Καϊλή: Θα έπρεπε να διαγράψουμε τον Αλέξη Τσίπρα

Η Εύα Καϊλή στα 37 της έχει κατάφερε να… εκλεγεί τρεις φορές βουλευτίνα και να μπει στη Βουλή μόνο μία. Το 2004, συγκέντρωσε τις απαιτούμενες ψήφους και αποκλείστηκε από την έδρα, καθώς ο Γιώργος Παπανδρέου κράτησε την Α’ Θεσσαλονίκη και εκείνη έμεινε εκτός κοινοβουλίου, υφιστάμενη την πρώτη της μεγάλη πολιτική απογοήτευση. Το 2007 εξελέγη και μπήκε στη Βουλή χωρίς αυτή τη φορά να αποκλειστεί από αστάθμητους παράγοντες. Ωστόσο το 2012 για μία ακόμα φορά, μία δυσάρεστη έκπληξη την περίμενε. Ενώ το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν ήδη στην πιο δύσκολη καμπή της ιστορίας του, διασπασμένο και αποδυναμωμένο, ο πρόεδρός του, Ευάγγελος Βενιζέλος, επέλεξε και εκείνος τη Θεσσαλονίκη, αφήνοντας και πάλι εκτός Βουλής την πρώτη σε ψήφους στην Α’ περιφέρεια της συμπρωτεύουσας. Συνέντευξη στο Γιώργο Λαμπίρη Και οι δύο πολιτικοί αποκλεισμοί την ενόχλησαν. Ήταν έτοιμη να αφήσει για πάντα πίσω της την πολιτική το 2012, όταν άλλαξε γνώμη και αποφάσισε να κατέβει ξανά υποψήφια το 2014 με την ΕΛΙΑ, κερδίζοντας την εκλογή της στην Ευρωβουλή. Έχοντας ήδη θητεία δημοσιογράφου στο MEGA, ως παρουσιάστρια του δελτίου ειδήσεων και μία εκλογή ως δημοτική σύμβουλος στην πόλη καταγωγής της, τη Θεσσαλονίκη, δηλώνει στο newsbeast.gr πως δεν μπήκε στην πολιτική για να συνταξιοδοτηθεί. Υποστηρίζει πως ακόμα και αν πάψει κάποια στιγμή να υπάρχει το ΠΑΣΟΚ στον πολιτικό χάρτη, η ίδια δεν θα προσχωρήσει ούτε στη Νέα Δημοκρατία, ούτε στο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να εξασφαλίσει την πολιτική της επιβίωση. Όταν τη ρωτάω για τη διαγραφή δημοσιογράφων από την Ένωση Συντακτών με αφορμή το δημοψήφισμα, δηλώνει εκ διαμέτρου αντίθετη και ζητάει τη… διαγραφή του Αλέξη Τσίπρα από το πρωθυπουργικό αξίωμα, εάν κάτι τέτοιο ήταν εφικτό. Λέει επίσης πως εμφάνισή της της στάθηκε εμπόδιο κάποιες φορές στην επαγγελματική της σταδιοδρομία, όταν χρειάστηκε να αποδείξει πως εκτός από εμφανίσιμη είναι και ικανή.

