Κριτική για λάθη και παραλείψεις του ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές, αλλά και προτάσεις ενόψει των εθνικών εκλογών, διατυπώνουν 53 στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μέλη της Πολιτικής Γραμματείας, της Κεντρικής Επιτροπής, βουλευτές και στελέχη, με κείμενό τους που κατέθεσαν για συζήτηση, στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, που θα συνεδριάσει το Σαββατοκύριακο.

Η κριτική των 53 στελεχών περιλαμβάνει χειρισμούς από το επίπεδο της ηγεσίας μέχρι τη λειτουργία των οργάνων, ενώ τονίζεται ιδιαίτερα η ανάγκη ενίσχυσης του πολιτικού λόγου και του προγράμματος έναντι της επικοινωνιακής τακτικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι το κείμενο επισημαίνει πως «η μνημονιακή συγκυβέρνηση μπορεί και πρέπει να πέσει το συντομότερο». Αυτό όμως «δεν πρόκειται να συμβεί με τεχνητές κρίσεις κι επικοινωνιακά τερτίπια. Εξαρτάται, αντίθετα, από τη δυνατότητά μας να ενισχύσουμε την κοινωνική δυναμική τής ανατροπής και τη δικιά μας θετική προγραμματική διέξοδο».

Αφετηρία των θέσεων των 53 είναι η δήλωση: «Οφείλουμε να επιμείνουμε στη μαζική αριστερή, ανοικτή και ριζοσπαστική γραμμή που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι εδώ και μπορεί να τον πάει ακόμα πιο μακριά. Στη γραμμή αυτή που παλεύει για την ανατροπή του Μνημονίου και την κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά που δεν θέλει το “κυβέρνηση” να πνίξει το “αριστερή”».

Στο κείμενο εκφράζεται η ικανοποίηση των στελεχών για την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, αλλά και η νίκη στην Περιφέρεια Αττικής, ενώ επισημαίνεται η ανάγκη να σημάνει συναγερμός για τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής, τα φαινόμενα Μώραλη και Μπέου τα οποία χαρακτηρίζουν «συμπτώματα της σοβούσας ασθένειας της αστικής δημοκρατίας στη χώρα μας και πρέπει να μας απασχολήσουν σοβαρά».

Τα 53 στελέχη υπογραμμίζουν ότι πρέπει «να επιχειρήσουμε να μεταφέρουμε το πολιτικό παιχνίδι από το πεδίο της επικοινωνίας και των θεσμών σε αυτό του δρόμου και των κινημάτων» ενώ τα ζητήματα της οργανωτικής αναδιάρθρωσης και της προγραμματικής αποσαφήνισης έχουν καίρια σημασία στην προσπάθεια διεύρυνσης της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ -ειδικά στα στρώματα που δεν έχουν παραδοσιακούς αξιακούς δεσμούς με την Αριστερά.

Για την πολιτική συμμαχιών επισημαίνουν ότι «το πραγματικό ζήτημα των συμμαχιών δεν λύνεται ούτε με μπακαλίστικες λογικές τεχνητών συγκολλήσεων ούτε με παραπομπή στις κοινωνικές αντιστάσεις. Αντίθετα, η μεγάλη απήχησή μας στους ανέργους, τους νέους και τους μισθωτούς, δεν έχει φτάσει στο μέγιστο δυνατό» και υπογραμμίζουν: «Χρειαζόμαστε μια συνεπή πολιτική πολιτικών συμμαχιών που από τη μια μεριά θα υπηρετεί την αναγκαία διεύρυνση της επιρροής μας και από την άλλη, δεν θα θίγει τις αξίες και τις ευαισθησίες του κόσμου της Αριστεράς, δίνοντας την εντύπωση της αφομοίωσης από το σύστημα».

