Οργή, θυμό και απογοήτευση νιώθουν οι μητέρες των δολοφονημένων γυναικών κάθε φορά που μια γυναίκα χάνει τη ζωή της από τα χέρια συντρόφου της. Τα ίδια συναισθήματα ένιωσαν και στο άκουσμα της δολοφονίας της 40χρονης μητέρας στο Μενίδι.
«Ξανά η πληγή ματώνει. Αιμορραγεί. Ξαναζώ τη δολοφονία του παιδιού μου», λέει η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη.
«Θα ακολουθήσουνε πάρα πολλές. Δεν βλέπεις πόσες γυναικοκτονίες, πόση ανευθυνότητα, πόση ολιγωρία, πόση ανεπάρκεια; Μόνο άμα γίνει κάτι τερατώδες και εγκληματικό αναζητούμε τις ρίζες του κακού και βγάζουμε τους επιστήμονες στις οθόνες και λένε και λένε…», ανέφερε η Κούλα Αρμουτίδου.
«Τι φταίει; Γιατί έγινε ακόμα μία φορά; Αναπάντητα τα γιατί, τα ρημάδια. Ξαναζούμε το ίδιο. Ξαναζώ τη δολοφονία του παιδιού μου. Και εγώ και οι άλλες οι μαμάδες. Δεν πρόκειται να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε, δεν πρόκειται να σταματήσουμε να προσπαθούμε. Όλοι μαζί μπορούμε. Ο καθένας μόνος του δεν μπορεί τίποτα», είπε η μητέρα της Ερατούς, που δολοφονήθηκε από τον εν διαστάσει σύζυγό της με μια καραμπίνα όσο το παιδί τους κοιμόταν στο διπλανό δωμάτιο.
«Είναι αφόρητος ο πόνος. Κάθε φορά που ακούμε μας ξύνουν την πληγή. Πάρ’ το ξανά από την αρχή, συμβαίνουν αυτά… Ξανά η πληγή ματώνει. Αιμορραγεί που λέμε εμείς. Οργή; Θυμός; Θυμώνουμε με την πολιτεία, θυμώνω με τις ποινές, με τους νόμους. Τα ισόβια να είναι ισόβια. Να αλλάξουμε τις λέξεις διαφορετικά», είπε η Ρόζα Φωτιάδου, μητέρα της Σοφίας Σαββίδου, που δολοφονήθηκε από τον σύντροφό της.
