Τα πρόσωπα που θα απαρτίζουν το δεύτερο από τα συνολικά 29 think tanks («δεξαμενές σκέψης») παρουσίασε μέσω βίντεο στα social media ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Στέφανος Κασσελάκης. Το think tank θα έχει αντικείμενο την Έρευνα και την Τεχνολογία και αποτελείται από οκτώ άτομα, όπως ανακοίνωσε ο αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

«Θέλουμε μια χώρα που να κοιτάει στο αύριο. Απαραίτητο συμπλήρωμα λοιπόν της Δημόσιας Παιδείας, η Έρευνα στα Δημόσια Πανεπιστήμια», αναφέρει μεταξύ άλλων ο Στέφανος Κασσελάκης. «Έλληνες που έχουν διαπρέψει στο εξωτερικό και εδώ έρχονται να πλαισιώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, να φτιάξουμε κυβερνητικό πρόγραμμα που θα προωθήσει την Έρευνα και την Τεχνολογία», όπως αναφέρει.

Tα πρόσωπα που θα απαρτίζουν το think tank

Η Ελένη Χατζηχρήστου είναι αστροφυσικός, κάτοχος μάστερ του Αστεροσκοπείου του Παρισιού και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Leiden. Έχει εργαστεί επί σειρά ετών σε μεγάλα ερευνητικά και ακαδημαϊκά ιδρύματα παγκοσμίως (Πανεπιστήμιο Yale, Ινστιτούτο Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble, NASA Goddard Space Flight Center, Νότιο Ευρωπαϊκό Αστεροσκοπείο Χιλής, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών) και διετέλεσε πρύτανης του ελληνικού παραρτήματος του City University of Seattle–City Unity College επί σειρά ετών. Τα τελευταία έτη εργάστηκε στo Universite Paris-Diderot (Γαλλία) συντονίζοντας το Laboratoire d’Excellence UniEarthS. Από το 2019 εργάζεται στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (European Research Council Executive Agency) στις Βρυξέλλες. Είναι συγγραφέας δεκάδων δημοσιευμένων πρωτότυπων επιστημονικών εργασιών, περισσότερων από 200 εκλαϊκευτικών άρθρων, βιβλιοκριτικών και συνεντεύξεων με σημαίνοντα πρόσωπα της επιστήμης και της τέχνης. Το 2006 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Εξερευνώντας το Σύμπαν». Το 2011 ανακηρύχθηκε ως μία από τις 13 γυναίκες MCFA ρόλους-μοντέλα επιστημόνων της Ευρώπης.

O Αναστόπουλος Χάρης είναι αναπληρωτής καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Η διδακτορική του διατριβή υποστηρίχθηκε στο Imperial College με αντικείμενο στη θεωρητική φυσική την οποία εκπόνησε ως υπότροφος του ΙΚΥ. Έπειτα από μία πλούσια μεταδιδακτορική έρευνα σε μία σειρά διακεκριμένων πανεπιστημίων του αγγλοσαξονικού και ηπειρωτικού χώρου, τα ευρύτερα ερευνητικά του αντικείμενα επικεντρώνονται στη διασύνδεση κβαντικής επιστήμης και της τεχνολογίας και στη θεωρητική βαρύτητα. Στο συγγραφικό και ακαδημαϊκό του δυναμικό απαριθμούνται 70 ερευνητικές εργασίες εκ των οποίων 18 μονογραφίες, έχει προσκληθεί ομιλητής σε 15 διεθνή συνέδρια και έχει υπάρξει επιβλέπων 6 ολοκληρωμένων διδακτορικών. Τα δύο αγγλόφωνα πονήματά του για τα οποία έχει ξεχωρίσει στη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα είναι αφενός το βιβλίο του με τίτλο «Particle or Wave: The evolution of the concept of matter in modern physics» (Princeton University Press, 2008) καθώς επίσης και το «Quantum Theory, a Foundational Approach» (Cambridge University Press, 2023), επιδεικνύοντας ιδιαίτερη εξοικείωση με τον τρόπο λειτουργίας πολυεθνικών εκδοτικών οίκων. Πέραν όλων αυτών, ο κος Αναστόπουλος έχει διατελέσει επιστημονικός σύμβουλος (science definition team) για το σχεδιαζόμενο πρόγραμμα Deep Space Quantum Link της NASA για το οποίο η ερευνητική ομάδα διεκρίθη με το NASA Group achievement award, το 2022. Συν τοις άλλοις, έχει διακριθεί ως επιστημονικός υπεύθυνος σε 5 έργα συνολικού προϋπολογισμού 220.000 ευρώ από το 2016 ως σήμερα.

