Ο σούπερ σταρ αριστερός πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας

Ο αντισυμβατικός πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναδύθηκε στην εγχώρια πολιτική σκηνή με βήματα αργά και σταθερά, που έλκουν την καταγωγή τους ήδη από τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Ο λαός τον γνώρισε βέβαια το 2006, όταν κατέβηκε στον στίβο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ως υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας με το γνώριμο χαλαρό του στιλ: χωρίς γραβάτα και «στήσιμο», ήταν σαν τη μύγα μες στο εκλογικό γάλα! Όσο για την υπόσχεση που έδινε το προεκλογικό του σλόγκαν «Μπαίνουμε στο παιχνίδι», ο cool Αλέξης φαινόταν να το εννοεί και μάλλον είχε δίκιο. Σούπερ σταρ σήμερα της ευρωπαϊκής Αριστεράς και ελπίδα για την αναβίωσή της στη Γηραιά Ήπειρο, το άστρο του συνεχίζει να ανατέλλει συγκεντρώνοντας τόσο σφοδρή πολεμική όσο και ευρεία λαϊκή απήχηση. Για τους πολιτικούς του αντιπάλους παραμένει σταθερά ο ανώριμος καταληψίας και πρόεδρος του 15μελους, την ίδια στιγμή που για τους ψηφοφόρους του αποτελεί τη φρέσκια και ανατρεπτική ματιά στα πολιτικά πράγματα που δεν φοβάται να συγκρουστεί με το κατεστημένο…

Πρώτα χρόνια

Ο Αλέξης Τσίπρας γεννιέται στις 28 Ιουλίου 1974 στην Αθήνα και φοιτά στο Πολυκλαδικό Λύκειο Αμπελοκήπων. Ενεργός πολιτικά ήδη από πιτσιρικάς, το 1988 θα βρει το ήπιων τόνων αγόρι ενταγμένο στην ΚΝΕ, όταν και θα αναδειχθεί σε ηγετική φιγούρα του μαθητικού κινήματος. Ήταν στο κύμα καταλήψεων του 1990-1991 που με τη στρωτή και ήρεμη φωνή του μετατράπηκε σε υπερασπιστή των δικαιωμάτων της μαθητιώσας νεολαίας, όταν και θα κάνει την πρώτη του επίσημη τηλεοπτική εμφάνιση: ο Τσίπρας συμμετέχει ως ένα από τα προβεβλημένα στελέχη των σχολικών κινητοποιήσεων μιλώντας πράα αλλά μαχητικά για τα φλέγοντα ζητήματα του σχολικού κινήματος.

Πλάι στις σχολικές υποχρεώσεις αλλά και την αναζήτηση πολιτικής ταυτότητας, ο μαθητής Τσίπρας ερωτεύεται τη μετέπειτα σύντροφο της ζωής του Μπέτυ (Περιστέρα): είναι η αρχή ενός ειδυλλίου που θα κατέληγε στον γάμο και την οικογενειακή ζωή. Όσο για τον παιδικό του ήρωα, δεν ήταν άλλος από τον Τσε Γκεβάρα. Όπως και τα παιδιά της γενιάς του, λάτρευε τις μηχανές, το ποδόσφαιρο και τον Παναθηναϊκό, αν και η πολιτική έπαιζε ανέκαθεν κεφαλαιώδη ρόλο στη ζωή του. Κάτι που φάνηκε με το που μπήκε στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Μετσόβειου Πολυτεχνείου το 1994, όταν και ανέλαβε σοβαρή φοιτητική δράση αναπτύσσοντας με άνεση τις θέσεις των αριστερών φοιτητικών σχημάτων που εκπροσωπούσε. Από τον χώρο του ΚΚΕ είχε αποχωρήσει ήδη από το 1991 διαφωνώντας με την πολιτική του. Στα φοιτητικά χρόνια ανέπτυξε πολύπλευρη και μαχητική δράση τόσο σε αριστερούς σπουδαστικούς φορείς όσο και ως μέλος του συλλόγου φοιτητών πολιτικών μηχανικών του ΕΜΠ, ενώ το 1999 αναδείχθηκε γραμματέας της Νεολαίας του Συνασπισμού, καθώς παράμενε από τα πιο προβεβλημένα και ενεργά μέλη του φοιτητικού κινήματος. Από τη νέα του θέση, την οποία διατήρησε ως το 2003, αναδύθηκε ως φέρελπις πολιτικός και επιλέχθηκε έτσι να στελεχώσει τα ψηφοδέλτια του Συνασπισμού στις εκλογές του 2004…

