Την επισήμανση πως στην αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης «υπήρξαν σχεδιαστικά προβλήματα που βαραίνουν τους εταίρους μας και λάθη τεράστια, με πάρα πολύ μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό κόστος» έκανε χτες βράδυ ο υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Ευ. Βενιζέλος, μιλώντας σε εκδήλωση του ελληνο-γαλλικού Επιμελητηρίου.

«Σε τούτη τη φάση, όμως» τόνισε ο ομιλητής, «είναι η κρίσιμη συγκυρία και πρέπει τώρα, να δώσουμε μιαν ώθηση στην πραγματική οικονομία. Πρέπει, λοιπόν, να σταματήσει αυτή η άδικη, στερεοτυπική συζήτηση για το αν η Ελλάδα μπορεί, δεν μπορεί, θέλει ή δεν θέλει. Η Ελλάδα και μπόρεσε και ήθελε και το απέδειξε. Η κοινωνική εξάλλου αντίδραση, αν σκεφτεί κάποιος το μέγεθος της προσπάθειας και των θυσιών, είναι πολύ λελογισμένη και θα έλεγα αυτοπεριορισμένη» επισήμανε και κάλεσε προς τούτο τη Γαλλία -που «έχει καθοριστικό ρόλο και μπορεί να γίνει ένας δυνατός άμεσος ξένος επενδυτής στην Ελλάδα»- αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα τον «έντιμο ρόλο» που έπαιξαν οι γαλλικές τράπεζες στην απομείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους μέσω του PSI.

Αναφερόμενος στη συνέχεια στην ελληνική Προεδρία και την προοπτική των ευρωεκλογών, ο κ. Βενιζέλος σημείωσε ότι όλες οι ευρωπαϊκές κοινωνίες βρίσκονται αντιμέτωπες με «νέα φαινόμενα ευρωσκεπτικισμού, με την κόπωση των νέων πολιτών που ταυτίζουν την Ευρώπη με τη λιτότητα, κι εν πάση περιπτώσει με ένα μοντέλο μονόπλευρο, ετεροβαρές που κανοναρχείται κυρίως από τη Γερμανία. Γι αυτό τον λόγο, έχει πολύ μεγάλη σημασία ο ρόλος της Γαλλικής Δημοκρατίας, διότι οι εσωτερικές ισορροπίες στην ΕΕ είναι ισορροπίες στον άξονα Βερολίνο- Παρίσι. Κι όταν ο άξονας αυτός είναι διαταραγμένος και δεν επιτρέπει να διαδραματίζεται ένας ισότιμος ρόλος στη λήψη των αποφάσεων, αυτό μας επηρεάζει όλους, ιδίως τον ευρωπαϊκό Νότο».

Επισημαίνοντας, εξάλλου, τις διαφορετικές οπτικές που θα αναπτυχθούν από τις ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις στην πορεία προς τις ευρωεκλογές, ο κ. Βενιζέλος παρατήρησε ότι δεν μπορεί να συγκροτηθεί «εναλλακτική πρόταση για την Ευρώπη, αν δεν παίξει η Γαλλία έναν καθοριστικό ρόλο και δεν ανασυγκροτηθεί ο εσωτερικός ευρωπαϊκός συσχετισμός δυνάμεων και δεν λειτουργήσει πραγματικά ο άξονας ανάμεσα στο Βερολίνο και το Παρίσι, ο άξονας στα θέματα οικονομικής και αναπτυξιακής πολιτικής».