Επί 17 χρόνια, δέχεται την αμέριστη αγάπη και συμπαράσταση των κατοίκων του Περιστερίου. Ο Ανδρέας Παχατουρίδης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «αιώνιος» δήμαρχος αφού εκλέγεται με ποσοστά ρεκόρ από το 2002. Στον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών στις 26 Μαΐου 2019 επικράτησε με ποσοστό 74,18% αποδεικνύοντας περίτρανα ότι όταν στο επίκεντρο των δράσεων είναι πάντα και απόλυτα ο πολίτης η ψήφος εμπιστοσύνης είναι αδιαμφισβήτητη.

Η προσφυγική οικογένειά του εγκαταστάθηκε και συνδέθηκε με το Περιστέρι από το 1922, όταν ακόμα ήταν συνοικισμός των Αθηνών. Εύκολα κανείς αντιλαμβάνεται ότι η αγάπη του για το Περιστέρι έχει βαθιές ρίζες και οι δεσμοί είναι άρρηκτοι, μια σχέση καρμική. «Υπάρχει η μοίρα της ζωής μου, που αποκλειστικά δείχνει και εμβρόντητα φωνάζει “ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ”», επισημαίνει μιλώντας στο newsbeast.gr.

Στη σκέψη, το μυαλό και την καρδιά του είναι πάντα ο πολίτης, φωτεινός φάρος στις δράσεις που υλοποιεί. Προσφέρει δωρεάν φρεσκομαγειρεμένο, ζεστό φαγητό σε όσους δεν μπορούν μέσω του προγράμματος «Καθήκον κατ’ οίκον». Στηρίζει τους φοιτητές που σπουδάζουν μακριά από την Αθήνα και προέρχονται από άπορες, μονογονεϊκές και με χαμηλά εισοδήματα οικογένειες στέλνοντας κούτες με τρόφιμα και προϊόντα πρώτης ανάγκης μέσα από την κοινωνική δράση «Σε έχω έννοια». Δείχνει τι σημαίνει «άνθρωπος» στέκοντας δίπλα στις μητέρες με νεογέννητα με το πρόγραμμα «Από την πρώτη μέρα δίπλα τους».

«Ολόκληρη η ζωή μου, ορθάνοιχτη ομπρέλα, πάνω τους απλωμένη, τους σκεπάζει και τους συντροφεύει, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό» λέει για τους Περιστεριώτες. «Δεν υπάρχει δυνατότερο αίσθημα από εκείνο που σε δένει με τον συντοπίτη σου, πιο άρρηκτα και από γόρδιο δεσμό» προσθέτει.

Όταν τον ρωτάω αν σκέφτηκε ποτέ να τα παρατήσει η ειλικρίνεια του είναι αφοπλιστική. «Πολλές ήταν οι στιγμές, δεν σας κρύβω, που τα συμπτώματα καταπόνησης στο σώμα μας, ήταν εμφανή και ορατά. Στην ψυχή μας όμως ποτέ» λέει μεταξύ άλλων.

Ο Ανδρέας Παχατουρίδης ξέρει να μάχεται και όταν χρειάζεται να συγκρούεται. «Όποτε χρειάστηκε, χτυπήσαμε στο μαχαίρι την γροθιά μας. Φωνάξαμε δυνατά. Διεκδικήσαμε. Πήγαμε κόντρα, ακόμη και αντισυμβατικά» επισημαίνει.

«Πώς είναι ο άνθρωπος πίσω από τον δήμαρχο;» τον ρωτώ και εκείνος χωρίς ίχνος ενδοιασμού τονίζει: «Μπροστά, πλάι και πίσω από τον Δήμαρχο, υπάρχει και υπερισχύει ο άνθρωπος και μόνον. Πρέπει να είσαι, να νιώθεις και να συμπεριφέρεται αληθινά, ως άνθρωπος. Ποτέ πλασματικά. Πάνω σ’ αυτόν τον ρόλο, τον σπουδαιότερο ρόλο της ζωής, βασίζονται όλοι οι άλλοι».

-Τι σημαίνει για σας η πέμπτη επανεκλογή σας; Γιατί σας ψηφίζουν τόσα χρόνια οι Περιστεριώτες και συγκεντρώνετε μάλιστα τέτοια ποσοστά αποδοχής;

Σημαίνει την απόλυτη ενσωμάτωσή μας με το Περιστέρι και την Περιστεριώτικη κοινωνία, που μετά από 17 συνεχόμενα χρόνια, 26 Μαΐου 2019, έρχεται και πάλι να βροντοφωνάξει την ακλόνητη νικηφόρα αλήθεια της και την καρμική της εδραίωση.

