Συμπληρώνονται σήμερα 26 χρόνια από τον τελικό του Χέιζελ και τα γεγονότα που προηγήθηκαν του αγώνα και στοίχισαν τη ζωή σε 39 φιλάθλους της Γιουβέντους. Στις Βρυξέλλες γράφτηκε μια από τις πιο μαύρες σελίδες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και τα επεισόδια που ξεκίνησαν οι οπαδοί της Λίβερπουλ πριν την αναμέτρηση ήταν η αιτία να αφήσουν την τελευταία τους πνοή 39 άνθρωποι που είχαν εισιτήριο στον τομέα «Ζ».
Στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών του 1985 υπήρχαν και κάποιοι Έλληνες στο γήπεδο. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο Γιάννης Σκόκας που είχε ταξιδέψει στις Βρυξέλλες αποκλειστικά για να παρακολουθήσει τη γιορτή του ποδοσφαίρου, θυμάται τις στιγμές πριν καταλήξει σε τραγωδία. Ακολουθεί η συνέντευξή του που δόθηκε στην Πανελλήνια Λέσχη Φίλων Γιουβέντους (gruppogreco.blogspot.com), του επίσημα αναγνωρισμένου club της «Μεγάλης Κυρίας» στην Ελλάδα.

– Πώς ένας Έλληνας φίλαθλος βρέθηκε σε έναν τελικό μεταξύ της Γιουβέντους και της Λίβερπουλ;
Ένας συγγενής μου είχε επαγγελματική συνεργασία με κάποιους Ιταλούς. Εκείνοι του έκαναν την πρόταση να πάρει τους φίλους του από την Ελλάδα. Έτσι, μαζί με τους Ιταλούς, παρέα, βρεθήκαμε και εμείς στο Χέιζελ.
– Είχατε κάποια συμπάθεια μεταξύ των δύο αντίπαλων ομάδων;
Εμείς ήμασταν ουδέτεροι. Πήγαμε ως φίλαθλοι του ποδοσφαίρου.
– Λογικά θα ήταν η πρώτη σας φορά που βρισκόσασταν σε έναν τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών;
Ναι, ήταν η πρώτη φορά.
– Περιγράψτε μας την ατμόσφαιρα που επικρατούσε εκείνη τη μέρα. Πηγαίνοντας στις Βρυξέλλες, μέσα στο γήπεδο…
Τίποτα δεν προδίκαζε αυτό που θα ακολουθούσε. Όλα έδειχναν μια χαρά. Ορισμένες ακρότητες των Εγγλέζων στις κεντρικές πλατείες, αλλά στην ουσία, τίποτα τόσο σοβαρό. Μας περιέγραψαν κάποια επεισόδια στο μετρό, δεν τα είδαμε εμείς αυτά, από πληροφόρηση ό,τι είχαμε μάθει.
– Όταν μπήκατε στο γήπεδο είχαν διαδραματισθεί τα τραγικά γεγονότα;
Τίποτα. Το παραμικρό.
– Ήσασταν δηλαδή μάρτυρας όσων ακολούθησαν;
Ναι, ναι.
– Ποια είναι η πρώτη εικόνα που σας έχει απομείνει από εκείνη τη βραδιά;
Κατ’ αρχήν, θα πρέπει να πω πως τα εισιτήριά μας ήταν διακεκριμένα, δηλαδή στους επισήμους. Ό,τι έγινε, έγινε στη δεξιά εξέδρα όπως βλέπαμε εμείς. Στην εξέδρα των φθηνών εισιτηρίων. Εκεί, στη συντριπτική πλειοψηφία ήταν Ιταλοί. Όλα άρχισαν όταν κάποιοι Άγγλοι, μεθυσμένοι με μπουκάλια στα χέρια, κινήθηκαν εναντίον τους. Επιχείρησαν να επιτεθούν στους Ιταλούς. Αρχικά, δεν ήταν πολλοί. Όχι περισσότεροι από πενήντα. Έγιναν κάποια επεισόδια, υποχώρησαν οι Ιταλοί και σε αυτό το σημείο θα πρέπει να μιλήσουμε για τη μεγάλη ευθύνη της βελγικής αστυνομίας που δεν υπήρχε εκεί και δεν πρόλαβε τα γεγονότα πριν καν αρχίσουν. Οι Ιταλοί για να αποφύγουν την επίθεση, οπισθοχωρούσαν και ξαφνικά βρέθηκαν στον τοίχο. Με την πίεση, ο τοίχος υποχώρησε και άρχισαν να πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλον από ασφυξία. Όλα αυτά δεν μπορούσες να τα καταλάβεις από την απόσταση που μας χώριζε. Εγώ έφυγα από τη θέση μου, κινήθηκα προς εκείνη την πλευρά και άρχισα να ρωτάω. Στην αρχή μου έλεγαν πέντε νεκροί. Δέκα νεκροί. Δεκαπέντε νεκροί. Θυμάμαι πως φτάσαμε τους 29. Κάπου εκεί άρχισε η διαδικασία από τα σωστικά συνεργεία και απομακρύνθηκα.
