Ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έβγαλε ποτέ η Βραζιλία και ίσως ο πιο αυτοκαταστροφικός ποδοσφαιριστής στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής.
Ο λόγος για τον Αντριάνο Λέιτε Ριμπέριο ή αλλιώς «Ο Αυτοκράτορας» που στα μέσα της δεκαετίας του 2000 είχε κάνει όλο τον κόσμο να παραμιλά για αυτόν.
Ο Αντριάνο ξεκίνησε την καριέρα του στην Φλαμένγκο την σεζόν 2000 /2001 και σε ηλικία 18 ετών. Όπως ήταν φυσιολογικό ένας νεαρός, θηριώδης σέντερ φορ από την Βραζιλία θα τράβαγε τα βλέμματα των ομάδων της Ευρώπης. Έτσι και έγινε με την Ίντερ να βγάζει από τα ταμεία της περίπου 13 εκατομμύρια ευρώ το καλοκαίρι του 2001 για να τον κάνει δικό της.
Το πρώτο εξάμηνο εκείνης της σεζόν το πέρασε στον πάγκο ή εκτός αποστολής καθώς σημείωσε μόλις 1 γκολ σε 8 συμμετοχές. Αυτό οδήγησε στον δανεισμό του στην Φιορεντίνα για το υπόλοιπο της σεζόν αλλά και εκεί δεν εντυπωσίασε σκοράροντας 5 φορές σε 15 ματς.
Το καλοκαίρι του 2002 δίχως να έχει θέση στο ρόστερ της Ίντερ πωλήθηκε για περίπου 14,5 εκατομμύρια ευρώ στην Πάρμα. Έμεινε στον Ιταλικό Βορρά για μιάμιση σεζόν δείχνοντας σε όλους το πλούσιο ταλέντο του. Ο Βραζιλιάνος στράικερ σκόραρε 26 γκολ σε 45 συμμετοχές.
Η εντυπωσιακή παρουσία του στην Πάρμα «ανάγκασε» την Ίντερ να ξοδέψει άλλα περίπου 23,5 εκατομμύρια ευρώ τον χειμώνα του 2004 για να τον φέρει πίσω στο Μιλάνο.
Την επόμενη σεζόν ήταν εκπληκτικός σκοράροντας 28 γκολ σε 37 ματς για την Ίντερ. Παράλληλα εκείνη την σεζόν κατέκτησε και τον πρώτο του τίτλο με τους «νεραντζούρι» το κύπελλο Ιταλίας. Τις επόμενες δύο σεζόν οι αποδόσεις του άρχισαν να πέφτουν έχοντας συνολικά σε 72 ματς 23 γκολ 18 ασίστ.
Ωστόσο, ήταν ακόμη ένα πολύ σημαντικό γρανάζι στην «μηχανή» της Ίντερ καθώς εκείνες τις σεζόν έκαναν «τρεμπλ» κατακτώντας όλους τους τίτλους της Ιταλίας την σεζόν 2005/2006.
Το καλοκαίρι του 2004 η Βραζιλία με ηγέτες τους Ροναλντίνιο και Αντριάνο, απουσίαζε ο Ρονάλντο, κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα με τον στράικερ της Ίντερ να σκοράρει 7 γκολ και να κερδίζει και το χρυσό παπούτσι της διοργάνωσης.
Τον Μάϊο του 2009 υπέγραψε συμβόλαιο ενός έτους με την Φλαμένγκο, την ομάδα στην οποία ξεκίνησε την καριέρα του. Η επιστροφή στην πατρίδα του έκανε καλό καθώς σε 30 ματς σκόραρε 19 γκολ ενώ κατέκτησε και το πρωτάθλημα Βραζιλίας.
Το επόμενο καλοκαίρι επέστρεψε στην Ιταλία αλλά για χάρη της Ρόμα, μία απόφαση που αποδείχτηκε λανθασμένη. Ήταν κάτοικος Ρώμης μόλις για επτά μήνες καθώς τον Μάρτιο του 2011 η Ρόμα τερμάτισε το συμβόλαιο του.