Ο Γιώργος Πλουμπίδης είναι καθηγητής Υγείας του Πληθυσμού και Στατιστικής στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών του UCL και διευθυντής της Εθνικής Μελέτης για την Ανάπτυξη του Παιδιού. Εντάχθηκε στο Centre for Longitudinal Studies το 2014 ως επικεφαλής στατιστικολόγος του Κέντρου, ενώ το 2016 έγινε ο πρώτος διευθυντής έρευνας του CLS. Πριν από την ένταξή του στο UCL, ο κος Πλουμίδης κατείχε θέσεις στο London School of Hygiene and Tropical Medicine και στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Ο εν λόγω καθηγητής είναι διεπιστημονικός ποσοτικός κοινωνικός επιστήμονας και μεθοδολόγος διαχρονικών πληθυσμιακών ερευνών. Τα κύρια ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν τους κοινωνικοοικονομικούς και δημογραφικούς παράγοντες της υγείας κατά τη διάρκεια της ζωής και τους μηχανισμούς που διέπουν τις διαφορές των γενεών στην υγεία και τη θνησιμότητα. Το μεθοδολογικό του έργο σε διαχρονικές έρευνες επικεντρώνεται σε εφαρμογές για τον χειρισμό ελλιπών δεδομένων, την αιτιώδη συμπερασματολογία και το σφάλμα μέτρησης.

Ο Μανόλης Μικράκης είναι επίκουρος καθηγητής αρχαίας και μεσαιωνικής τέχνης στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, όπου υπηρετεί από το 2014. Σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1995) και έλαβε διδακτορικό δίπλωμα κλασικής αρχαιολογίας από το Πανεπιστήμιο Χαϊδελβέργης Γερμανίας (2006). Υπηρέτησε στην Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία και στο αντίστοιχο Κυπριακό Τμήμα Αρχαιοτήτων, με κύριο αντικείμενο την ψηφιοποίηση πολιτιστικής κληρονομιάς και τη συνεργασία σε αρχαιολογικές ανασκαφές και εκθέσεις. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις του εστιάζονται στον προϊστορικό και πρωτοϊστορικό πολιτισμό του Αιγαίου και της Κύπρου, στις σχέσεις τους με τους πολιτισμούς της Ανατολικής Μεσογείου, και στην ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Έχει λάβει υποτροφίες και ερευνητικές χορηγίες από το Γερμανικό Κράτος, το Ινστιτούτο Αιγαιακής Προϊστορίας (Φιλαδέλφεια, Η.Π.Α.) και άλλες πηγές και συνεργάζεται ως αξιολογητής ερευνητικών έργων με οργανισμούς ενίσχυσης της έρευνας στην Ελλάδα, την Κύπρο και τη Σερβία.

