20 Μαΐου 2020. Η 34χρονη Ιωάννα πηγαίνει στη δουλειά της στην Καλλιθέα. Μπαίνοντας στην είσοδο της πολυκατοικίας μιας γυναίκα, που φόραγε περούκα, μάσκα και ήταν κρυμμένη, της ρίχνει βιτριόλι. Η θύτης κατηγορείται σήμερα για «απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση».

Δέκα μήνες μετά η Ιωάννα, που δεν έχει σταματήσει στιγμή να παλεύει για τη ζωή της, δίνει την πρώτη της συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και την Σόνια Καζόνι.

Μιλάει για όσα θυμάται από εκείνη τη μέρα που της άλλαξε μια για πάντα στη ζωή.

«Η πιο δυνατή ανάμνηση που έχω είναι αυτή η έντονη, βαριά χημική μυρωδιά όταν έπεσε πάνω μου, στο πρόσωπό μου, ένα παχύρρευστο υγρό. Κατάλαβα αμέσως πως ήταν κάποιο οξύ. Δεν μπορώ να ξεχάσω τον αφόρητο πόνο που ένιωσα και τον μεγάλο πανικό που με κατέβαλε […] Φώναζα “Βοηθήστε με, καίγομαι, πεθαίνω”. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να αντέξω, να παλέψω για να μη χάσω τις αισθήσεις μου» λέει σύμφωνα με tanea.gr.

H Ιωάννα αδυνατούσε να καταλάβει τι της είχε συμβεί. Στο πλευρό της η γιατρό της Μαρία Καλοφώνου.

«Η κ. Καλοφώνου είναι πάντα λιγομίλητη. Στις πρώτες μας συζητήσεις, πήρα μια βαθιά ανάσα και βρήκα το θάρρος να τη ρωτήσω όλα αυτά που στριφογυρνούσαν συνεχώς στο μυαλό μου. Η ερώτηση ήταν: Τι είναι αυτό που μου έχει συμβεί, αν θα κάνω κάποιο χειρουργείο και πότε θα μπορέσω να πάω στο σπίτι μου. Μέχρι τότε πίστευα αφελώς πως σε 2-3 εβδομάδες θα γίνω καλά και θα βγω, δεν είχα καμία εικόνα της πραγματικότητας. Θυμάμαι πως μου είπε: “Αυτό που έχεις πάθει είναι πολύ σοβαρό, αυτό που σου έκαναν είναι πολύ κακό. Εγώ δεν είμαι εδώ για να εξετάσω το πώς και το γιατί συνέβη, εγώ είμαι εδώ για να γίνεις καλά. Θα πρέπει να οπλιστείς με υπομονή και να προετοιμαστείς για πολλά χειρουργεία”». Στα λόγια της αυτά, θυμάμαι, μου κόπηκε η ανάσα» λέει.

Και συνεχίζει: «Ρωτούσα τη γιατρό μου για ποιο λόγο δεν μπορούν να επουλωθούν τα τραύματα και μου έλεγε: “Έχεις εγκαύματα ολικού πάχους”. Δεν αντιλαμβανόμουν τι είναι αυτό, δεν είχα ιατρικές γνώσεις. Για να το καταλάβω μου εξηγούσε: “Όταν κάτι καίγεται, χάνεται για πάντα, εξαφανίζεται… Δεν μπορείς να έχεις το ίδιο δέρμα ξανά”».

Η 34χρονη αναφέρεται στην πρώτη στιγμή που ένιωσε ανακούφιση.

«Η πρώτη στιγμή που ένιωσα πολύ μεγάλη ανακούφιση ήταν η στιγμή της σύλληψης της γυναίκας που μου προκάλεσε αυτό το κακό. Κι αυτό δεν είχε να κάνει τόσο με το πρόσωπο της συγκεκριμένης, αλλά πως επιτέλους μέσα μου ηρέμησα γιατί η ένοχος δεν μπορεί πια να με βλάψει. Μέχρι τότε ζούσα με αυτό τον φόβο. Σκεφτόμουν την πόρτα να ανοίγει και να μπαίνει μέσα για να με σκοτώσει. Μέχρι να συλληφθεί ζούσα με διαρκή φόβο».