Άλλη μια μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση. Η καημένη (η εκπαίδευση) αν είχε φωνή θα φώναζε σίγουρα «έλεος». Μεταρρυθμίσεις επί μεταρρυθμίσεων, αλλαγές επί αλλαγών, διαβουλεύσεις, κοινωνικοί (δήθεν) διάλογοι και πάλι από την αρχή. Χρόνια τώρα, δεκαετίες ολόκληρες η εκπαίδευση και δη η ανώτατη ταλαιπωρείται από τους σωτήρες της. Χρειάζεται νέα μεταρρύθμιση; Σίγουρα ναι, γιατί καμιά μεταρρύθμιση μέχρι τώρα δεν ήταν μεταρρύθμιση. Ήταν κομματικές ισορροπίες ,πανεπιστημιακές ισορροπίες, με κύριο γνώμονα το πολιτικό κόστος της εκάστοτε κυβέρνησης κι όχι το μέλλον της εκπαίδευσης ,που είναι το μέλλον της έρευνας, της ανάπτυξης της γνώσης της, το μέλλον όλων σε τελική ανάλυση. Θα τολμήσει η σημερινή κυβέρνηση, να κάνει ότι δεν τόλμησαν οι προηγούμενες; Ο Γ. Παπανδρέου γνωρίζει. Έχει δύο υπουργικές θητείες στο Παιδείας, γνωρίζει πολύ καλά ποιοι και γιατί αντιδρούν, γνωρίζει τις συντεχνίες και τα φερέφωνα τους ,γνωρίζει την κάθετη γραμμή συμφερόντων που κρατάει την εκπαίδευση και ειδικά την ανώτατη εκπαίδευση στην σημερινή στασιμότητα. Γνωρίζει το δυναμικό που υπάρχει και τις δυνατότητες που έχει. Αν γνωρίζει και τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας τότε σίγουρα μπορεί να επιχειρήσει την μεταρρύθμιση. Την τελευταία….