– Ποια ήταν η αρχική εικόνα που έδειχνε το γήπεδο μετά τα όσα συνέβησαν;
Ήταν σαν να μην είχε γίνει τίποτα.
– Δεν είχαν στηθεί αυτοσχέδια ιατρεία; Δεν ακούγατε σειρήνες ασθενοφόρων;
Όχι, όχι. Μετά άρχισε να μπαίνει η αστυνομία στο γήπεδο με άλογα και λυκόσκυλα. Τότε άρχισε να πηγαινοέρχεται και κόσμος. Κάπου τότε έκαναν την εμφάνισή τους και τα πρώτα νοσοκομειακά. Τα φορεία περνούσαν μέσα από το γήπεδο και τότε κατάλαβαν όλοι πως κάτι πολύ τραγικό είχε συμβεί.
– Θυμάστε πόση ώρα καθυστέρησε να αρχίσει το παιχνίδι;
Πρέπει να ήταν περίπου μιάμιση με δύο ώρες. Αν θυμάμαι καλά.
– Αυτό το διάστημα, ο κόσμος πώς αντιδρούσε;
Εκεί που ήμασταν εμείς, δε συνέβη το παραμικρό. Συνυπήρχαν Άγγλοι και Ιταλοί. Συζητούσαν και δεν ήταν λίγοι αυτοί που προέτρεπαν τον κόσμο να φύγει από το γήπεδο. Και η δική μας η παρέα, οι Ιταλοί, μας έλεγαν να φύγουμε.
– Ανακοίνωναν από τα μεγάφωνα τα ονόματα των νεκρών ή κάτι σχετικό;
Δεν το ενθυμούμαι. Ίσως επειδή δε γνώριζα τη γλώσσα, να έγινε κάτι τέτοιο και να μην το έχω συγκρατήσει ή αντιληφθεί.
– Πότε το πληροφορήθηκε ο υπόλοιπος κόσμος;
Μια ώρα μετά τα όσα διαδραματίστηκαν, οι αρχηγοί των δύο ομάδων, ο Σιρέα και ο Νιλ, μίλησαν στο μικρόφωνο πως το παιχνίδι θα γίνει κανονικά. Τότε έμαθε και ο κόσμος τι είχε πραγματικά συμβεί.
– Οι πρώτες αντιδράσεις;
Υπήρχε παγωμάρα. Δε ζητωκραύγαζε κανείς. Οι σημαίες δεν ανέμιζαν…
– Εσείς πώς νιώσατε;
Ήταν συγκλονιστικό.
– Παρόλα αυτά το παιχνίδι άρχισε…
Μετά από όλα αυτά, το παιχνίδι έμοιαζε με φιλικό. Σαν μια τυπική διαδικασία. Ούτε πάθος, ούτε τίποτα.
– Πιστεύετε πως εάν δε γινόταν ο τελικός, τα πράγματα μπορεί να ήταν ακόμη χειρότερα;
Ναι. Ήταν οξυμένη ατμόσφαιρα.
– Θα ζητούσαν εκδίκηση οι φίλοι της Γιουβέντους…
Ακριβώς. Κάποια στιγμή, μάλιστα, στο ημίχρονο, μπήκαν κάποιοι Ιταλοί στο γήπεδο με καδρόνια στα χέρια. Δεν υπήρχαν κιγκλιδώματα, είχαν όλα καταστραφεί και άρχισαν να επιτίθενται στους Εγγλέζους στην απέναντι πλευρά. Η βελγική αστυνομία αντέδρασε και έγιναν συμπλοκές που είχαν ως αποτέλεσμα να επιστρέψουν οι Ιταλοί στην κερκίδα τους.