Ακολουθεί η συνέντευξη της Εύας Καϊλή στο newsbeast.gr:

– Είναι το ευρωκοινοβούλιο το απάγκιο ενός πολιτικού; Καλύτερες αποδοχές, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης σε ένα διαφορετικό ευρωπαϊκό περιβάλλον, μακριά από την Ελλάδα της κρίσης και σίγουρα μακριά από τη φθορά της καθημερινότητας… «Τα ευκόλως εννοούμενα προφανώς παραλείπονται… Ωστόσο υπάρχει η εξής δυσκολία: ό,τι κερδίζω σε σταθερότητα, με τη δυνατότητα να πραγματοποιήσω έναν καλό προγραμματισμό της πολιτικής μου δράσης, αλλά και μία ποιότητα, χάνεται λόγω… ταλαιπωρίας. Ένας ευρωβουλευτής είναι “μετανάστης”. Δεν ζει στη χώρα του, αλλά σε ένα αεροπλάνο καθώς μία ή δύο ημέρες την εβδομάδα τις περνάει σε πτήσεις. Στην Ελλάδα αντιθέτως, τα κόμματα είναι αρχηγοκεντρικά. Αποφασίζει ο πρόεδρος, ο οποίος έχει τους ανθρώπους του και μοιράζει τα νομοσχέδια. Στο ευρωκοινοβούλιο υπάρχει μία άτυπη επετηρίδα, αλλά οι ευκαιρίες που προσφέρονται είναι πολλές. Επομένως ένας βουλευτής μπορεί να κινηθεί και ανεξάρτητα. Στην Ελλάδα εάν προσπαθήσει να κινηθεί κάποιος από μόνος του ή διαφωνήσει με το κόμμα του, κινδυνεύει με διαγραφή. Εδώ δεν συμβαίνουν αυτά. Τα πλεονεκτήματα που προσφέρει το ευρωκοινοβούλιο βοηθούν στη δημιουργία συμμαχιών και στη συνεργασία με άλλες παρατάξεις εκτός από τη δική μου. Υπάρχουν τα intergroup που σχετίζονται με τα κοινά ενδιαφέροντα μεταξύ των πολιτικών από διαφορετικές χώρες και κόμματα». – Επομένως αυτό που λες είναι ότι θα μπορούσες να συνεργαστείς με ένα συνάδελφό σου της Νέας Δημοκρατίας ή του ΣΥΡΙΖΑ; «Βεβαίως. Για τον τουρισμό. Αλλά και για την αλιεία, τις υποδομές, την ενέργεια, ακόμα και για το μεταναστευτικό. Ωστόσο σε ορισμένα θέματα, τα οποία επηρεάζονται από τον παράγοντα ιδεολογία, οι συζητήσεις δεν παύουν να γίνονται στη δική μου ομάδα». – Θα μπορούσες δηλαδή να συμφωνήσεις ακόμα και με τον Κεφαλογιάννη; «Ειδικά με τον Κεφαλογιάννη θα μπορούσα να συμφωνήσω σε πάρα πολλά θέματα. Το θετικό είναι ότι επειδή έχουμε την απόσταση και τις υγιείς συνθήκες για να μπορούμε να συνεργαστούμε, το κάνουμε. Εάν για παράδειγμα κάποιος ευρωβουλευτής πάρει την πρωτοβουλία και ζητήσει τη στήριξη των ελλήνων ευρωβουλευτών ή των κυπρίων, θα λειτουργήσουμε ως ομάδα στηρίζοντάς τον. Είναι ένα μοντέλο, το οποίο θα πρέπει να ακολουθήσουμε και στην Ελλάδα». – Μήπως όμως το ευρωκοινοβούλιο σου στοιχίζει, λόγω της απόστασης που σε χωρίζει από την Ελλάδα; «Από άλλα πράγματα με αποκόπτει και σε άλλα με φέρνει πιο κοντά. Αποκτάω εμπειρία και άλλη οπτική για τα πράγματα, την οποία προηγουμένως δεν είχα. Γνωρίζοντας πως λειτουργούν τα πράγματα πολιτεύομαι διαφορετικά εδώ και διαφορετικά στην Ελλάδα. Πιστεύω πως όλοι οι έλληνες πολιτικοί θα έπρεπε να περάσουν για τουλάχιστον ένα τρίμηνο από το ευρωκοινοβούλιο ή έστω να κάνουν κάποια σεμινάρια για δουν πώς ακριβώς λειτουργούν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί». – Ένιωσες ανακούφιση όταν είδες ότι μπαίνεις στην Ευρωβουλή; Δεδομένου ότι είχες αντιμετωπίσει