν θα ερχόταν πριν από τη μεταγραφή του στη μεγάλη κυρία των ευρωπαϊκών σαλονιών το 1982: η μετακίνησή του στη Γιουβέντους συνοδεύτηκε από διακρίσεις και έπαθλα βροχή, τόσο για τον ίδιο όσο και τη Γιούβε του! Το 1983 έκανε την αρχή στους τίτλους με το Κύπελλο Ιταλίας και παρά το γεγονός ότι η Γιουβέντους ηττήθηκε στον τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου (από το Αμβούργο), η πρώτη Χρυσή Μπάλα ήταν αναμφισβήτητα δική του. Μέχρι να κρεμάσει τα παπούτσια του το 1987, μέτρησε 147 συμμετοχές και 68 τέρματα για τη Γιούβε, πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα Ιταλίας, την κατάκτηση του European Cup, του UEFA Super Cup (αμφότερα το 1984), το Τσάμπιονς Λιγκ του 1985 στον καταραμένο τελικό του Χέιζελ κόντρα στη Λίβερπουλ (σκοράροντας μάλιστα το μόνο γκολ), το διηπειρωτικό την ίδια χρονιάς, αλλά και δύο ακόμα Χρυσές Μπάλες!

Με την εθνική Γαλλίας στο Ευρωπαϊκό του 1984 ο Πλατινί σημείωσε μάλιστα δύο τέλεια χατ τρικ (γκολ και με τα δύο πόδια και το κεφάλι!), σε μια απίστευτη απόδοση που κατέληξε με 9 γκολ σε πέντε ματς! Παρά το γεγονός ότι με τον Πλατινί στις τάξεις της η Γαλλία προκρίθηκε για τρίτη συνεχόμενη φορά στην τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, τώρα στα γήπεδα του Μεξικού το 1986, η Δυτική Γερμανία θα αποδεικνυόταν για άλλη μια φορά ο ζοφερότερος εφιάλτης της. Η καλύτερη φυσική κατάσταση των Πάντσερ και η διαφορετική ποδοσφαιρική τους προσέγγιση εξασφάλισε άλλη μια νίκη στα ημιτελικά, αν και ήταν η «Μαγική Τετράδα» των Πλατινί, Giresse, Tigana και Luis Fernandez που άφησε το χνάρι της βαθιά χαραγμένο στη μνήμη των φιλάθλων! Η τετράδα ξεχώρισε τόσο στο ματς με την Ιταλία όσο και στον αξέχαστο αγώνα της προημιτελικής φάσης με τη Βραζιλία, την αναμέτρηση που ο ίδιος ο Πελέ χαρακτήρισε ως το «Ματς του Αιώνα»!

Και όπως ήταν φυσικό, ο Πλατινί βρήκε δίχτυα και στους δύο αγώνες, με το τέρμα που σημείωσε μάλιστα κατά της Σελεσάο, το 41ο γκολ του σε διεθνές ματς, να έρχεται τη μέρα που έκλεινε το 31ο έτος της ηλικίας του. «Αν τα Παγκόσμια Κύπελλα διοργανώνονταν κάθε χρονιά μεταξύ 1982 και 1986», σχολίασε χρόνια αργότερα ο μεγάλος γκολτζής, «τότε η Γαλλία θα είχε κατακτήσει τα δύο από τα τρία»… Ο Πλατινί αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο το 1987, σε ηλικία 32 ετών, έχοντας σκοράρει 312 γκολ σε 580 επίσημα παιχνίδια και 41 γκολ σε 75 διεθνή ματς με τη Γαλλία, επίδοση ρεκόρ μέχρι το 2007!

Προπονητής και παράγοντας

Ο μεγάλος Πλατινί δεν θα μπορούσε να μείνει μακριά από τη στρογγυλή θεά, υπηρετώντας τη από το 1988 από τη θέση του προπονητή της εθνικής Γαλλίας, την οποία οδήγησε σε μια εντυπωσιακή σειρά 19 αήττητων εμφανίσεων! Το 1991 ψηφίστηκε ως Προπονητής της Χρονιάς, παραιτήθηκε ωστόσο μόλις την επόμενη χρονιά όταν η Γαλλία αποκλείστηκε από τη προκριματική φάση των ομίλων του Ευρωπαϊκού. Αμέσως μετά ανέλαβε διευθυντικές θέσεις στη FIFA και ήταν ο ιθύνων νους πίσω από την οργανωτική επιτροπή για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας το 1998. Από το 2002 υπηρέτησε ως μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της FIFA, αναλαμβάνοντας ηγετικά καθήκοντα σε μια σειρά από υποεπιτροπές. Η πολύ καλή του δουλειά για το διεθνές ποδόσφαιρο αναγνωρίστηκε τον Ιανουάριο του 2007, όταν εκλέχτηκε πρόεδρος της UEFA. Τον Μάρτιο του 2011 επανεκλέχτηκε στη δεύτερη θητεία του.

Σε αναγνώριση της σπουδαίας ποδοσφαιρικής καριέρας του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής που ο γαλλικός αθλητικός Τύπος συνήθιζε να αποκαλεί «Βασιλιά», δεν θα μπορούσε να μην περιληφθεί τόσο στο βρετανικό Football Hall of Fame το 2008 και στο ιταλικό το 2011…

Δείτε όλα τα πρόσωπα που φιλοξενούνται στη στήλη «Πορτραίτα» του newsbeast.gr