– Παντού επεισόδια, δηλαδή…
Και μετά το παιχνίδι έγιναν επεισόδια. Υπήρχε τάση ρεβανσισμού. Είχαν χάσει τόσους ανθρώπους. Εν τω μεταξύ, ο Εγγλέζοι είχαν καταναλώσει πολύ αλκοόλ. Θυμάμαι πως όταν βγαίναμε από το γήπεδο, μπουκάλια περνούσαν ξυστά από το μέρος μας. Τα πετούσε ο ένας στον άλλον.
– Εσείς φύγατε το ίδιο βράδυ από την πόλη;
Το ίδιο βράδυ. Ταξιδέψαμε με αεροπλάνο. Υπήρχε παντού αστυνομία. Φύγαμε από τις Βρυξέλλες και πήγαμε στο Τορίνο. Περίπου μια ώρα μετά τον αγώνα. Ήμασταν το πρώτο αεροπλάνο που έφτασε στην Ιταλία και όταν προσγειωθήκαμε, ήρθαν οι δημοσιογράφοι. Ήταν περισσότεροι από τους επιβάτες του αεροπλάνου. Εν συνεχεία, από το Τορίνο πήγαμε Ρώμη και από εκεί στο Μπάρι.
– Το Τορίνο ήταν βυθισμένο στο πένθος…
Ολόκληρη η Ιταλία. Και στο Βορρά και στο Νότο. Παντού.
– Ας επιστρέψουμε λίγο στο γήπεδο. Πριν αρχίσουμε τη συνέντευξη, μου μιλήσατε για ένα πολύ κακό στάδιο…
Πολύ κακό. Αναχρονιστικό θα έλεγα. Για να καταλάβετε, εμείς για να μπούμε στην εξέδρα των επισήμων, περνούσαμε μέσα από ένα συρματόπλεγμα. Υπήρχαν κάποιοι στοιχειώδεις έλεγχοι στην είσοδο των θυρών. Στην ουσία τίποτα. Στις εξέδρες που ήταν φτιαγμένες από κάτι πλάκες, ήταν φυτεμένο χορτάρι!
– Η απόλυτη εγκατάλειψη δηλαδή…
Ναι, ναι. Πολύ παλιό. Αναχρονιστικό.
– Το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης ανήκει στην αστυνομία;
Κεφαλαιώδης η ευθύνη της. Φάνηκε πως ήταν απροετοίμαστη για ένα τέτοιο γεγονός. Βέβαια, βέβαια, μεγάλη ευθύνη. Δεν έκανε τίποτα.
– Στην εξέδρα που ξέσπασαν τα επεισόδια δεν υπήρχαν αστυνομικοί;
Όχι. Κανείς. Ανέβηκαν κάποιοι προς το τέλος, αλλά είχε γίνει το κακό. Από πενήντα Άγγλους μεθυσμένους.
– Μετανιώσατε που πήγατε στον αγώνα;
Δε μετάνιωσα. Ήταν βέβαια μια άσχημη εμπειρία. Τραυματική, θλιβερή αλλά όπως και να το κάνουμε ήταν μια εμπειρία ζωής.
– Από τότε έχετε ξαναπάει στο γήπεδο;
Βέβαια, βέβαια…
– Δε σας φόβισαν τα γεγονότα…
Όχι. Παρακολουθώ τον αθλητισμό και δεν πηγαίνω πλέον λόγω ηλικίας. Παλιότερα πήγαινα κάθε Κυριακή. Παντού. Ποδόσφαιρο, μπάσκετ. Όπου γύριζε μπάλα ήμουν μέσα…
– Θυμάστε καμιά φορά εκείνη τη βραδιά.
Πολλές φορές. Και με τον κουνιάδο μου όταν συναντιόμαστε το θυμόμαστε.
– Το εισιτήριο του αγώνα το κρατήσατε ή δε θέλατε να σας θυμίζει τα όσα ζήσατε;
Το είχα κρατήσει. Το είχα για πολλά χρόνια. Κάποια στιγμή όμως το έχασα…
– Επιστρέψατε αεροπορικώς μας είπατε. Μαζί με την παρέα σας;
Ναι, με τους Έλληνες και με του Ιταλούς.
– Η οικογένειά σας ήξερε πως ήσασταν στο γήπεδο.Πώς ενημερώθηκε από εσάς;
Τους πήρα τηλέφωνο τα ξημερώματα της Πέμπτης. Από το αεροδρόμιο του Τορίνο. Θυμάμαι στους τηλεφωνικούς θαλάμους είχαν σχηματιστεί ατελείωτες ουρές. Όλοι ήθελαν να πάρουν τους δικούς τους ανθρώπους.

Πηγή: gruppogreco.blogspot.com