αρκετές δυσκολίες στην Ελλάδα. Παλαιότερα είχες μείνει εκτός Βουλής δύο φορές καθότι οι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ Παπανδρέου και Βενιζέλος επέλεξαν να κρατήσουν την έδρα της Θεσσαλονίκης. «Η αλήθεια είναι ότι είχα αποστασιοποιηθεί για περίπου 2 χρόνια. Δεν βρίσκομαι στην πολιτική για να βολεύομαι όταν δεν εκλέγομαι. Δεν κάνω καριέρα για να συνταξιοδοτηθώ. Οπότε τα δύο χρόνια που έμεινα εκτός, στράφηκα στον ιδιωτικό τομέα. Θα μπορούσα να βολευτώ σε κάποια θέση ως αργόμισθη. Δεν το έκανα όμως γιατί δεν ήθελα να πολιτεύομαι διορισμένη, κερδίζοντας μία θέση ως αντάλλαγμα επειδή κάποιος μου πήρε την έδρα. Έβαλα υποψηφιότητα για να δείξω ότι την πολιτική μου μάχη θα την έδινα ούτως ή άλλως. Ωστόσο δεν περίμενα ότι θα εκλεγώ. Ήταν πολύ λίγες οι πιθανότητες αν σκεφτείς ότι κινδυνεύαμε να μην έχουμε ούτε μία έδρα στην Ευρωβουλή. Η εκλογή μου όμως με γέμισε ευθύνη. Σε κάθε περίπτωση με έκανε να αισθανθώ πιο ελεύθερη στην πολιτική σκακιέρα, ενώ την ίδια στιγμή ο χώρος της πολιτικής στην Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο συνεχών αλλαγών». – Ένιωσες ότι στο τέλος τα κατάφερες, ότι νίκησες; «Και βέβαια! Είχα δώσει πολλές μάχες στην παράταξή μου και ξαφνικά ο κόσμος με τίμησε, δίνοντάς μου την πρώτη θέση. Μεγάλη χαρά, τιμή και ευθύνη ήταν τα συναισθήματα που ένιωσα μετά την εκλογή μου». – Θεωρείς τον εαυτό σου ριγμένο κατά το παρελθόν; «Ναι. Η πολιτική όμως δεν είναι πάντοτε δίκαιη. Τίποτα δεν είναι εύκολο ή δεδομένο. Αυτό που με είχε στενοχωρήσει στην Ελλάδα ήταν οι δυσκολίες που αντιμετώπισα, προσπαθώντας να παρακινήσω τη νεολαία να ασχοληθεί με τις εξελίξεις». – Σε ενόχλησε περισσότερο η στάση του Παπανδρέου ή του Βενιζέλου; «Με ενόχλησε η εξίσου η στάση του καθενός για διαφορετικούς λόγους. Ούτε ο ένας, αλλά ούτε και ο άλλος, με ενημέρωσαν ότι θα κρατούσαν την έδρα της Θεσσαλονίκης και θα την έχανα εγώ. Θεωρώ ότι έπρεπε να σεβαστούν τους ανθρώπους που προσπαθούν να πείσουν κάποιον για κάτι. Ειδικά με τον Παπανδρέου μιλούσαμε για ανανέωση και ξαφνικά η νεότερη εκλεγμένη βουλευτής έχανε την έδρα της. Αντί για ανανέωση, ακυρώσαμε το σύνολο της προεκλογικής μας ρητορικής. Προσπάθησα να δω τι μου είχε συμβεί και να δημιουργήσω ευκαιρίες, υπηρετώντας για ένα διάστημα τη δημοσιογραφία. Σε ό,τι αφορά το Βενιζέλο, είχαμε δώσει πολύ δύσκολες μάχες, κατάφερα να βγω πρώτη, αλλά επειδή η παράταξή μας συρρικνώθηκε και κατακερματίστηκε συνέβη το ίδιο που είχα ξαναζήσει. Μπορώ όμως να το κατανοήσω. Δεν θα σας πω όμως ότι το περίμενα, ούτε ότι μου ήταν ευχάριστο». – Ίσως επειδή είχες την πρώτη κακή εμπειρία το δέχτηκες ευκολότερα τη δεύτερη φορά; «Το δέχτηκα, δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Επίσης αποφάσισα ότι θα έπαιρνα το χρόνο μου για να υπάρξω κι εκτός πολιτικής». – Η καλή… εξωτερική μαρτυρία, -αναφέρομαι στην εμφάνισή σου- σε βοήθησε στην επαγγελματική σου σταδιοδρομία; «Κάνοντας την πρόσθεση θα σου πω ότι στο άθροισμα με βοηθάει. Ξεκίνησα με τον