Πρώην διευθυντής της «Ελευθεροτυπίας» Παπαδόπουλος – Τετράδης: Ο ΣΥΡΙΖΑ διακατέχεται από το σύνδρομο της μαφίας

Σε δύο ιδιαίτερα αιχμηρές αναρτήσεις κατά του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα προχωρά ο δημοσιογράφος Γιώργος Παπαδόπουλος- Τετράδης, επί χρόνια διευθυντής της εφημερίδας Ελευθεροτυπία, με αφορμή την οδυνηρή ήττα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις εκλογές της 21ης Μαΐου. Ο δημοσιογράφος, που το 2012 ήταν υποψήφιος με το κόμμα, αναφέρει «από τι προσδοκώ ότι θα ξεβρωμίσει ο τόπος από την εξαφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ», απαντώντας ότι θα… ξεβρωμίσει «από κάτι θρασύδειλα ανθρωπάκια που καπηλευτήκαν την έννοια της Αριστεράς».

Είναι επίσης αντίθετος με την επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να εκπροσωπείται στα μέσα ενημέρωσης από τα μέλη της νέας εκλογικής επιτροπής, γράφοντας ότι «δεν αντέχουν και δεν δέχονται άλλη άποψη από τη δική τους, ούτε καμία κριτική και που ανέχονται έναν αρχηγό, που τους απαγορεύει ακόμα και να μιλήσουν αν η άποψή τους είναι διαφορετική από τη δική». Παράλληλα σημειώνει πως το κόμμα διακατέχεται από το σύνδρομο της μαφίας.

Η πρώτη σχετική ανάρτηση του κ. Παπαδόπουλου – Τετράδη στο Facebook, έχει ως εξής: «Για όσους ρωτάνε από τι προσδοκώ ότι θα ξεβρομίσει ο τόπος από την εξαφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ, η απάντηση είναι απλή: Από κάτι θρασύδειλα ανθρωπάκια που καπηλευτήκαν την έννοια της αριστεράς, την εξευτέλισαν, υιοθέτησαν όλα τα λαμόγια του πασοκισταν και της ακροδεξιάς για να κυβερνήσουν μαζί με το βόθρο της δημοσιογραφίας, με μια γλώσσα του κατακαθιού του εμφυλίου, με γνώσεις μηδέν και έπαρση χιλίων καρδιναλίων, που δεν αντέχουν και δεν δέχονται άλλη άποψη από τη δική τους, ούτε καμία κριτική και που ανέχονται έναν αρχηγό, που τους απαγορεύει ακόμα και να μιλήσουν αν η άποψή τους είναι διαφορετική από τη δική του. Ένα φασιστικό μόρφωμα με προβιά προβάτου. Ένας επικίνδυνος λύκος για την Αριστερά, ένας ακόμα πιο επικίνδυνος χειριστής των οικονομικών και των κυριαρχικών ζητημάτων για το λαό και τη χώρα. Ένα τερατούργημα των μνημονίων, που πρέπει να εξαφανιστεί.

Και για όσους ισχυρίζονται ότι τώρα η χώρα δεν έχει δημοκρατία παρά μια ακροδεξιά κυβέρνηση, οι οποίοι προφανώς δεν έχουν ζήσει την απουσία δημοκρατίας στον τόπο, ούτε δεξιά και ακροδεξιά και αισχρολογούν σαν βόδια αφιονισμένα, η πραγματικότητα λέει:

Αν τολμούσε ο κεντροδεξιός Μητσοτάκης να στερήσει το λόγο από τον δεξιό Σαμαρά και τον Καραμανλή της λαϊκής δεξιάς, δεν θα στεκόταν ούτε ώρα. Τον πατέρα του τον πολέμησαν ανοιχτά ο Κανελλόπουλος με τον Έβερτ και τον Ανδριανόπουλο με διαρκή ανοιχτή εσωτερική αντιπολίτευση, ο Σαμαράς παραιτήθηκε μόλις ηττήθηκε και μάλιστα με το συνταγματικό κόλπο Βενιζέλου στην εκλογή Προέδρου. Δεν έμεινε σαν το αμόρφωτο της Κυψέλης μετά από την ΤΕΤΑΡΤΗ συντριβή του. Όταν μιλάμε για δημοκρατία στην πράξη κι οχι στα βρωμοστόματα χουλιγκάνων.