Από τη μια, η πόλη, η κοινωνία των πολιτών του Περιστερίου, το αύριο και το μετά τους. Και από την άλλη, ο ομφαλός του καθήκοντος, της υποχρέωσης και της ευθύνης της δικής μου, όπως και της καλύτερης ομάδας. Της ομάδας μας. Είναι η ομάδα πρωταθλητισμού, της διαχρονικής τιμής, της αξίας και των φιλόδοξων, όσο και ανεξάντλητων προσδοκιών, ολόκληρου του Περιστερίου και του κοινωνικού συνόλου του.

– Το όνομά σας είναι συνδεδεμένο με την προσφορά στον συνάνθρωπο. Ήταν αυτό το όραμά σας από την αρχή ή η καθημερινότητα άλλαξε τα σχέδιά σας;

Από την πρώτη στιγμή, η κοινωνία μας μπροστά σε κάθε εντολή. Και ‘μεις πιστοί και απερίσπαστοι εντολοδόχοι, με απόλυτη επάρκεια, εγρήγορση και ετοιμότητα στο έργο της αυτοδιοικητικής μάχης και της ανεξάντλητης κοινωνικής προσφοράς. Με διαχρονικό αποδέκτη της, τον συνάνθρωπο.

Περάσαμε και αντέξαμε στα δύσκολα. Το κέντρο βάρους του οράματός μας, στα χρόνια της παρατεταμένης κρίσης, βεβαίως και έπεσε πάνω στην καθημερινότητα των συμπολιτών μας. Και κατ’ εξοχήν μάλιστα των αδυνάμων. Προς τους οποίους, τα ραπίσματα της κρίσης ήταν ισχυρότερα και πιο οδυνηρά.

Με πλήρη ενεργοποίηση των μηχανισμών αλληλεγγύης, στηρίξαμε τα μέγιστα και κρατήσαμε όρθιους και ζωντανούς τους συνανθρώπους μας, δίνοντας υποχρεωτική προτεραιότητα στους ευπαθέστερους και τις ανάγκες τους.

– Συγκρουστήκατε για να πάτε τον δήμο μπροστά;

Όποτε χρειάστηκε, χτυπήσαμε στο μαχαίρι την γροθιά μας. Φωνάξαμε δυνατά. Διεκδικήσαμε. Πήγαμε κόντρα, ακόμη και αντισυμβατικά, εστιάζοντας σ’ ένα και μοναδικό στόχο. Η πόλη μας και η κοινωνία της πάντοτε, σε προοδευτική και πρωτοποριακή ρότα, με καινοτόμες και ρηξικέλευθες επιλογές, πρωτοβουλίες, αποφάσεις και υλοποιήσεις.

– Υπήρχε στιγμή που σκεφτήκατε να τα παρατήσετε;

Πολλές ήταν οι στιγμές, δεν σας κρύβω, που τα συμπτώματα καταπόνησης στο σώμα μας, ήταν εμφανή και ορατά. Στην ψυχή μας όμως ποτέ. Της ψυχής μας και της κοινωνίας μας το πρόσταγμα, ήταν εκείνο το επιτακτικό, που ούτε για ένα λεπτό δεν μας άφησε περιθώριο υπαναχώρησης και απόδρασης.

– Βλέπει διαφορετικά ο δήμαρχος τα προβλήματα από τον πολίτη;

Αναφερόμαστε στο Περιστέρι, μία πόλη από τις δέκα λαοπληθέστερες και ευρύτερες διοικητικά, ανά την Επικράτεια, σε Καλλικρατική αξιολόγηση.

Με επίμονη, στοχευμένη και ανεξάντλητη συλλογική προσπάθεια, σταθήκαμε αντιμέτωποι με την πλειονότητα των ζητημάτων-προβλημάτων, προλαμβάνοντας την κάθε εκκρεμότητα και μετατρέποντάς την, σε έμπρακτη λύση και διευθέτηση.

Το πρόβλημα του πολίτη έμπαινε στο στόχαστρό μας και το κάναμε δικό μας. Με αυτήν την αντίληψη να μας διακατέχει, επινοήσαμε λύσεις και διόδους απεγκλωβισμού, από δυσχέρειες και προβληματικούς σκοπέλους, βγάζοντας τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα συμπολιτών και συνανθρώπων μας, στο ξέφωτο. Απλώνοντας άμεσα το χέρι μας, σε κάθε νεύμα κοινωνικής ανάγκης και δυσκολίας.

