Δεκαεννιά χρόνια καριέρας. Περισσότερες από 580 συμμετοχές και 218 γκολ με συλλόγους και εθνικές. Πέρασμα από κοτζάμ Bundesliga (Άιντραχτ Φρανκφούρτης). Ομάδες που καθοδηγήθηκαν-βασίστηκαν-χτίστηκαν πάνω του! Τα… μισά από αυτά θα ήταν (και έχουν αποδειχθεί σε πάμπολλες περιπτώσεις) αρκετά για να χαρίσουν ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ έναν τίτλο!
Όχι πως ο Νίκος Λυμπερόπουλος θα τον χρειαζόταν για να αποδείξει ότι είναι από τους μεγαλύτερους επιθετικούς που έχουν στολίσει τα ελληνικά γήπεδα. Από αυτούς που θαρρείς… κατά λάθος -και για κακή (ποδοσφαιρική) τους τύχη- γεννήθηκαν εδώ. Αλλά για να αφήσει χωρίς (έστω της πλάκας) επιχειρήματα όσους μετρούν την ποιότητα με τις κούπες (και μόνο).
Όλων εκείνων που -ελαφρά τη καρδία- βρίσκουν πατήματα για να κολλήσουν τη ρετσινιά του «loser» στα πρωταθλήματα που (δεν) σήκωσε. Στους τρεις τελικούς Κυπέλλου (με τον Παναθηναϊκό το 1998 και το 1999 και με την ΑΕΚ το 2006), όπου Πανιώνιος και Ολυμπιακός (δις) τον έστειλαν με το κεφάλι σκυμμένο στα αποδυτήρια.
Αλλά και όλων αυτών που θα είχαν… σιγήσει, αν δεν υπήρχε η Ριζούπολη το 2003 (στο πρωτάθλημα όπου αναδείχθηκε και πρώτος σκόρερ). Ο… Ιωνικός το 2005 (όταν και μαζί με τον Κατσουράνη πήγαν σχεδόν μόνοι να κάνουν την ΑΕΚ πρωταθλήτρια). Ή αν ο Ρομάν Βάλνερ δεν είχε παίξει 78 (αντικανονικά) λεπτά στο παιχνίδι της Καλαμαριάς με τον Ολυμπιακό το 2008.
Και να τώρα που ο Νίκος Λυμπερόπουλος έχει -την τελευταία του ίσως- ευκαιρία να (τους) χορέψει όλους αυτούς… Καλαματιανό! Διότι η κούπα που θα διεκδικήσει το Σάββατο απέναντι στον Ατρόμητο (και στην οποία θα έχει συμβάλλει καθοριστικά με τα δύο… νέα γκολ απέναντι στον Παναθηναϊκό) δεν χωράει, ούτε σβήνει την απογοήτευση όσων έχασε στην -πλούσια από συγκινήσεις- καριέρα του. Θα είναι, όμως η (ελάχιστη έστω) ανταμοιβή για το μοναδικό ίσως ποδοσφαιριστή που δημιούργησε διλήμματα (κλάση ή ήθος) για το τι να πρωτοθαυμάσεις σε αυτή…
Πηγή: sportfm.gr
