Πέθανε χθες το βράδυ στην Αθήνα, μετά από μάχη με τον καρκίνο, ο πρώην υπουργός Γιώργος Πέτσος. Η κηδεία του 67χρονου πολιτικού θα γίνει αύριο στις 16:00 στην Αθήνα.

Ο Γιώργος Πέτσος, γιος του πρώην βουλευτή της Ένωσης Κέντρου, Ευάγγελου Πέτσου, γεννήθηκε το 1947. Είχε καταγωγή από την Έδεσσα, ενώ ο παππούς ήταν μακεδονομάχος και διετέλεσε πρώτος δήμαρχος Έδεσσας.

Με σπουδές στα οικονομικά στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στα νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ο Γιώργος Πέτσος ξεκίνησε τη μακρά πολιτική του καριέρα το 1977, όποτε εξελέγη με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ βουλευτής Πέλλας.

Από τον Οκτώβριο του 1981 έως τον Ιούνιο του 1982 διετέλεσε υπουργός Εθνικής Άμυνας. Στις 19 Ιουλίου 1982 διαγράφτηκε από το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο επανεντάχθηκε τρία χρόνια αργότερα, τον Απρίλιο του 1985.

Τον Φεβρουάριο του 1987 ορκίστηκε υφυπουργός Βιομηχανίας Ενέργειας και Τεχνολογίας, τον Οκτώβριο του ιδίου έτους υπουργός αναπληρωτής Οικονομικών, τον Ιούνιο του 1988 υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, τον Νοέμβρη του ιδίου έτους υπουργός Δημόσιας Τάξης, αξίωμα το οποίο διατήρησε μέχρι το Μάρτη του 1989.

Στις 8 Μαΐου 1989 έγινε στόχος δολοφονικής επίθεσης από την οργάνωση «17η Νοέμβρη», κατά την οποία τραυματίστηκε ελαφρά. Σύμφωνα με την προκήρυξη της οργάνωσης, επιλέχτηκε γιατί θεωρήθηκε ο δεύτερος κατά σειρά ένοχος για το σκάνδαλο Κοσκωτά, μετά τον Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα.

Στις 12 Ιουνίου 1989 αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ καθώς είχε αποκλειστεί νωρίτερα από τα ψηφοδέλτια του κόμματος.

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1989 παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά για παράβαση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, για το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας σε βαθμό κακουργήματος και της ηθικής αυτουργίας σε απιστία κατ’ εξακολούθηση μόνο για τις καταθέσεις των ΕΛΤΑ στην Τράπεζα Κρήτης.

Στις 30 Οκτωβρίου 1990 διατάχθηκε η προσωρινή κράτησή του. Παρέμεινε στη φυλακή περίπου ένα μήνα και στις 25 Νοεμβρίου αποφυλακίστηκε κατόπιν συμφωνίας του ανακριτή και των τριών κατηγόρων βουλευτών, επειδή κρίθηκε ότι δεν είναι ύποπτος φυγής.

Στις 16 Ιανουαρίου 1992, το Ειδικό Δικαστήριο τον έκρινε ένοχο, με ψήφους 7-6, για το αδίκημα της παράβασης του νόμου περί ευθύνης υπουργών (για την επέκταση των εγκαταστάσεων του Κοσκωτά στην Παλλήνη) και τον καταδίκασε σε φυλάκιση 10 μηνών με 3ετή αναστολή και στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για 2 χρόνια.
Επίσης το Δικαστήριο τον έκρινε αθώο για τα άλλα δύο αδικήματα, για τα οποία είχε κατηγορηθεί, δηλαδή της ηθικής αυτουργίας σε απιστία για τις καταθέσεις των ΕΛΤΑ στην Τράπεζα Κρήτης.

Τον Οκτώβριο του 1998 συμμετείχε στις νομαρχιακές εκλογές ως ανεξάρτητος και εξελέγη νομάρχης Πέλλας στον δεύτερο γύρο με ποσοστό 52,5%.Το Φεβρουάριο του 1999 εξελέγη γενικός γραμματέας της Ένωσης Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας (ΕΝΑΕ).

Τον Ιανουάριο του 2004 προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία, με την οποία ήταν υποψήφιος βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης το 2004 και υποψήφιος βουλευτής Πέλλας το 2007.