Ιλιγγιώδης αναρρίχηση στην πολιτική σκηνή

Με το πτυχίο του Πολιτικού Μηχανικού ανά χείρας και το μεταπτυχιακό στην πολεοδομία και τη χωροταξία, ο Τσίπρας εργάζεται ως μηχανικός με μπλοκάκι στον κατασκευαστικό κλάδο πριν ιδρύσει με τον ξάδερφό του τη δική του τεχνική εταιρία (2006). Το βλέμμα του είναι βέβαια σταθερά στραμμένο στην πολιτική σταδιοδρομία. Επόμενος σταθμός ο Δεκέμβριος του 2004, όταν εκλέγεται στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του Συνασπισμού και κατόπιν στην Πολιτική Γραμματεία του κόμματος, με χαρτοφυλάκιο θέματα Παιδείας και Νεολαίας. Ο πρόεδρος του Συνασπισμού, Αλέκος Αλαβάνος, εμπιστεύτηκε τον ανερχόμενο αστέρα της πολιτικής σκηνής και τον κατέβασε υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων το 2006, συστήνοντας έτσι στο πανελλήνιο τον τριαντάρη Αλέξη. Αυτός ανταμείβει τον Αλαβάνο με την τρίτη θέση στη μάχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ξεπηδώντας πια ως ο εκλεκτός του ΣΥΝ για την επόμενη μέρα της ανανεωτικής Αριστεράς. Δείχνοντας ότι δεν φοβάται να συγκρουστεί με κανέναν, το 2008 εκλέγεται πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 70,41% και καταγράφει την πρώτη ιστορική του πρωτιά, ως ο νεότερος επικεφαλής κόμματος της ελληνικής ιστορίας! Παρά τα σοβαρά εσωκομματικά προβλήματα και τις ιδεολογικές συγκρούσεις που δονούσαν το κόμμα, οι οποίες οδήγησαν σε διάσπαση και αποχώρηση πλειάδας κομματικών στελεχών και βουλευτών, ο Αλέξης καταφέρνει να ανακόψει την κατηφόρα του ΣΥΡΙΖΑ: αναδιοργανώνει το κόμμα εκ θεμελίων, ηγείται του αντιμνημονιακού μετώπου και ξεπηδά ως ο αδιαφιλονίκητος αρχηγός. Αυτό που έδειχνε ότι ήταν το τέλος για το κόμμα ήταν στην ουσία το έναυσμα για μια θριαμβευτική πορεία που θα τον έφερνε στο τιμόνι της χώρας! Την επόμενη χρονιά (2009), ο Τσίπρας είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ και μπαίνει για πρώτη φορά στη Βουλή, παρά τα φτωχά ποσοστά του συμμαχικού σχήματος Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (4,6%). Αλώβητος από τις εσωκομματικές κόντρες, τη σύγκρουση με τον Αλαβάνο και την αποχώρηση του Φώτη Κουβέλη, ο θαυμαστής του Τσε Γκεβάρα και εκπρόσωπος της γενιάς των 700 ευρώ έχει μπει πια για τα καλά στο παιχνίδι της πολιτικής, επικρατώντας σε πείσμα πολλών…

