Τον προβληματισμό της για άρθρο που αναφέρεται στις παραγραφείσες απαιτήσεις κατά του δημοσίου και έχει ενταχθεί στο νομοσχέδιο για το δημόσιο λογιστικό, διατυπώνει η επιστημονική υπηρεσία της Βουλής, στην έκθεσή της.
Πρόκειται για το άρθρο 144 του νομοσχεδίου το οποίο ορίζει ότι «η παραγραφείσα απαίτηση κατά του δημοσίου δεν αντιτάσσεται για συμψηφισμό. Κάθε ποσό που κατέβαλε το Δημόσιο μετά την παραγραφή τής απαίτησης κατ΄αυτού, έστω και αν γνώριζε την παραγραφή, δικαιούται να το αναζητήσει. Παραίτηση του Δημοσίου από τη συμπλήρωση της παραγραφής ή με οποιονδήποτε τρόπο αναγνώριση απ’ αυτό της παραγεγραμμένης απαίτησης είναι άκυρη. Η παραγραφή λαμβάνεται υπόψη αυτεπάγγελτα από τα δικαστήρια».
Όπως επισημαίνει ωστόσο στην έκθεσή του το επιστημονικό συμβούλιο, «η ευνοϊκότερη μεταχείριση του Δημοσίου ως οφειλέτη, έναντι του ιδιώτη οφειλέτη, θίγει την αρχή της ισότητας, χωρίς, ούτε από την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου, ούτε από αυτήν του Ν. 2362/1995, να προκύπτει ο λόγος δημοσίου συμφέροντος που καθιστά συνταγματικώς ανεκτή την ανωτέρω προνομιακή μεταχείριση».
Όπως, εξάλλου, επισημαίνει το Επιστημονικό Συμβούλιο, «αντίστοιχο προβληματισμό εγείρει και η ρύθμιση του δεύτερου εδαφίου του άρθρου 144, συμφώνως προς την οποία, κάθε ποσό που κατέβαλε το Δημόσιο μετά την παραγραφή της απαιτήσεως κατ΄ αυτού, έστω και αν γνώριζε την παραγραφή, δικαιούται να το αναζητήσει, δεδομένου ότι στον ιδιώτη δεν παρέχεται τέτοια δυνατότητα από τις κείμενες διατάξεις».