Κι οι συριζαίοι, οπαδοί και μέλη, δεν τολμάνε ούτε να αντιδράσουν όταν το κνιτόπαιδο ανακοινώνει αντιπροχτές, 5 λεπτά πριν από την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή, ότι δεν θα γίνουν άλλες ομιλίες! Πόσο ξεφτιλισμένα μέλη και δουλόφρονες οπαδοί, πόσο ξεφτιλισμένου σταλινικού μορφώματος; Να διαλυθούν μπας και σταματήσει τουλάχιστον η συκοφάντηση της αριστεράς και η τοξικός εμφυλιοπολεμικός λόγος στη χώρα. Να απαλλαγούν από τον παραπέρα ευτελισμό και οι ελάχιστοι πρώην αγωνιστές και πρώην αριστεροί, που δεν έχουν ούτε το θάρρος να αντιδράσουν ανοιχτά σ αυτά με τα οποία διαφωνούν εκεί μέσα. Ντροπιαστικές σκιές της ιστορίας τους και του εαυτού τους.

Να διαλυθούν να ξεβρωμίσουμε επιτελούς. Ο τόπος έχει ανάγκη από μια σοβαρή, προσγειωμένη, πολιτισμένη, καταρτισμένη, συνεπή, αξιόπιστη και αποφασισμένη αριστερά, που να εγγυάται μια πιο δίκαιη και μορφωμένη διακυβέρνηση από αυτή της κεντροδεξιάς και της δεξιάς. Όχι από ένα συνονθύλευμα ανίδεων αερολόγων και χουλιγκάνων ρεμπεσκέδων και μιας παρέας λαμογιών του παρελθόντος, που ψάχνουν σκουριασμένα ναυάγια για να κολλήσουν σαν δηλητηριώδη στρείδια».

Το σύνδρομο της μαφίας

Ο κ. Παπαδόπουλος – Τετράδης συνέχισε την κριτική με νέα του ανάρτηση που αφορούσε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάνοντας λόγο για το σύνδρομο της μαφίας. Γράφει χαρακτηριστικά:

«Υπαρχει ενα φαινομενο, που λεγεται συνδρομο της μαφιας. Συμφωνα με αυτο, οι ανθρωποι που συμμετεχουν σε μια ομαδα, η οποια εχει μια ιδεολογια, ειτε προκειται για ποδοσφαιρικη, ειτε για ποινικη εγκληματικη (κι αυτες εχουν ιδεολογιες), ειτε για οικογενειακη (και οι οικογενειες εχουν ιδεολογιες που λεγονται παραδοσεις), ειτε για πολιτικη, φτανουν στο σημειο να υπερασπιζονται την ομαδα ακομα κι αν αυτη πραττει αντιθετα με την ιδεολογια της.

Ετσι, το συνδρομο αυτο οδηγει, κυριως στην οικογενεια και στην πολιτικη, να θεωρειται προδοτης οχι εκεινος που δεν υπερασπιζεται την ιδεολογια, αλλα εκεινος που δεν υπερασπιζεται την ομαδα, ακομα κι αν η ομαδα δρα αντιθετα με την ιδεολογια.

Αντιθετως, εκεινοι, οι οποιοι υπερασπιζονται την ομαδα, ακομα και αν αυτη προδιδει την ιδεολογια της, θεωρουνται πιστα και συνεπη μελη. Οι αλλοι, που υπερασπιζονται την ιδεολογια και καταδικαζουν την ομαδα που την προδιδει στην πραξη και οσους την ακολουθουν, χαρακτηριζονται προδοτες.

Το συνδρομο της μαφιας, το οποιο κατετρεχε το ΚΚΕ επι δεκαετιες, κατατρεχει τα τελευταια χρονια τον ΣΥΡΙΖΑ και τους οπαδους του. Οι οποιοι ακολουθουν ενα κομμα και εναν αρχηγο, που εχει εφαρμοσει μια πιστη δεξια οικονομικη πολιτικη, συνεχεια εκεινης των προηγουμενων δεξιων κυβερνησεων, μια εξωτερικη πολιτικη που υπηρετει τα συμφεροντα των Γερμανων και των Αμερικανων, σε βαρος των ελληνικων, οπως και οι δεξιες κυβερνησεις, μια προπαγανδιστικη πολιτικη που θα τη ζηλευε ο Μανιαδακης, και ολα αυτα σε αντιθεση με τις εξαγγελιες του κομματος, αλλα, κυριως, σε αντιθεση με την ιδεολογια του. Σε απολυτη αντιθεση μαλιστα.