– Τι διακρίνει την επιτυχημένη από την αποτυχημένη δημαρχιακή θητεία; Είναι μόνο θέμα προθέσεων;

Επιτυχημένη, τι σημαίνει; Η «φανέλα» μονίμως ιδρωμένη. Τα «μανίκια» πάντοτε σηκωμένα ψηλά. Τα «γκάζια» πατημένα δυνατά. Ούτε μέρα, ούτε νύχτα, ούτε σχόλη, ούτε Κυριακή, σε προσωπική χρήση. Ο εαυτός μας νυχθημερόν και τις 365 ημέρες του χρόνου, στη διάθεση των πολιτών. Ένα με ‘κείνους, και προπαντός με την προαγωγή και αναβάθμιση της ζωής τους.

-Διάβασα κάπου ότι κάνετε ψυχοθεραπεία στους δημότες. Τι σας εκμυστηρεύονται;

Για τους δημότες, αισθάνομαι πιο συγγενής και από τον στενότερό τους συγγενή. Ολόκληρη η ζωή μου, ορθάνοιχτη ομπρέλα, πάνω τους απλωμένη, τους σκεπάζει και τους συντροφεύει, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό.

Με την χωρίς όριο σκέψη, διορατικότητα και αγάπη μου, να τους κλείνουν βαθιά μέσα μου, να διαβάζουν και να αναλύουν όλους τους Περιστεριώτες, όπως και την ζωή τους.

Δεν υπάρχει δυνατότερο αίσθημα από εκείνο που σε δένει με τον συντοπίτη σου, πιο άρρηκτα και από γόρδιο δεσμό. Πιο διεισδυτικά και από την βαθύτερη εκμυστήρευση και εξομολόγηση.

Η συγκεκριμένη βιωματική διαδικασία και εμπειρία δεν μπαίνει ούτε σε λόγια, ούτε και σε περιγραφές. Είναι απλά και μοναδικά αυθεντική.

– Για κάποιους η Τοπική Αυτοδιοίκηση λειτουργεί ως εφαλτήριο για την κεντρική πολιτική σκηνή. Για εσάς;

Επικρατέστερη δύναμη στα 17 ολόκληρα χρόνια της δημαρχιακής ηγεσίας του Περιστερίου, είναι η αφοπλιστική αγάπη που με κρατά αλληλένδετο με το Περιστέρι και όλους εκείνους που το αποτελούν. Διότι Περιστέρι είμαστε όλοι μαζί και ένας-ένας ξεχωριστά.

Όταν την καλημέρα την πρωτολές στην πόλη σου.

Όταν περιμένεις να την βάλεις για ύπνο προηγουμένως και ύστερα αποσύρεσαι εσύ, στο τέλος της κάθε μέρας σου.

Όταν χνώτα, χτυποκάρδια, λόγια, χαρές και λατρεμένες στιγμές ζωής, είναι όλα μοιρασμένα ανάμεσα στην κοινωνία της πόλης μου και σε μένα, δεν υπάρχει χιλιοστό για μετερίζι άλλο.

Υπάρχει η μοίρα της ζωής μου, που αποκλειστικά δείχνει και εμβρόντητα φωνάζει «ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ».

Υπάρχει ένας μονόδρομος, ο οποίος στο Περιστέρι οδηγεί και πουθενά αλλού.

–Πώς είναι ο άνθρωπος πίσω από τον δήμαρχο; Πείτε μου δυο λόγια για εσάς.

Μπροστά, πλάι και πίσω από τον Δήμαρχο, υπάρχει και υπερισχύει ο άνθρωπος και μόνον. Πρέπει να είσαι, να νιώθεις και να συμπεριφέρεσαι αληθινά, ως άνθρωπος. Ποτέ πλασματικά.

Πάνω σ’ αυτόν τον ρόλο, τον σπουδαιότερο ρόλο της ζωής, βασίζονται όλοι οι άλλοι. Οποιονδήποτε διαφορετικό ρόλο κληθούμε να ενσαρκώσουμε μέσα στη ζωή, θα αποτύχουμε και δεν θα μπορέσουμε δεοντολογικά να ανταποκριθούμε, αν δεν είμαστε πρώτα απ’ όλα, εμείς οι ίδιοι, πραγματικοί άνθρωποι.

Δόγμα και κανόνας, για μένα τουλάχιστον, αδιάσειστος και αδιαπραγμάτευτος.

Στο πρόσωπό μου λοιπόν, βρίσκεται ο απλός, ο γνήσιος άνθρωπος και ο απόλυτα εξοικειωμένος με τερτίπια ουσίας, της ανθρώπινης ζωής. Και πάνω από τη δική μου κυρίως, βρίσκεται πάντοτε η ζωή των συνανθρώπων μου.