Πέντε χρόνια μνημόνια. Πέντε χρόνια λιτότητα. Πέντε χρόνια αιματηρών θυσιών του Ελληνικού Λαού που εξανεμίστηκαν από τις αστοχίες και την ανικανότητα αντίληψης των πραγματικών αναγκών των πολιτών από το πολιτικό προσωπικό των προηγούμενων Κυβερνήσεων.

Γράφει η Ραχήλ Μακρή*

Η ψύχραιμη ματιά στις συνθήκες δημιουργίας εξαρτήσεων από τους δανειστές σε βαθμό υπαγόρευσης νομοσχεδίων με μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου αποκαλύπτει έναν ιδιαίτερο βαθμό παθογένειας τόσο του πολιτικού προσωπικού, που προαναφέραμε αλλά και των αντανακλαστικών ολόκληρης της κοινωνίας.

Το μνημόνιο, με τις όποιες αναθεωρήσεις του, αποτελεί το κείμενο που αντικατοπτρίζει την οικονομική κατοχή της Χώρας. Για να βρεθούμε σε αυτή την κατάσταση χρησιμοποιήθηκε ως βασική δικαιολογία το δημόσιο χρέος.

Πόσο είναι το δημόσιο χρέος;

Πως ακριβώς αναλύεται;

Γιατί χρωστάμε;

Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με ακρίβεια.

Εάν ξεπεράσουμε τις βλακώδεις τοποθετήσεις διασποράς της ευθύνης για την δημιουργία ενοχικού συνδρόμου στους πολίτες οι μέχρι τώρα απαντήσεις που έχουμε λάβει εντός και εκτός Βουλής δεν μπορούν να μας πείσουν.

Η μόνη αξιόλογη προσπάθεια διερεύνησης των στοιχείων του ελληνικού δημοσίου χρέους γίνεται από την Πρόεδρο της Βουλής κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Δεν είναι τυχαίος άλλωστε ο πόλεμος που δέχεται με χτυπήματα πάνω και κάτω από τη ζώνη.

Η διαφθορά στην Ελλάδα έχει βαθιές ρίζες. Όπως τόνισε ο σημερινός Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, κ. Νικόλαος Τόσκας σε σχετική του ομιλία στο κοινοβούλιο): «Οι έμποροι όπλων, απέκτησαν στην Ελλάδα πρωτοφανή ισχύ, μια και συνδυάστηκαν με εκδοτικά συγκροτήματα, ολιγάρχες και διασυνδέσεις σε στρατιωτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο. Έτσι, έφτασαν να επηρεάζουν θέματα της εξωτερικής πολιτικής, που τελικά κατέληγαν στην αναγκαιότητα αγοράς νέων οπλικών συστημάτων, δηλαδή ένας φαύλος κύκλος, αλλιώς θα χάναμε τάχα μου την υποστήριξη σε σοβαρά εθνικά θέματα.»

Ποιος όμως τους επέτρεπε να πλουτίζουν σε βάρος των Ελλήνων πολιτών;

Φυσικά η αδυναμία λειτουργίας των Ελεγκτικών μηχανισμών. Όταν οι φορείς που όφειλαν να ασκούν έλεγχο θαμπώνονταν από την παροχή ταξιδιών, δήθεν εργασίας ή ένα δωρεάν γεύμα στο πλαίσιο της δεξίωσης ενημέρωσης, τότε ο έλεγχος πήγαινε περίπατο και έμενε ο λογαριασμός του γεύματος στους πολίτες.

Παράλληλα οι πολίτες είχαν διχαστεί σε εμείς και εσείς. Κάθε φυσικό ή επίκτητο χαρακτηριστικό γινόταν ευκαιρία διαίρεσης και διαμάχης. Το επάγγελμα, η καταγωγή, ο σεξουαλικός προσανατολισμός ακόμα και το μεταφορικό μέσο επιλογής του καθενός.

Κανείς δεν ασκούσε έλεγχο σε κανένα υλοποιώντας νωχελικά την αναβλητικότητα του «έλα μωρέ, εγώ θα σώσω τον κόσμο;».

Σε αυτό το έντονο υπόστρωμα σήψης καλλιεργήθηκε το μνημόνιο. Ο Πρωθυπουργός με τα φτωχά ελληνικά και τα στελέχη της Κυβέρνησης του χαρακτήριζαν όλους τους Έλληνες από τεμπέληδες μέχρι ανίκανους. Μας έλεγαν αντιπαραγωγικούς και προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι δεν παράγουμε τίποτα, ότι εμείς φταίμε και ότι πρέπει να ρίξουμε όλοι μαζί τις τιμές σε μια διαδικασία εσωτερικής υποτίμησης.

Εσωτερική υποτίμηση δεν πραγματοποιείται σε συνθήκες ανοιχτών οικονομιών, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, γι’ αυτό απέτυχε. Πάντως οι πολίτες φτωχοποιήθηκαν, οι εργολάβοι ιδιοκτήτες ΜΜΕ πλούτισαν, πολίτες ληστεύτηκαν με το PSI+, φόροι χαρίστηκαν για τους ολιγάρχες με υπεράκτιες εταιρίες, ο ποινικός κώδικας ίσχυε κατά βούληση και εκατομμύρια ευρώ χαρίστηκαν στους τραπεζίτες.

Παράλληλα η οικογενειοκρατία τοποθετούσε σε διορισμένες θέσεις και προωθούσε για εκλογή τα παιδιά, ακόμα και τα βαφτιστήρια των πολιτικών που ευαγγελιζόμενοι την αξιοκρατία αναμασούν νεοφιλελεύθερες κουταμάρες, γιατί το αδύναμο μυαλό τους πέρασε και δεν ακούμπησε από την γνώση των λύσεων σε οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.

Σε όλα αυτά οφείλουμε να αλλάξουμε σελίδα, όπως υπογραμμίζει ο Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων Αλέξης Τσίπρας. Όλοι οφείλουμε να ελέγχουμε με καλόπιστο και ακριβοδίκαιο τρόπο κάθε ευρώ του Έλληνα φορολογούμενου τόσο ως προς την σκοπιμότητα, όσο και ως προς την αναγκαιότητα και αποτελεσματικότητα του.

Στο πλαίσιο αυτό το κοινοβούλιο οφείλει να απαλλαγεί από τη νοοτροπία του «προβάτου Βουλευτή» που συμφωνεί με την κομματική πειθαρχία και οι πολίτες οφείλουν να ψηφίζουν με το μυαλό τους αποτινάζοντας ιδεοληπτικές τοποθετήσεις σε αριστερά και δεξιά καθώς και οικογενειακές παραδόσεις σταθερότητας σε κάποιο κόμμα.

Το μνημόνιο μπορούσε να αποφευχθεί αλλά δεν έγινε. Σήμερα έχουμε την ευκαιρία να το αποτινάξουμε και η τύχη μας είναι πλέον στα χέρια μας. Ας την αξιοποιήσουμε.

* Η Ραχήλ Μακρή είναι βουλευτής Κοζάνης συνεργαζόμενη με τον ΣΥΡΙΖΑ