Το σχέδιό του για τη συγκρότηση «μιας μεγάλης δημοκρατικής παράταξης της αριστεράς που θα κυβερνήσει τον τόπο», παρουσίασε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας μιλώντας απόψε σε εκδήλωση του «Νέου Αγωνιστή» στη Νίκαια, εξαπολύοντας ταυτόχρονα ιδεολογική επίθεση στο ΠΑΣΟΚ, με βάση τα ίδια τα συνθήματα που υιοθέτησε με την Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη.

Εξαρχής ο κ. Τσίπρας αποσαφήνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το νέο ΠΑΣΟΚ «όπως διατείνονται τα μέσα της διαπλοκής», ούτε θέλει και να γίνει ένα νέο ΠΑΣΟΚ, ούτε και να οικειοποιηθεί μια διακήρυξη αρχών «που δεν ήταν αφήγηση της δικής μας αριστεράς», παρόλο που όπως είπε, η Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη αντλούσε από το ιδεολογικό, προγραμματικό και αγωνιστικό απόθεμα της ιστορικής αριστεράς.

Ο κ. Τσίπρας είπε ότι η παρουσία του στην εκδήλωση του «Νέου Αγωνιστή», μιας ομάδας στελεχών που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ έχει την σημασία της ισχυρής δέσμευσης, στη συγκρότηση της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης της Αριστεράς που θα κυβερνήσει τον τόπο για να σταματήσει τη λεηλασία του λαού μας και γιατί «μας ενώνει η ισχυρή δέσμευσή μας στην προγραμματική και πολιτική ενότητα όλων των δημοκρατικών, προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων»

Η οξύτατη επίθεση κατά του ΠΑΣΟΚ στηρίχθηκε στην ανάλυση των συνθημάτων του Κινήματος για την εθνική ανεξαρτησία, την λαϊκή κυριαρχία, την κοινωνική απελευθέρωση. Ο κ. Τσίπρας ανέπτυξε την κριτική του, αναλύοντας έργα και ημέρες του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ επί σειρά ετών στην κυβέρνηση σημειώνοντας τη δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ στις αξίες και τις αρχές της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας, της κοινωνικής απελευθέρωσης και της δημοκρατικής διαδικασίας σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής.

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι «την επικαιρότητα της 3ης του Σεπτέμβρη ανέδειξε – όσο παράξενο κι αν ακούγεται – το σημερινό ΠΑΣΟΚ. Όχι γιατί την εγκατέλειψε. Αυτό είναι δική του, εσωτερική υπόθεση. Αλλά γιατί παρέδωσε το πολιτικό τέκνο της. Την αλλαγή της 18ης Οκτώβρη του ’81. Ως λάφυρο στην τρόικα των δανειστών»

Γιατί το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και του Ευάγγελου Βενιζέλου, στοχοποιεί και μεθοδικά ξηλώνει μία προς μία τις κοινωνικές κατακτήσεις του ελληνικού λαού στη δεκαετία του ’80, τόνισε ο κ. Τσίπρας και πρόσθεσε ότι «αυτό δεν είναι δική του υπόθεση. Αυτό είναι δική μας υπόθεση».

Ακόμη ο κ. Τσίπρας είπε ότι η μνημονιακή αφήγηση του σημερινού ΠΑΣΟΚ δεν εμπνέεται από την 3η του Σεπτέμβρη, αλλά ορόσημο του σημερινού ΠΑΣΟΚ είναι η 23η Απριλίου του 2010. Είναι εκείνη η αποφράδα μέρα, που από το ακριτικό Καστελόριζο, ο τότε Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργός της χώρας, ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε την παράδοση του λαού και του τόπου στο ΔΝΤ και τους δανειστές.

Η διακήρυξη των αρχών της 3ης του Σεπτέμβρη, όπως και κάθε πολιτική διακήρυξη που ενέπνευσε λαϊκούς αγώνες και σφράγισε την ιστορία του τόπου, δεν έχει κληρονόμους και δικαιούχους, είπε ο κ. Τσίπρας και κατά συνέπεια, δεν μπορεί να είναι ιδιοκτησία από κληρονομιά οποιουδήποτε, αλλά είναι κτήμα του ελληνικού λαού.

Εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι «έχει φτάσει η ώρα για την Αριστερά, χωρίς τα συμπλέγματα και τις υπεραπλουστεύσεις του παρελθόντος, να αποτιμήσει τη συνεισφορά του ΠΑΣΟΚ του ’74 και της 3ης του Σεπτέμβρη», ο κ. Τσίπρας, υπογράμμισε την ανάγκη ενότητας των δυνάμεων της εργασίας και του πολιτισμού, σ’ ένα μεγάλο πολιτικό μέτωπο.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, είπε ο κ. Τσίπρας, Εθνική Ανεξαρτησία σημαίνει άρση των δεσμεύσεων που απορρέουν από τις δανειακές συμβάσεις. Επίσης εξέφρασε την σφοδρή αντίθεσή του στην δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών και απαντώντας σε σχετικές δηλώσεις του Γερμανού προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σούλτς είπε ότι «ενημερώνουμε κι εμείς τον κύριο Σουλτς ότι η Ελλάδα δεν τεμαχίζεται και δεν εκχωρείται. Σε οποιονδήποτε. Με οποιοδήποτε πρόσχημα. Και για οποιοδήποτε τίμημα».

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, σημείωσε ο κ. Τσίπρας, η επικαιρότητα της Λαϊκής Κυριαρχίας είναι αυτονόητη όταν βιώνουμε την αποδυνάμωσή της και αυτό γιατί παραβιάζουν την δημοκρατική αρχή και το Σύνταγμα κυβερνήσεις με νωπή λαϊκή εντολή που δεν εφαρμόζουν τις προεκλογικές δεσμεύσεις τους.

Επίσης, για τον ΣΥΡΙΖΑ, το αίτημα της Κοινωνικής Απελευθέρωσης, αναδύεται αυτούσιο, καθώς οι βαθιές συνέπειες των Μνημονίων φέρνουν σήμερα στο επίκεντρο, όσο ποτέ άλλοτε από το ’74, το αίτημα για κοινωνική απελευθέρωση και αλλαγή.