Σε εκδήλωση που οργάνωσε η Ένωση Ελλήνων Φυσικών, στο ΤΕΙ Αθηνών, με θέμα: «Οι μαθητές συναντούν την Φυσική και η Φυσική Μαγεύει», παρέστη σήμερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, όπου και επέδωσε ειδικό βραβείο της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών στον ομότιμο καθηγητή του τμήματος Φυσικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Παναγιώτη Βαρώτσο.

Στην ομιλία του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, απευθυνόμενος κυρίως στους μαθητές, εξήγησε γιατί ιδίως σήμερα η Φυσική «μαγεύει», παίρνοντας ως παράδειγμα το πέρασμα από την Θεωρία της Σχετικότητας στην Κβαντική Μηχανική και την επιρροή της Φυσικής στις λοιπές επιστήμες, εν τέλει δε στην Φιλοσοφία.

«Νιώθω έναν απέραντο θαυμασμό για την Φυσική. Απέραντο θαυμασμό για αυτό το οποίο μας δίνει, αλλά ταυτόχρονα γιατί μας υποδεικνύει τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης και του νου, ιδίως στην εποχή μας. Μπορεί γι΄ άλλα πράγματα στην εποχή μας να μην είμαστε ευτυχείς, σίγουρα όμως υπάρχουν και πράγματα που μας κάνουν περήφανους. Ζούμε σε μια εποχή όπου ιδίως στον χώρο της Φυσικής συντελούνται κοσμογονικές εξελίξεις. Ο 20ος αιώνας είναι εκείνος ο οποίος οδήγησε στο πέρασμα από την φυσική του Νεύτωνα στην Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν, γενική και ειδική, και ύστερα στο ξεπέρασμα ακόμα κι αυτής της Θεωρίας της Σχετικότητας, μέσα από την Κβαντική Μηχανική και την κβαντική τεχνολογία», τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.

Στη συνέχεια αναφερόμενος στον καθηγητή Παναγιώτη Βαρώτσο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπογράμμισε ότι «το ζήτημα είναι -όπως δυστυχώς συμβαίνει στον τόπο μας συχνά- ότι η επιστημονική του δικαίωση έρχεται κάπως αργά, μέσα από εμπόδια, μέσα ενδεχομένως από προκαταλήψεις. Διότι έχουμε ένα χαρακτηριστικό το οποίο πρέπει να αποβάλλουμε, αν θέλουμε να βαδίσουμε μπροστά και το λέω σ’ εσάς παιδιά, σε σας που τώρα ανοίγεται η ζωή μπροστά σας: Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που ο τόπος μας αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει ως προς τους ανθρώπους του -από παλιά, δεν είναι τωρινό- είναι ο φθόνος. Αποφεύγουμε πολλές φορές να αναγνωρίσουμε σε καθέναν αυτό που του ανήκει. Αποφεύγουμε να αναγνωρίσουμε ότι κάποιος είναι καλύτερος από μας. Κι όμως, αυτό είναι πολύ σημαντικό και για τον χαρακτήρα τον δικό μας αλλά και για να μπορέσουμε να επιτρέψουμε στον καθένα να προσφέρει στην κοινωνία μας, και μάλιστα σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, αυτό το οποίο μπορεί».