Στις 17 Δεκεμβρίου απεβίωσε στο Παρίσι ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος κινηματογραφιστής Νίκος Παπατάκης, όπως ανακοινώθηκε μέσω της αγγελίας του θανάτου του που δημοσιεύεται στον Τύπο.
Γεννημένος στις 19 Ιουλίου 1918 στην Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας, ο Παπατάκης αντιστάθηκε πολεμώντας τα ιταλικά στρατεύματα του Μουσολίνι, αναγκάστηκε να εξοριστεί και βρήκε καταφύγιο αρχικά στον Λίβανο και εν συνεχεία στην Ελλάδα. Στο Παρίσι εγκαταστάθηκε μόνιμα το 1939.
Στη γαλλική πρωτεύουσα, ο Παπατάκης συναναστράφηκε όλην την αφρόκρεμα της γαλλικής διανόησης, από τον Ζαν Πολ Σαρτρ μέχρι τον Ζαν Ζενέ, και τους ποιητές Αντρέ Μπρετόν, Ζακ Πρεβέρ και Ρομπέρ Ντενό.
Το 1947 δημιούργησε το καμπαρέ «Το Κόκκινο Ρόδο» (La Rose Rouge), που απετέλεσε το δημιουργικό εφαλτήριο για πολλούς καλλιτέχνες.
Το 1950 υπήρξε παραγωγός και χρηματοδότης της ταινίας του Ζαν Ζενέ «Ένα ερωτικό τραγούδι», του οποίου τη φωτογραφία υπέγραφε ο Ζαν Κοκτό, αλλά το έργο λογοκρίθηκε και δεν προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες παρά μόνον το 1975.
Το 1957 εγκατέλειψε το Παρίσι για τη Νέα Υόρκη και με την επιστροφή του το 1962 γύρισε την πρώτη του ταινία «Οι Άβυσσοι» (Les Abysses), βασισμένη στο μυθιστόρημα του Ζενέ «Οι Δούλες» (Les Bonnes). Η ταινία προβλήθηκε την ίδια χρονιά στο Φεστιβάλ των Καννών και είχε προκαλέσει σκάνδαλο.
Το 1967 γύρισε την ταινία «Οι βοσκοί», όπου πραγματεύεται και καταγγέλλει τη δικτατορία των συνταγματαρχών στην Ελλάδα: η ταινία που προβλήθηκε το 1968 αποτέλεσε ωστόσο μία εμπορική αποτυχία. Ο Παπατάκης, που τότε ήταν παντρεμένος με την Όλγα Καρλάτου, στράφηκε ενεργότερα στην πολιτική και δόθηκε στον αντιδικτατορικό αγώνα.
Το 1975, η ταινία του «Gloria Mundi», που έθιγε την πραγματικότητα των βασανιστηρίων στην Αλγερία, κατέβηκε από τις αίθουσες έπειτα από βομβιστική επίθεση στον κινηματογράφο Μαρμπέφ. Με τους «Ισορροπιστές» το 1991 υπέγραψε ένα αιχμηρό πορτραίτο του Ζενέ, τον οποίο υποδύθηκε αξεπέραστα ο Μισέλ Πικολί.
Στη «Φωτογραφία», μία από τις λυρικότερες ελληνικές ταινίες, εξερευνά το θέμα της νοσταλγίας του ξενιτεμένου και την αποξένωση της μετανάστευσης και θίγει πολλά σημεία της τραγικής ιστορίας της Νεότερης Ελλάδας.
«Ο Παπατάκης ήταν ένας οικουμενικός άνθρωπος. Πάντοτε έριχνε γέφυρες ανάμεσα στην Αφρική και την Ευρώπη, την Ελλάδα και τη Γαλλία, ανάμεσα στη Γαλλία και τις ΗΠΑ. Άνδρας θαρραλέος υπήρξε ένας λεπτός και συνάμα τολμηρός δημιουργός», τόνισε ο πρώην υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας Ζακ Λανγκ.
