«Η Άνγκελα Μέρκελ μέσα στην ελληνική παγίδα» είναι ο τίτλος δημοσιεύματος της γαλλόφωνης εφημερίδας του Bελγίου «La Libre Belgique» το οποίο αναφέρεται στα όσα συνέβησαν στην Ελλάδα στην αρχή της οικονομικής κρίσης, δηλαδή από το 2008 και μετά. Το εν λόγω δημοσίευμα αποτελεί τμήμα συνολικότερου αφιερώματος της εφημερίδας στη Γερμανίδα καγκελάριο.
Το πλήρες κείμενό του είναι το εξής:
«Η Γερμανίδα Καγκελάριος είναι βαθιά σοκαρισμένη με όσα αποκαλύπτονται το βράδυ της 10ης Δεκεμβρίου 2010. Στις Βρυξέλλες, οι Αρχηγοί Κρατών και Κυβερνήσεων υποδέχονται τον νέο Έλληνα πρωθυπουργό. Ο σοσιαλιστής Γιώργος Παπανδρέου εξηγεί: ”Ακούστε, όλοι οι αριθμοί μας είναι ψεύτικοι. Η χώρα μου ταλανίζεται από τη διαφθορά. Θα χρειαστούν χρόνια, αλλά είμαι αποφασισμένος να την καταπολεμήσω. Θα χρειαστώ βέβαια υποστήριξη και βοήθεια, διότι πρόκειται για μία τεράστια επιχείρηση”.
Η Σύνοδος παραμένει άφωνη. Η Άνγκελα Μέρκελ αισθάνεται διπλά προδομένη. Όχι μόνο η Ευρώπη, ως κοινότητα αξιών, αμφισβητείται από τα διαδοχικά ψέματα των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και το ευρωπαϊκό σύστημα έχει καταστεί συνένοχο. Την τοποθετούν απέναντι σε ευθύνες που δεν μπορεί να αναλάβει, διότι οι Ευρωπαίοι δεν διαθέτουν ούτε τα εργαλεία για να χρηματοδοτήσουν την Ελλάδα στη θέση των αγορών, ούτε τα μέσα για να πάρουν τα ηνία της Ελλάδας που βυθίζεται. Της ζητάνε να εγγυηθεί απατεώνες έναντι της Bundestag και του λαού της. Είναι αδύνατο.
Το ελληνικό μυστικό ήταν διάτρητο. Εκείνο που εντυπωσιάζει τους Ευρωπαίους ηγέτες τη βραδιά της 10ης Δεκεμβρίου – περισσότερο από τη σοβαρότητα της κατάστασης της χώρας του – είναι η ειλικρίνεια του Παπανδρέου. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα ήταν υπό παρατήρηση, εδώ και πολλούς μήνες. Οι ιθύνοντες της ΕΚΤ είχαν συνειδητοποιήσει πολύ καλά ότι η τραπεζική κρίση του 2008 κινδύνευε να επεκταθεί στα Κράτη και ότι πρώτα θα εθίγοντο τα πιο ευάλωτα.
Δύο φορές, ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και πρόεδρος του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ είχε επισκεφτεί την Αθήνα με μεγάλη μυστικότητα για να εξετάσει τις προθέσεις του Καραμανλή. «Εάν εστάλη, είναι επειδή όλοι γνώριζαν ότι η κατάσταση μπορούσε να ξεφύγει», παρατηρεί ένα υψηλό στέλεχος της Ε.Ε. Αλλά ο Λουξεμβούργιος γυρίζει χωρίς αποτελέσματα, χωρίς καμιά δέσμευση του προκάτοχου του Παπανδρέου σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται να σώσει την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας του στις διεθνείς αγορές.
Με τον μεγαλύτερο κυνισμό ο Καραμανλής διακινδυνεύει τη στάση πληρωμών. Η Ελλάδα το έχει ξαναζήσει, αλλά τώρα ανήκει στην Ευρωζώνη. Σε περίπτωση στάσης πληρωμών, ο Καραμανλής εμπλέκει την υπευθυνότητα και τη φερεγγυότητα 16 άλλων χωρών. Συνεχίζει όμως να μην κάνει τίποτα, αναμένοντας τις εκλογές του Φθινοπώρου 2009.
Γίνεται τότε εμφανές ότι κάτι λείπει στην νομισματική ένωση. Η αυτοπειθαρχία δεν λειτουργεί. Η ομαδική πειθαρχία και η φιλική πίεση ακόμη λιγότερο».