Ο Δημήτρης Πινότσης, PhD (PI) είναι θεωρητικός νευροεπιστήμονας με διδακτορικό στα μαθηματικά και MSc στη θεωρητική φυσική από το Πανεπιστήμιο του Cambridge στην Αγγλία όπου συνεργάστηκε με τον Θανάση Φωκά. Ο κος Πινότσης εργάστηκε με τον Peter Grindrod και στη συνέχεια πέρασε εξίμισι χρόνια στο University College του Λονδίνου (UCL) δουλεύοντας με τον Karl Friston στη μηχανική μάθηση και στην ανάπτυξη μαθηματικών μεθόδων για την ανάλυση των δεδομένων του εγκεφάλου. Συνέχισε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT), όπου εργάστηκε με τον Earl Miller για τη χρήση προγνωστικής κωδικοποίησης και βαθιάς νευρωνικών δικτύων για την αντιμετώπιση θεμελιωδών ερωτημάτων στη γνωστική νευροεπιστήμη. Το 2018 εντάχθηκε στο Κέντρο Μαθηματικής Νευροεπιστήμης και Ψυχολογίας στο City-University of London ως επίκουρος καθηγητής (λέκτορας). Τώρα είναι αναπληρωτής καθηγητής στο ίδιο πανεπιστήμιο και ερευνητικός συνεργάτης στο Τμήμα Εγκεφάλου και Γνωστικών Επιστημών του MIT.

Έχει λάβει πάνω από 10 υποτροφίες από το Cambridge Isaac Newton Trust, το Ίδρυμα Ωνάση, τον Οργανισμό Bernstein και άλλους. Είναι επίσης αποδέκτης πολλών βραβείων, όπως βραβείο OCNS, βραβείο Smith-Rayleigh του Πανεπιστημίου του Cambridge και βραβείο του Ινστιτούτου Poincare. Η έρευνα του κυρίου Πινότση έχει χρηματοδοτηθεί από το Γραφείο Επιστημονικής Έρευνας της Αεροπορίας των ΗΠΑ, το Picower Innovation Fund, UKRI, Innovate UK, Gambling Commission, EPSRC και το Wellcome Trust. Καλύπτει διάφορους τομείς, όπως η μηχανική μάθηση, η ανάλυση μεγάλων δεδομένων στη νευροαπεικόνιση, η θεωρητική νευροβιολογία και τα μη γραμμικά συστήματα στη μαθηματική φυσική.

Αλέξανδρος Τσομπανίδης: Κατέχει διδακτορικό στην ψυχιατρική, από το Κολέγιο Peterhouse, Πανεπιστήμιο του Cambridge. Είναι μεταδιδακτορικός ερευνητικός συνεργάτης στο Cambridge. Κατέχει το διεθνές βραβείο καλύτερης διδακτορικής διατριβής στο θέμα του αυτισμού, INSAR, καθώς και το βραβείο Charles Slater από το Πανεπιστήμιο Cambridge

O Γεώργιος Χαλκιαδάκης, διδάκτορας φιλοσοφίας (PhD) στην επιστήμη υπολογιστών από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο, Καναδάς. Καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης. Διακρίσεις και βραβεία σε διάφορα διεθνή συνέδρια και διαγωνισμούς. Έχει επιδόσεις στον τομέα της έρευνας με σημαντικό αντίκτυπο, όπως αποδεικνύουν οι 2.886 αναφορές. Συμμετοχή σε διεθνείς διαγωνισμούς, διδακτορικές διατριβές και τεχνικές αναφορές, δημοσιεύσεις σε διεθνή συνέδρια, άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, βιβλία, εμπειρία σε βιομηχανικά και ερευνητικά έργα, καθήκοντα προεδρίας και προγραμματισμού συνεδρίων. Συγκεκριμένα, έχει συνδράμει στην οργάνωση και έχει προεδρεύσει σε διεθνείς εργαστηριακές συναντήσεις και θερινά σχολεία. Επιπλέον, ήταν συνεδριάρχης στον 17ο EUMAS-2020.

Ο Νικόλαος Μαρκάτος είναι πρώην πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, πρώην κοσμήτορας Σχολής Χημικών Μηχανικών και νυν ομότιμος καθηγητής της Σχολής Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ και επισκέπτης καθηγητής του Πανεπιστημίου Τέξας. Υπήρξε επισκέπτης και Bye-Fellow στο τμήμα εφαρμοσμένων μαθηματικών και θεωρητικής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Cambridge και επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Surrey.