Άνοδος στο τιμόνι της χώρας

Η μεγάλη του στιγμή ήρθε το 2012, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ σκαρφαλώνει στη δεύτερη θέση του κοινοβουλευτικού κόσμου, επιτυγχάνοντας ένα ιστορικό ρεκόρ στα μεταπολιτευτικά εκλογικά χρονικά της Ελλάδας για κόμμα της Αριστεράς και αφήνοντας έτσι γερή παρακαταθήκη για το μέλλον. Με τις ελπίδες αναπτερωμένες, προχωρά σε άλλη μια θεσμική και δομική αλλαγή του κόμματός του το 2013, μετατρέποντας τον αριστερό συνασπισμό σε ενιαίο κόμμα και αναλαμβάνοντας πρόεδρος του σχηματισμού. Στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο του 2013 συγκεντρώνει την προτίμηση του 74% των συνέδρων. Είχε προηγηθεί η αναρρίχησή του στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, στο οποίο υπηρετούσε ως αντιπρόεδρος ήδη από το 2010. Η ίδια ευρωπαϊκή πολιτική συμμαχία τον επέλεξε το 2013 ως υποψήφιο για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στην εκλογική αναμέτρηση του 2014 (Ευρωεκλογές και Τοπική Αυτοδιοίκηση), ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πια στην κορυφή της λαϊκής προτίμησης, καταγράφοντας μια δυναμική που θα οδηγούσε όπως ξέρουμε στην υλοποίηση αυτού που φάνταζε μέχρι πρότινος εντελώς απίθανο: Το «πρώτη φορά Αριστερά» είναι γεγονός για την Ελλάδα. Ως ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, κερδίζει με διαφορά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 και φέρνει για πρώτη φορά την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης σε ένα κόμμα που προέρχεται από τις τάξεις της ανανεωτικής Αριστεράς. Εκεί που απέτυχαν οι πολιτικοί του πρόδρομοι, ο cool Αλέξης πετυχαίνει το ακατόρθωτο!

Διατηρώντας το αντισυμβατικό προφίλ του, ορκίζεται πρωθυπουργός των Ελλήνων με πολιτικό όρκο και το όνομά του φιλοξενείται πια ανελλιπώς στον διεθνή Τύπο, καθώς τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα πάνω του. Είναι τώρα ένα από τα ανερχόμενα αστέρια της ευρωπαϊκού πολιτικού στίβου, έχοντας δίπλα του τα αριστερά κόμματα της Γηραιάς Ηπείρου, με τα οποία μοιράζεται εξάλλου τον εκλογικό του θρίαμβο. Μόλις προχθές και έπειτα από τα γεγονότα των τελευταίων εφτά μηνών που είναι λίγο πολύ γνωστά, ο Αλέξης επαναβεβαίωσε την προτίμηση του ελληνικού λαού, παρά τους τακτικισμούς του που δεν έτυχαν καθολικής αποδοχής. Για κάποιους έβαλε το προσωπικό και κομματικό του συμφέρον πάνω από την εθνική προσπάθεια, αν και η όποια ετυμηγορία απέχει κατά πολύ από την τελεσίδικη κρίση της. Διατηρώντας σταθερά την εικόνα του αντικομφορμιστή πρωθυπουργού, ο Αλέξης Τσίπρας έχει υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης με τη σύντροφό του, καθώς δεν φαίνεται διατεθειμένος να συμβιβαστεί για χάρη της πολιτικής του καριέρας. Πλέον έχει περάσει τα 40 χρόνια ζωής και έχει δύο παιδιά, διατηρώντας ωστόσο τη φρεσκάδα της πολιτικής νιότης. Αποφεύγοντας τα πολιτικά κλισέ, τις κοινωνικές συμβάσεις και τα λογής στερεότυπα του κοινοβουλευτικού βίου, όπως η γραβάτα, έδειξε στο ελληνικό αλλά και διεθνές κοινό ότι είναι εφικτός ένας άλλος δρόμος προσωπικής διαδρομής στον πολιτικό στίβο, μετατρέποντας τη διαφορετικότητα σε όπλο αλλά και σύμβολο ανανέωσης… Δείτε όλα τα πρόσωπα που φιλοξενούνται στη στήλη «Πορτραίτα» του newsbeast.gr