πήχη πολύ χαμηλά και στη συνέχεια διατήρησα για λίγο την προσοχή, ίσως για τους λάθος λόγους. Ωστόσο ήταν στο χέρι μου να το αλλάξω και πιστεύω ότι το έκανα. Θα συνυπολογίσω στα αρνητικά ότι μπορεί η ομορφιά να κλείσει πόρτες λόγω της μεγάλης αμφισβήτησης που επικρατεί στο πρόσωπο μιας ωραίας γυναίκας. Η εμφάνισή μου όμως με βοήθησε τελικά. Προσπαθώντας να ξεπεράσω το συγκεκριμένο στερεότυπο, δούλεψα πάρα πολύ -ίσως περισσότερο από αρκετούς άλλους συναδέλφους μου- για να πετύχω ορισμένα πράγματα. Στο εξωτερικό πάντως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όταν μία κοπέλα είναι εμφανίσιμη δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλή στη δουλειά της. Αντιθέτως της δίνονται οι ευκαιρίες να αναπτύξει τις δυνατότητές της. Στην Ελλάδα είμαστε πιο συντηρητικοί, ίσως περισσότερο σεξιστές κάποιες φορές γύρω από τα ζητήματα αυτά». – Πώς πήγες στο MEGΑ; Ήταν ο πρώην διευθυντής ειδήσεων, Χρήστος Παναγιωτόπουλος, εκείνος που σου πρότεινε τη συγκεκριμένη δουλειά; «Τότε βρισκόμουν σε επαφή με δύο ή τρία κανάλια ταυτόχρονα. Σαν να είχαν συνεννοηθεί μεταξύ τους, μου είχαν προτείνει να συνεργαστούμε. Κάποιες από τις προτάσεις ήταν λιγότερο ενημερωτικού χαρακτήρα, ωστόσο ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος μου ζήτησε να εργαστώ στις ειδήσεις». – Θυμήσου λίγο τη στιγμή που χτύπησε το τηλέφωνό σου και σε κάλεσαν στο MEGA… «Γνωριζόμαστε ήδη κυρίως λόγω της εμπλοκής μου στην πολιτική με τον Χ. Παναγιωτόπουλο. Τα Μέσα Ενημέρωσης είχαν ασχοληθεί τότε λίγο παραπάνω με τις κινήσεις μου, και έτσι άρχισα να γίνομαι περισσότερο αναγνωρίσιμη. Έτσι, κάναμε μερικές συναντήσεις με τον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο του καναλιού, Ηλία Τσίγκα, ο οποίος μου είχε πει πώς σκεφτόταν τη σχέση μου με το αντικείμενο και τι ακριβώς θα μπορούσα να κάνω. Οι προτάσεις που μου έκαναν ήταν πολύ συγκεκριμένες, ενώ παράλληλα μου δόθηκε η ευκαιρία να προετοιμαστώ καλύτερα κάνοντας ορθοφωνία και σπουδές δημοσιογραφίας ώστε να μην βγω απλά να εκφωνήσω τις ειδήσεις  στο γυαλί. Όταν ξεκίνησα, θυμάμαι ότι ήταν συνέχεια στο αυτί μου ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος, ο οποίος με καθοδηγούσε στη διάρκεια του δελτίου. Μετά το πρώτο δεκάλεπτο όμως ηρέμησε κι εκείνος, αλλά κι εγώ. Είχε υποχωρήσει το αρχικό άγχος ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά». – Εάν ήσουν μία από τους δημοσιογράφους που διαγράφηκαν από την Ένωση Συντακτών πρόσφατα, πώς θα αντιδρούσες; «Θα ήταν τιμή μου. Μεγάλη μου τιμή αν δεν είχα παραιτηθεί πρώτη. Θεωρώ τη διαγραφή απαράδεκτη και ήδη έχω θέσει ζητήματα ελευθεροτυπίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο». – Θα σου φέρω όμως και τον αντίλογο. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι προσπάθησαν εμφανώς να επηρεάσουν την κοινή γνώμη υπέρ του δημοψηφίσματος… «Και από την άλλη πλευρά κάποιοι άλλοι προσπάθησαν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη ενάντια στο δημοψήφισμα. Δεν είδα όμως να διαγράφονται. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός πήρε το “ΟΧΙ” και το έκανε “ΝΑΙ”. Πρέπει να τον διαγράψουμε από πρωθυπουργό; Θα έπρεπε να τον διαγράψουμε για να πω την αλήθεια…» – Βλέποντας ένα ΠΑΣΟΚ, το οποίο παρά το γεγονός ότι μετεξελίχθηκε σε ΕΛΙΑ παλαιότερα, σε Δημοκρατική Συμπαράταξη στις τελευταίες εκλογές και ίσως σε κάτι άλλο αργότερα, θα περνούσες μελλοντικά το κατώφλι της Νέας Δημοκρατίας ή του ΣΥΡΙΖΑ ως προοπτική εξασφάλισης της πολιτικής σου συνέχειας; «Όταν κατέβηκα υποψήφια με την ΕΛΙΑ, ήταν πολύ πιθανό να μείνει εκτός Ευρωβουλής. Παρόλ’ αυτά δεν κινήθηκα με βάση το προσωπικό μου συμφέρον. Δεν ανήκω στους τυχοδιώκτες και τυχάρπαστους της πολιτικής που κάνουν φιλίες για να κερδίζουν θέσεις εκμεταλλευόμενοι τις συγκυρίες . Δεν πρόκειται να γίνω ποτέ έτσι. Ποτέ μη λες ποτέ βέβαια, αλλά εάν γίνω έτσι δεν θα με αναγνωρίζω. Και δεν θέλω να γίνω ποτέ η πολιτικός που δεν θα ψήφιζα. Η δική μου μετακίνηση δεν έχει όρους διορισμού θέσεων ή ανταλλαγής. Το απέδειξα μένοντας για δύο χρόνια εκτός πολιτικής, χωρίς να δεχτώ καμία θέση στο δημόσιο και μπορώ να το ξανακάνω». – Επομένως σε περίπτωση πολιτικού θανάτου του ΠΑΣΟΚ είτε ιδιωτεύεις, είτε εάν υπάρχει κάποιος νέος σχηματισμός στο κέντρο, προσχωρείς σε αυτόν; «Ανήκω στο κέντρο. Και εάν υπάρξει κάποια παράταξη που θα με εκφράσει θα με σκεφτόμουν. Ωστόσο η πολιτική δεν είναι μονόδρομος. Δεν μετράω τη ζωή μου με πενταετίες, τετραετίες ή θέσεις». – Για να ξεφύγουμε για λίγο από την πολιτική, πού θα βρίσκεσαι το Πάσχα; «Ο αγαπημένος μου προορισμός είναι η Ελλάδα. Ωστόσο το Πάσχα είναι οικογενειακή γιορτή, οπότε θα το περάσω με την οικογένειά μου είτε στη Θεσσαλονίκη είτε στη Χαλκιδική. Το καλοκαίρι θα πάω στη Μύκονο με την παρέα μου, συνήθως για ένα ή δύο Σαββατοκύριακα καθότι έχω και φίλους από το εξωτερικό, οι οποίοι έρχονται στην Ελλάδα και θέλουν να πάμε κάπου διακοπές μαζί. Θα πάω και σε άλλα νησιά όμως. Μου αρέσει η Τζια, η Αντίπαρος. Και η Σκόπελος πάρα πολύ. Ελπίζω ότι θα καταφέρω να πάω φέτος για λίγες ημέρες. Σταθερά όμως πηγαίνω στη Χαλκιδική. Αν δεν πάω στη Χαλκιδική δεν πάει καλά η χρονιά». – Η σχέση σου με τον αθλητισμό και τον ΠΑΟΚ ποια είναι; «Είναι φίλος μου ο Ζαγοράκης (γελάει). Είμαι κοντά στον ΠΑΟΚ και τον παρακολουθώ. Δεν θέλω όμως να εμπλακώ σε αυτό που βλέπω να συμβαίνει στο ποδόσφαιρο. Οι ισορροπίες είναι εξαιρετικά εύθραυστες και δεν θέλω να πάρω θέση σε ό,τι συμβαίνει. Οπωσδήποτε όμως πρέπει να μπουν ορισμένοι κανόνες και να τηρηθούν από όλους. – Σκέφτηκες ποτέ να φύγεις από την πολιτική; «Ναι για να πω τη μαύρη αλήθεια… Το 2012 είχα αποφασίσει να μείνω εκτός και δεν είχα σκοπό να γυρίσω. Υπήρξε κόσμος όμως, ο οποίος με πίεζε, λέγοντάς μου ότι δεν μπορούσα να παραιτηθώ έτσι εύκολα από τη στιγμή που με είχε τιμήσει με την ψήφο του. Κι έτσι άρχισα να αμφισβητώ την απόφαση που είχα πάρει… Εξάλλου πολιτική θα κάνω πάντα απ’ όπου κι αν βρίσκομαι. Δεν με ενδιαφέρει σου ξαναλέω, να συνταξιοδοτηθώ από αυτήν».