Γεμάτη με ιδιαίτερους συμβολισμούς η επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου στη Χίο. Από τις αναφορές του στην «τουρκική βαρβαρότητα», στο παρελθόν της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και στις γενοκτονίες των Ελλήνων του Πόντου και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας στο διάστημα 1917-1922, μέχρι την ξενάγησή του στο -στεγαζόμενο σε ένα ανακαινισμένο μουσουλμανικό τέμενος- Μουσείο Βυζαντινής Τέχνης και στην ιδιαίτερη σημασία που έδωσε σε ένα αντίγραφο του έργου του Ντελακρουά για τη Σφαγή της Χίου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τοποθετήθηκε, έμμεσα πλην σαφώς, περί όλων των θεμάτων που συζητούνται στην ελληνική πολιτική σκηνή το τελευταίο διάστημα.
Εμμέσως πλην σαφώς, τοποθετήθηκε και στην πρόταση Ευρωπαίων ηγετών το τελευταίο διάστημα για κοινές ελληνοτουρκικές περιπολίες στο Αιγαίο. «Η κυριαρχία της Ελλάδας είναι δεδομένη. Και η Ελλάδα κυριάρχως φυλάει τα σύνορα της Ελλάδας που είναι και σύνορα της Ευρώπης» είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην αντιφώνηση του προς τον δήμαρχο Χίου Μανόλη Βουρνού, που του απένειμε την περγαμηνή σύμφωνα με την οποία ανακηρύχθηκε σε επίτιμο δημότη της Χίου.
Κατά την τελετή ανακήρυξης του σε επίτιμο δημότη Χίου που έγινε στο «Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο» του Δήμου, έγινε ιδιαίτερη αναφορά από το δήμαρχο του νησιού, στην πίστη των πολιτών στους δημοκρατικούς θεσμούς, έτσι όπως αυτοί εκφράζονται μέσα από την Προεδρία της Δημοκρατίας, σύμβολο ενότητας του έθνους, αλλά και της ομοψυχίας, της διορατικότητας και της αποφασιστικότητας που το διακρίνει στην αντιμετώπιση των δυσκολιών παλιότερων αλλά και σύγχρονων. Ζήτησε δε ο κ. Βουρνούς από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αποδεχθεί την αναγόρευση του σε επίτιμο δημότη Χίου, «μιας κοινωνίας που φυλάττει τα σύνορα της Ευρώπης και διαχειρίζεται, με κυρίαρχα τα αισθήματα της αλληλεγγύης, τη δυσανάλογη προς αυτόν πληθυσμιακά προσφυγική κρίση».
Στην αντιφώνηση του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε στη σφαγή της Χίου που «ήταν απλώς ο προάγγελος της τουρκικής θηριωδίας. Η οποία, στην συνέχεια, γιγαντώθηκε κατά του ελληνικού έθνους με την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας». «Τη μνήμη αυτή του μαρτυρίου των προγόνων μας», είπε ο κ. Παυλόπουλος, «την κρατούμε άσβεστη στην ιστορική μας συνείδηση ως εθνικό χρέος. Και την υπενθυμίζουμε στο διηνεκές προς την γείτονα Τουρκία όχι για λόγους εκδίκησης που, άλλωστε, είναι αίσθημα άγνωστο στον πολιτισμό των Ελλήνων».
«Αλλά και για να την ωθήσουμε», τόνισε, «ν’ αντιληφθεί, ιδίως υπό την σημερινή κρίσιμη συγκυρία του προσφυγικού δράματος που αφορά πρωτίστως τον Άνθρωπο και την αξία του, ότι η ειρηνική συνύπαρξη και ο αλληλοσεβασμός, με βάση τους κανόνες του συνόλου του διεθνούς δικαίου, θ’ αποτελούσε κι ένα είδος έμπρακτης συγγνώμης, καθώς και ανάληψης των ευθυνών της έναντι της Ελλάδας και της ιστορίας της».
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε, ακόμη, στο ότι «στη Χίο εμφανίσθηκαν και καθιερώθηκαν, ήδη από τον 7ο αιώνα π.Χ., και δη με συγκεκριμένους κανόνες δικαίου, οι πρώτοι θεσμοί άμεσης δημοκρατίας». Τόνισε δε ότι «προς την κατεύθυνση της υπεράσπισης της ευρύτερης ιδέας της Δημοκρατίας πρέπει να πιστωθεί στην Χίο η μεγάλη συμβολή της στην επανάσταση των Ιώνων εναντίον της περσικής κυριαρχίας και στην τελική απόκρουση της περσικής εισβολής».
Επίσης, αναφέρθηκε «στη βάρβαρη σφαγή της 30ης Μαρτίου 1822 από τους Τούρκους», που «πότισε το δένδρο της Ελευθερίας, η οποία υπήρξε το επιστέγασμα της Εθνεγερσίας του 1821».
Και τέλος, στο ότι «από την αρχαιότητα το εμπορικό, ιδίως ναυτικής κατεύθυνσης, “δαιμόνιο” των Χίων ανταγωνίσθηκε στο ακέραιο -αν δεν ξεπέρασε μάλιστα πολλές φορές- εκείνο των Φοινίκων». Κατέληξε δε αναφερόμενος στο ότι «οι Χιώτες εφοπλιστές κατέχουν σήμερα, προς τιμήν τους, περίοπτη διεθνή θέση και αποτελούν, φυσικά μαζί με τους λοιπούς Έλληνες εφοπλιστές, αφενός την πιο εξωστρεφή πλουτοπαραγωγική κατηγορία Ελλήνων, και, αφετέρου, την σταθερή βάση της ελληνικής εμπορικής θαλασσοκρατορίας».
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα αναχωρήσει για την Αθήνα νωρίς σήμερα το απόγευμα, και αφού προηγουμένως επισκεφθεί στρατιωτικό φυλάκιο στη ζώνη ευθύνης του τοπικού στρατιωτικού σχηματισμού.