Για να ισορροπησουν το χαος μεταξυ ιδεολογιας και εφαρμοζομενης πολιτικης, το κομμα, τα στελεχη και οι οπαδοι κατεφυγαν και καταφευγουν στην ευκολη λυση του ψεματος και της διαστρευλωσης της πραγματικοτητας, κανοντας το μαυρο ασπρο. Φθανοντας στο σημειο να πιστευουν ως πραγματικη την εικονικη πραγματικοτητα που δημιουργουν. Ουρλιαζοντας γιαυτην στα διαδικτυα.

Σ’ αυτη τη διαδικασια, εξαπολυουν τοννους λασπης σε οσους αποκαλυπτουν το χαος μεταξυ ιδεολογιας και πραξεων και την μετατροπη ενος αριστερου εκσυγχρονιστικου κομματος, οπως ηταν το ΚΚΕες, η ΕΑΡ, η Συμμαχια, ο Συνασπισμος, σε ενα δεξιο στην πραξη, και σταλινικο στη νοοτροπια γκρουπουσκουλο, με εναν αρχηγο, ο οποιος ειναι απολυτος αρχων, ανατρεποντας αποφασεις οργανων, αποφασιζοντας και διατασσοντας επι παντος, χωρις σοβαρες εσωτερικες αντιδρασεις, μονο και μονο για εναν λογο: Επειδη τα μελη του κομματος εχουν απεμπολησει την αριστερη τους ιδεολογια και τη δημοκρατικη υποχρεωση στις εσωκομματικες διαδικασιες μπροστα στην ελλειψη άλλου με αρχηγικες ικανοτητες, που να τους οδηγησει σε εκλογικη νικη.

Δηλαδη, εχουν απεμπολησει την ιδεολογια τους, για μια θεση στο αστικο κοινοβουλιο. Αυτοι, οι ταχα επαναστατες κομμουνιστες, κατα δηλωση τους! Προκειμενου να κερδισουν μια βουλευτικη ή και υπουργικη καρεκλα, με την οποια θα ασκησουν μια δεξια πολιτικη. Γιατι, το οικονομικο και πολιτικο περιβαλλον και οι παγκοσμιες δομες χρηματος, παραλληλα με τους υπερεθνικους οργανισμους, στους οποιους ανηκει η χωρα, δεν επιτρεπουν και δεν αφηνουν περιθωρια στην πραξη για μια αλλη πολιτικη.

Οσοι, λοιπον, τα γνωριζουν ολα αυτα, αλλα και τις εσωκομματικες μικροτητες που συμβαινουν καθημερινα σε ατομικο και συλλογικο επιπεδο, καθως και τη συμμαχια ενος πρωην καθαρου, πολιτισμενου εκσυγχρονιστικου κομματος με χυδαια απολιτικα στοιχεια, και τα καταγγελλουν αυτα, χαρακτηριζονται προδοτες, συνεργατες της δεξιας, πληρωμενοι κλπ κλπ.

Γιατι, το συνδρομο της μαφιας οδηγει τα μελη της ομαδας να υπερασπιζονται την ομαδα, ακομα κι αν αυτη δρα αντιθετα απο την ιδεολογια. Το συνδρομο της μαφιας λεει: “Δεν μ ενδιαφερει αν σκοτωσε, μ ενδιαφερει αν ειναι δικος μας”

Εμας, ομως, μας ενδιαφερει αν σκοτωσε. Γιατι, αν σκοτωσε, δεν ειναι δικος μας. Ειναι των αλλων. Κι οσοι τον υπερασπιζονται, ειναι των αλλων.

Αυτα, για καποιους που νομιζουν οτι ειναι αριστεροι κατω απο μια δεξιοστροφη, αντιδημοκρατικη κομματικη ομπρελα. Και που εχουν το θρασος να λασπωνουν οσους κρατουν καθαρη την ηθικη, τον πολιτισμο, τον ανθρωπισμο, τη συνεπεια και την πιστη σε μια κοινωνια με πιο ανθρωπινο προσωπο. Η οποια ειναι αδυνατη χωρις ανθρωπους με ανθρωπινο προσωπο».