Μετά την Κορίνθιανς επέστρεψε και πάλι στην Φλαμένγκο για σχεδόν τρεις μήνες πριν τον αποδεσμεύσουν. Μένοντας για ενάμιση χρόνο εκτός γηπέδων τον Ιανουάριο του 2014 υπέγραψε για την Ατλέτικο Παραναένσε. Ούτε εκεί μακροημέρευσε καθώς και πάλι αποδεσμεύτηκε μετά από τρεις μήνες. Τελευταίος σταθμός της καριέρας του ήταν η Μαϊάμι Γιουνάιτεντ στην οποία έμεινε για περίπου τέσσερις μήνες μέχρι που στις 28 Μαΐου του 2016 ανακοίνωσε την απόσυρση του από τα γήπεδα.
Ο θάνατος του πατέρα του και ο αλκοολισμός
Πολλοί είναι, άλλωστε, εκείνοι που ανησυχούν αν έχουν χειροτερέψει η ψυχολογική του κατάσταση και το πρόβλημα αλκοολισμού, που, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος, αντιμετωπίζει.
Βίντεο που κυκλοφορούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δείχνουν τον Αντριάνο να κρατά μια μπίρα και να συνοδεύεται από άλλους σε μια βραζιλιάνικη φαβέλα. Ο πρώην αστέρας του ποδοσφαίρου φαίνεται, επίσης, να παραπαίει σε ορισμένα σημεία και να κάνει χειρονομίες.
Η πιο πρόσφατη εμπλοκή του με τον Νόμο, αφορούσε τον πυροβολισμό μιας γυναίκας που καθόταν στο διπλανό κάθισμα του αυτοκινήτου του, κατά την αναχώρησή τους από κέντρο διασκέδασης.
θάνατος του πατέρα του, ο οποίος ήταν το πρότυπό του, άλλαξε τη ζωή του για πάντα. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, το ποτό έγινε το καταφύγιό του, αν και αναγνωρίζει τον πόνο που του προκαλεί και το αυτοκαταστροφικό σπιράλ στο οποίο βρίσκεται: «Έχω την εμμονή να χαραμίζω τη ζωή μου» παραδέχεται ο ίδιος.
Η δημόσια και η ιδιωτική του ζωή αποτελούσαν μόνιμα θέμα στον ιταλικό Τύπο, γεγονός που τελικά τον οδήγησε πίσω στη Βραζιλία, αναζητώντας την ανωνυμία στους δρόμους όπου μεγάλωσε.
«Όταν δραπέτευσα από την Ίντερ κι έφυγα από την Ιταλία, ήρθα να κρυφτώ στη φαβέλα» διηγείται. Στην κοινότητά του, ο Αντριάνο βρήκε την πίστη και τη σιωπή που χρειαζόταν, κάτι που, όπως λέει, η ζωή στο ποδόσφαιρο δεν μπορούσε να του προσφέρει.
«Με φωνάζουν “Αυτοκράτορα”, για φαντάσου. Ένα παιδί που έφυγε από τη φαβέλα να λαμβάνει το προσωνύμιο ”Αυτοκράτορας”. Πώς να το εξηγήσεις αυτό; Δεν το καταλάβαινα μέχρι σήμερα. Ίσως να έχω κάνει κάποια πράγματα καλά, τελικά. Πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει γιατί εγκατέλειψα τη δόξα των γηπέδων για την παλιά μου γειτονιά και για να πίνω μέχρι να μην έχω συνείδηση. Διότι από ένα σημείο κι έπειτα, αυτό ήταν που ήθελα – και είναι μία απόφαση από εκείνες που δύσκολα μπορείς να αναστρέψεις» περιγράφει ο Αντριάνο.