Ενστάσεις διατυπώνονται για την κομματική λειτουργία καθώς στο κείμενο αναφέρεται: «Παρά τη μόδα της απαξίωσης της κομματικής λειτουργίας, εμείς επιμένουμε ότι η συλλογικότητα και η δημοκρατία συνιστούν τον ορίζοντα μιας αριστερής αντίληψης για την πολιτική. Στο διάστημα της προεκλογικής περιόδου παροξύνθηκαν φαινόμενα που υπονομεύουν τη συλλογικότητα και τραυματίζουν την “ψυχή” της Αριστεράς. Τόσο η αδρανοποίηση των εκλεγμένων οργάνων κι η ενίσχυση εξωθεσμικών κέντρων αποφάσεων, όσο και η αποχαλίνωση του παραγοντισμού και της διγλωσσίας, έπληξαν τη δημοκρατία κι έφθειραν την αποτελεσματικότητα. Γιατί για μας η δημοκρατία δεν είναι μόνο ο πιο δίκαιος τρόπος λήψης αποφάσεων, αλλά και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος οργάνωσης της συλλογικής διάνοιας. Το “μαζί” δεν το θέλουμε μόνο για να μην καπελωνόμαστε, αλλά και γιατί “μαζί” κάνουμε τις βέλτιστες επιλογές.

Δεν είμαστε ενθουσιασμένοι, για παράδειγμα, με τον δημόσιο λόγο του κόμματος, ιδίως κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, γιατί πολλές φορές δανειστήκαμε τον λόγο του αντιπάλου (ενίοτε και τα συνθήματα, όπως με το neallada.gr), θεωρώντας εσφαλμένα ότι έτσι γινόμαστε πιο λαϊκοί, πιο διεισδυτικοί και πιο ασφαλείς έναντι της δεξιάς και ακροδεξιάς δημαγωγίας. Στην πραγματικότητα, με έναν τέτοιο λόγο πετυχαίνουμε ακριβώς το αντίθετο: να αφήνουμε τον κόσμο μας ιδεολογικά και πολιτικά απροετοίμαστο μπροστά στον κυρίαρχο λόγο και να φαινόμαστε ως καρικατούρα του ΠΑΣΟΚ της λαϊκομετωπικής περιόδου».

Το κείμενο υπογράφουν: Αγαθοπούλου Ειρήνη, Αγγελοπούλου Ελθήνα, Αθανασίου Κώστας, Αθανίτη Όλγα, Αλμπάνης Γιάννης, Βωβός Παναγιώτης, Διώτη Ηρώ, Δρίτσας Θοδωρής, Ζαχαριάς Κώστας, Θεοδωράτου Κατερίνα, Καλκανδής Πέτρος, Καραγιαννίδης Χρήστος, Καραγιώργος Βαγγέλης, Κατριβάνου Βασιλική, Κατσινοπούλου Ειρήνη, Κερσανίδης Στράτος, Κιτσαντά Λίτσα, Κνήτου Κατερίνα, Κορωνάκης Τάσος, Κουρεμπές Φάνης, Κουτσοθοδωρής Θοδωρής, Κυπριανίδου Ερμίνα, Κυρίτσης Γιώργος, Κωνσταντάτος Χάρης, Λάμπρου Πάνος, Λάσκος Χρήστος, Μαντάς Χρήστος, Μαρματάκης Κώστας, Ματσούκα Χαρά, Μπαλαούρας Μάκης, Μπαρσέφσκι Μάνια, Μπένος Αλέξης, Νικολάου Νάγια, Νοτοπούλου Κατερίνα, Παπαδάτος Δημοσθένης, Παπαδόπουλος Χριστόφορος, Ρήγος Άλκης, Σαπουνά Αγγέλικα, Σαμανίδης Νίκος, Σαρρής Μανώλης, Σβίγκου Ράνια, Σταματάκη Ελένη, Σταμπουλή Αφροδίτη, Στασινός Στάθης, Τζήκα Δανάη, Τσακαλώτος Ευκλείδης, Τσιγώνιας Νίκος, Τσίτσοβιτς Τόνια, Υδραίος Μιχάλης, Φωτίου Θεανώ, Χαρίτσης Αλέξανδρος, Χονδρός Γιώργος, Χριστοδουλοπούλου Τασία.